Παραπαίουμε μεταξύ μαξιμαλισμού στα μυαλά και μινιμαλισμού στην πράξη.

 

Κάθε φορά που η Κύπρος ηττάται κατά κράτος σε διεθνές επίπεδο, η Κυβέρνηση, αλλά και όσοι άλλοι ηγούνται σε διάφορα επίπεδα, επιδιώκουν να συγκαλύψουν τις ήττες, κάτω από τον εύηχο τίτλο της «αξιοπρεπούς ήττας», ή πολλές φορές κάτω ακόμη και από απατηλά «νενικήκαμεν».

 

Ηττάται η Εθνική Κύπρου στα ευρωπαϊκά ποδοσφαιρικά γήπεδα, και η ήττα χαρακτηρίζεται «αξιοπρεπές αποτέλεσμα».

Καταλαμβάνει το κυπριακό τραγούδι μία από τις τελευταίες θέσεις στον διαγωνισμό Γιουροβίζιον, και η αποτυχία χαρακτηρίζεται «αξιοπρεπής παρουσία».

 

Χάνει προχθές ο Α. Μαυρογιάννης την προεδρία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών,(από τον εκπρόσωπο των νησιών... Φίτζι, παρακαλώ) και ο Δημοκρατικός Συναγερμός μιλά για προβολή της Κύπρου σε παγκόσμο επίπεδο! Το δε Υπουργείο Εξωτερικών μιλά για «τιμητικό αποτέλεσμα».

 

Έτρεξαν δύο στη μάχη της διεκδίκησης της προεδρίας. Και η Κύπρος κατετάγη δεύτερη. Και πανηγυρίζουμε. Και προσέξτε: Ανθυποψήφιός μας δεν ήταν κάποιος εκπρόσωπος μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας, ή άλλου μεγάλου κράτους. Ήταν ο εκπρόσωπος των νησιών Φίτζι.

 

Αξιοσημείωτο είναι τούτο: Την υποψηφιότητα Ανδρέα Μαυρογιάννη καταψήφισαν οι ΗΠΑ, η Βρετανία, οι Σκανδιναβικές χώρες πλην της Δανίας, η Ελβετία και ο εκπρόσωπος της Παλαιστίνης, ο οποίος χαρακτήρισε την Κύπρο ως «φιλοϊσραηλιτική». «Αυτό που με λυπεί πραγματικά είναι ότι δεν είχαμε σύσσωμη την Ε.Ε. στο πλευρό μας», δήλωσε ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη, πρέσβης Νίκος Αιμιλίου.

 

Οι πλείστοι, δηλαδή, θεωρούμενοι σύμμαχοι μας μάς μαύρισαν. Άλλο αξιοσημείωτο: Ο εκπρόσωπος των Φίτζι, Πίτερ Τόμσον, είναι γιος του τελευταίου Βρετανού κυβερνήτη των νησιών και στόχευσε στην εκστρατεία του αποκλειστικά και μόνο, στο ότι η εκλογή της Κύπρου θα σημαίνει κυριαρχία της Ε.Ε. στην προεδρία της Γενικής Συνέλευσης.

 

Ανατρέξαμε στις εγκυκλοπαίδειες και ανακαλύψαμε τι είναι αυτά τα νησιά Φίτζι, που κατάφεραν να κερδίσουν την Κύπρο, τον «μεγάλο ενεργειακό παίκτη της Μεσογείου», τον «πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή», το μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό το μικρό-μεγάλο κράτος μας, το οποίο οπτασιαζόμεθα ως ένα από τα δεσμείν και λύειν στην παγκόσμια σκηνή.

 

Τα Φίτζι, λοιπόν, είναι ένα νησιώτικο κράτος με συνολική έκταση 18.270 τ.χλμ. και πληθυσμό 867.000, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις του 2015. Περιλαμβάνει 322 νησιά, εκ των οποίων τα 106 κατοικούνται μόνιμα και 522 νησίδες. Πρωτεύουσά τους είναι η Σούβα, και αρχηγός κράτους είναι ο Τζορτζ Κονρότε και Πρωθυπουργός ο στρατιωτικός Φρανκ Μπαϊναμαράμα, ο οποίος (προσέξτε) κατέλαβε την εξουσία με πραξικόπημα στις 5 Δεκεμβρίου του 2006.

 

Το κράτος που μας στέρησε την προεδρία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών έχει πλούσια προϊστορία σε στρατιωτικά και πολιτικά πραξικοπήματα. Τα νησιά έγιναν ανεξάρτητα από το Ηνωμένο Βασίλειο το 1970. Η χώρα αποβλήθηκε δύο φορές από την Κοινοπολιτεία και τον Ιανουάριο του 2007 οι στρατιωτικοί παρέδωσαν τη διακυβέρνηση στους πολιτικούς.

 

Από την περίοδο της ανεξαρτησίας έχουν εκδηλωθεί, συνολικά, τέσσερα πραξικοπήματα, δύο το 1987, ένα το 2000 και ένα τέλος του 2006. Ο στρατός κυβερνά απευθείας ή ασκώντας μεγάλη επιρροή στις κυβερνήσεις, από το 1987. Το πολίτευμα των Φίτζι είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία, με αρχηγό της κυβέρνησης τον πρωθυπουργό και αρχηγό κράτους τον Πρόεδρο. Ισχύει πολυκομματικό σύστημα.

 

Η εκτελεστική εξουσία είναι αρμοδιότητα τόσο της κυβέρνησης όσο και του κοινοβουλίου.

Εν ολίγοις, αυτό είναι το κράτος από το οποίο χάσαμε την προεδρία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Και διερωτάται κανείς, εάν μπορεί να χαρακτηρισθεί «διπλωματική επιτυχία» αυτή η μεγάλη αποτυχία. Παρά ταύτα, οι ομφαλοσκοπούντες ηγέτες μας θεωρούν την αποτυχία μεγάλη διπλωματική επιτυχία. Μαξιμαλισμός στα μυαλά και μινιμαλισμός στην πράξη.

 

Κατά τον ίδιο τρόπο, ένα μείγμα μαξιμαλισμού και μινιμαλισμού ισχύει και στη διαχείριση του εθνικού θέματος. Πιστεύουν οι ηγέτες μας πως όλος ο κόσμος δεν έχει άλλα προβλήματα να αντιμετωπίσει, εκτός του Κυπριακού. Δεν μπορούν να αντιληφθούν, ότι το Κυπριακό δεν απασχολεί κανένα, ούτε ίσως και τους ίδιους τους Κυπρίους. Αλλά στη διεκδίκηση, η ηγεσία δείχνει τέτοιες μινιμαλιστικές τάσεις, ώστε να καθιστά τα εφικτά ανέφικτα.

 

Ζούμε με την ψευδαίσθηση πως είμαστε ο ομφαλός της γης. Και όταν μας προσγειώνουν οι πραγματικότητες, επιχειρούμε να παρουσιάσουμε θλιβερές αποτυχίες ως αξιοπρεπή αποτελέσματα. Περιγράφουν οι ηγέτες μας λύσεις στο Κυπριακό, που μόνο στα όρια του μαξιμαλισμού του μυαλού τους βρίσκονται. Στην πράξη και στη διεκδίκηση αποδεικνύονται οι μεγαλύτεροι μινιμαλιστές. Και όταν αύριο η Τουρκία τούς προσγειώσει στην πραγματικότητα, θα παρουσιάσουν την τουρκική λύση ως την «αξιοπρεπέστερη» την οποία έχουμε πετύχει...