Πρωτότυπη, αλλά και ενδεικτική των αισθημάτων οργής και απογοήτευσης του μέσου πολίτη, αποτελεί η εισήγηση του δημοτικού συμβούλου του ΔΗΚΟ Μαρίνου Κλεάνθους, για την κατασκευή Μνημείου Ηλιθιότητας σε κεντρικό σημείο της Αγλαντζιάς. Με επιστολή του στον Δήμαρχο, ο κ. Κλεάνθους επιχειρηματολογεί υπέρ της εισήγησής του, αναφέροντας μεταξύ άλλων:

 

«Οι τραγωδίες, οι καταστροφές και τα εθνικά εγκλήματα, που έγιναν στον τόπο μας τις τελευταίες δεκαετίες, οφείλονται κυρίως στην αβλεψία, στην ανικανότητα και στη βλακεία -επιτρέψτε μου να πω- τόσο των αρμοδίων όσο και των πολιτών, οι οποίοι, αν και μπορούσαν να αποτρέψουν την καταστροφή, δεν το έπραξαν». Επίσης σε δηλώσεις του, στο Sigmalive, τονίζει ότι «σε αυτή τη χώρα ό,τι έχει γίνει, από σκάνδαλα μέχρι τραγωδίες, είναι καθαρά λόγω ανθρώπινου παράγοντα. Από το πραξικόπημα, μέχρι τις πυρκαγιές της Σολέας».

 

Συνηγορούμε υπέρ της εισήγησης του κ. Κλεάνθους και καλούμε το δημοτικό συμβούλιο Αγλαντζιάς να την εγκρίνει και να την υλοποιήσει. Απλώς την προεκτείνουμε και την εμπλουτίζουμε, εισηγούμενοι όπως στο Μνημείο Ηλιθιότητας προστεθεί και Εγκληματικότητας. Επειδή, δεν είναι μόνο εξαιτίας ηλιθιότητας των αρχόντων του τόπου, που αυτός ο τόπος έζησε τόσες τραγωδίες και τόσα σκάνδαλα, αλλά και εξαιτίας εγκληματικών λαθών και παραλείψεών τους.

 

Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι ένας ευφυής ηγέτης, όπως ο Μακάριος, αδυνατούσε να διαγνώσει τη μη αποκρυπτόμενη απόφαση της Χούντας και των εδώ οργάνων της, να προχωρήσουν στη διενέργεια πραξικοπήματος. Όταν μάλιστα στενοί συνεργάτες του συνεχώς του υπεδείκνυαν ότι η Χούντα είχε ήδη αποφασίσει να διενεργήσει πραξικόπημα. Πώς μπορούσε να πιστώνει με ελάχιστο πατριωτισμό τη χουντική κυβέρνηση, όταν είχε ενώπιόν του τα βάρβαρα μέτρα, τα οποία είχε επιβάλει επί του ελληνικού λαού; Ούτε μπορώ να διανοηθώ τη βλακεία και την εγκληματικότητα όσων Κυπρίων συμμετέσχαν στο πραξικόπημα, οι οποίοι δεν αντελαμβάνοντο ότι η εγκληματική πράξη τους θα είχε ως αποτέλεσμα την επέμβαση της Τουρκίας και την τουρκοποίηση της Κύπρου.

 

Πόσα άλλα πολιτικά, και πάσης άλλης φύσεως, «Μαρί» επακολούθησαν;

 

Πώς γίνεται ο Σπύρος Κυπριανού να μη συνελάμβανε τα συνεχή μηνύματα, ότι επέκειτο η ανακήρυξη χωριστού τουρκοκυπριακού κράτους;

 

Πώς γίνεται να χάνεται ένας ολόκληρος Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς, από πτώση του ελικοπτέρου του;

 

Πώς γίνεται μία ολόκληρη κυβέρνηση να ανέχεται να διαπράττεται ληστεία του λαού στο Χρηματιστήριο;

 

Πώς γίνεται ένας έμπειρος πολιτικός, όπως ο Γλαύκος Κληρίδης, να ενθαρρύνει τους μοτοσυκλετιστές να ξεκινούν εκστρατεία διαφώτισης στην Ευρώπη, να καταλήγουν στην Κύπρο για να επιχειρήσουν είσοδο στην Κερύνεια και την ώρα που οι μηχανές ξεκινούσαν, να τους ζητά να σταματήσουν; Αδυνατούσε να αντιληφθεί ότι εκείνη η πρωτοβουλία μίας μικρής ομάδας θα μπορούσε να οδηγήσει σε επικίνδυνες καταστάσεις; Χάσαμε τον Ισαάκ και τον Σολωμού, και απειλήθηκε θερμή κρίση, νέος Αττίλας.

 

Πώς γίνεται επί Τάσσου Παπαδόπουλου να μην υπήρχε ο απαραίτητος έλεγχος επί των αεροπορικών εταιρειών και οδηγηθήκαμε στην αεροπορική τραγωδία της «Ήλιος», με 121 αθώους να χάνουν τη ζωή τους;

 

Ποιος νους μπορεί να χωρέσει την ανεύθυνη διαχείριση του Δημήτρη Χριστόφια στην τραγωδία του Μαρί, η οποία οδήγησε στον θάνατο 13 ανθρώπων και προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημία στην τελούσα υπό κατάρρευση οικονομία;

 

Πώς αφέθησαν, τότε, τα δημοσιονομικά να οδηγηθούν σε μαύρα χάλια, πώς αφέθησαν οι τραπεζίτες να κάνουν καταστροφικά παιγνίδια εις βάρος της οικονομίας, πώς έγινε τόσο εύκολα αποδεκτό, αργότερα, από τον Νίκο Αναστασιάδη, το κούρεμα καταθέσεων, και πώς η απουσία μέτρων, οι περικοπές, η απουσία στοιχειώδους συντονισμού, έγιναν η γενεσιουργός αιτία να καεί το δάσος Σολέας και να χάσουν τη ζωή τους δύο άνθρωποι;

 

Πώς, ακόμη, και ενώπιον τόσων εξόφθαλμων αποδεικτικών στοιχείων ότι η διαπραγματευόμενη λύση θα αποβεί ο τάφος του κυπριακού κράτους και του κυπριακού Ελληνισμού, οι χειριζόμενοι το μέλλον της χώρας προχωρούν ακάθεκτοι στη συνομολόγηση μίας καταστροφικής συμφωνίας;

 

Όλα αυτά και πολλά άλλα δεν προέκυψαν τυχαία. Προέκυψαν εξαιτίας βλακωδών ενεργειών, παραλείψεων και εγκληματικών λαθών των ηγετών μας. Εξαιτίας έλλειψης στοιχειώδους διορατικότητας της ηγεσίας και απίστευτου ωχαδερφισμού του λαού.