Τόση καταστροφή, δύο ανθρώπινες ζωές εχάθηκαν και κανένας δεν παραιτήθηκε.

Αφού έριξε κάμποσους "πυροβολισμούς" εναντίον δημοσιογράφων, κατά τη διάρκεια της μεγάλης πυρκαγιάς, επειδή καθηκόντως έθεσαν ορισμένα καίρια ερωτήματα για τις ευθύνες της Κυβέρνησης, ο Σωκράτης Χάσικος επανήλθε μετά το τέλος του εφιάλτη, διαψεύδοντας το ΚΥΠΕ για τη δήλωση που έκαμε περί ευθυνών των υπηρεσιακών, αλλά και για τον τρόπο που επέλεξαν δημοσιογράφοι να παρουσιάσουν τη δήλωσή του.

Μιλώντας στην εκπομπή του Σίγμα "Μεσημέρι και Κάτι", ο Υπουργός Εσωτερικών ανέφερε: "Ο δημοσιογράφος επέλεξε αυτήν την πρόταση, την οποία οι δημοσιογράφοι, άμα δεν έχετε χρόνο, είτε άμα δεν έχετε δημοσιογράφο εκεί, ή άμα βαριέστε, παίρνετε αυτούσιο το κείμενο του ΚΥΠΕ και το δημοσιεύετε".

Ο Σωκράτης Χάσικος δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, όσον αφορά τον τρόπο που επιλέγουν, ή υποχρεώνονται να επιλέξουν, οι δημοσιογράφοι σήμερα. Πέρασαν οι παλιές καλές εποχές της δημοσιογραφίας, κατά τις οποίες ο δημοσιογράφος, ελλείψει άλλων μέσων ενημέρωσης, πλην του μονοπωλίου του ΡΙΚ, υποχρεούτο να τρέξει στις πηγές των ειδήσεων και των γεγονότων, για να εξασφαλίσει τις δικές του πληροφορίες.

Σήμερα, η δουλειά "μπαστάρδεψε" και δεν γίνεται συνήθως από τις πηγές των ειδήσεων, αλλά μέσα από τα δημοσιογραφικά γραφεία. Υπάρχουν τόσες έτοιμες πηγές πληροφόρησης -ΚΥΠΕ, τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, ραδιόφωνα, ιστοσελίδες- ώστε δημοσιογράφοι -όχι όλοι- επιλέγουν τον εύκολο τρόπο δουλειάς. Αντιγράφουν όσα άλλοι μεταδίδουν.

Δεν θα εξιστορήσω, τώρα, την αγωνιώδη προσπάθεια που κατέβαλλαν, τον κόπο και τον ιδρώτα που έχυναν οι παλιοί δημοσιογράφοι, τρέχοντας συνεχώς και κάτω από αντίξοες συνθήκες, στους τόπους των γεγονότων, για να περιγράψουν ένα συμβάν, ή να αντλήσουν ο καθένας τις δικές του πληροφορίες για να μεταφέρουν στους αναγνώστες τους γεγονότα και πληροφορίες. Άλλες εποχές, άλλα ήθη, τότε...

Απ' εκεί και πέρα, όμως, δεν δικαιούται ο κ. Χάσικος να παραπλανά και να εκθέτει δημοσιογράφους, οι οποίοι ευρισκόμενοι στις πηγές των ειδήσεων, μεταφέρουν δηλώσεις του, ή δηλώσεις άλλων πολιτικών, ή μη, προσώπων, σε μια προσπάθεια να κατευνάσουν, ο κ. Χάσικος ή άλλα πρόσωπα, αντιδράσεις από άστοχες και ατυχείς δηλώσεις στις οποίες προέβησαν, χωρίς να σκεφθούν τις συνέπειες όσων είπαν.

Πιστεύουμε ότι ο Υπουργός Εσωτερικών ατύχησε απλώς για όσα είπε περί ευθύνης των υπηρεσιακών -οι οποίοι ασφαλώς δεν αποκλείεται να έχουν ευθύνη- όμως οι ευθύνες για τις καταστροφές δεν βαρύνουν περισσότερο τους υπηρεσιακούς, αλλά κυρίως τους πολιτικούς προϊσταμένους. Και δεν είδαμε, ούτε ακούσαμε κανένα πολιτικό προϊστάμενο να αναλαμβάνει ευθύνες και να καταβάλλει το κόστος των ευθυνών του.

Παρεμπιπτόντως, ο δημοσιογράφος του ΚΥΠΕ, ο οποίος μετέδωσε τις επίμαχες δηλώσεις Χάσικου, δεν φαίνεται να διαστρέβλωσε οτιδήποτε από τις δηλώσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της συνεδρίας των κοινοβουλευτικών επιτροπών και μετά από αυτή.

Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση που εξέδωσε το ΚΥΠΕ: "Ο δημοσιογράφος του ΚΥΠΕ, που ήταν εντεταλμένος για να καλύψει την εν λόγω συνεδρία, κατέγραψε και μετέδωσε με ακρίβεια το τι λέχθηκε τόσο εντός της συνεδρίας, όσο και τις δηλώσεις που ακολούθησαν, εκτός της συνεδρίας".

Δεν είναι η πρώτη φορά που υπουργοί, πολιτικοί και άλλοι, προβαίνουν σε δηλώσεις χωρίς να επιμετρήσουν το αποτέλεσμα, τη ζημιά και τις αντιδράσεις που θα προκαλέσουν, όσα χωρίς δεύτερη σκέψη εκστόμισαν και μετά επιχειρούν να ανασκευάσουν, ρίχνοντας την ευθύνη στον δημοσιογράφο που μετέδωσε τις δηλώσεις ή τη συνέντευξή τους. Επικαλούνται διαστρέβλωση, παρανόηση, παρεξήγηση, και πολλά άλλα, σε μία προσπάθεια να αποφύγουν τις ευθύνες τους.

Διερωτόμαστε, όμως: Πόση ευθυνοφοβία μπορεί να διακρίνει δημόσια πρόσωπα, τα οποία αντί να αναλάβουν την ευθύνη όσων λέγουν, καταφεύγουν σε παραπλάνηση του κοινού, ισχυριζόμενα ότι διαστρεβλώθηκαν ή δεν αποδόθηκαν σωστά, όσα δήλωσαν; Και εάν επικρατεί τόση ευθυνοφοβία για παραδοχή, πώς αναμένεται πως θα παραδεχθούν λάθη και πώς, περισσότερο, θα αναλάβουν εμπράκτως, και όχι φραστικώς, ευθύνες για καταστροφές που επήλθαν από κακή διαχείριση των ιδίων;

Δεν απομονώνουμε εδώ την περίπτωση Χάσικου. Μιλούμε γενικώς. Και είναι πράγματι πρωτάκουστο, προκλητικό, απόδειξη έλλειψης πολιτικού θάρρους, δείγμα ευθυνοφοβίας και λατρείας προς την καρέκλα, να συμβαίνει τόση μεγάλη καταστροφή, να καίονται μεγάλες εκτάσεις δασικής γης, να εκτυλίσσεται τόση μεγάλη οικολογική καταστροφή, να χάνονται δύο ζωές και να μην υπάρχει ένας λεβέντης υπουργός ή αξιωματούχος, ή υπηρεσιακός που να παραιτείται.
Τόση πολιτική αναισθησία και τόση αγάπη προς την καρέκλα;