Η κοπή των Τ. Αερογραμμών υπονομεύει τη λύση!

Ενώ οι συμπεριφορές Ερντογάν, Ακιντζί και Έιντε συνιστούν συμβολή στην επίλυση του Κυπριακού...

Το ΡΙΚ μπορεί να επικριθεί για πολλά και διάφορα. Μεταξύ των πολλών, ότι κατέστη κυβερνητική ραδιοτηλεόραση, ότι διεξάγει αθέμιτο ανταγωνισμό στην ιδιωτική τηλεόραση, ότι κατέστη μαύρη τρύπα των φορολογούμενων πολιτών. Αλλά να επικρίνεται για μία ορθή, εθνικά, απόφασή του, αυτό αποτελεί πρόκληση.

Δεν γνωρίζουμε τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους η κυβερνητική εφημερίδα εξαπέλυσε βολές κατά του ΡΙΚ, επειδή, ορθά σκεπτόμενο, αποφάσισε να αφαιρέσει τη διαφήμιση της Τurkish Airlines, ως χορηγού του Euro 2016, από τη μετάδοση των ποδοσφαιρικών αγώνων.

Δεν γνωρίζουμε εάν οι λόγοι έχουν να κάμουν επειδή η «Αλήθεια» απέκτησε τώρα και τηλεοπτικό κανάλι και άρα υφίσταται τις συνέπειες του ανταγωνισμού του ΡΙΚ, ή εάν οι λόγοι αφορούν το εθνικό θέμα. Επικεντρωνόμαστε στο τελευταίο, επειδή εδώ βασίζει τα επιχειρήματά της η εφημερίδα.

Η κοπή της διαφήμισης των Τουρκικών Αερογραμμών, γράφει, υπονομεύει τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού! Ενώ το ΡΙΚ όφειλε να στηρίζει «την εθνική προσπάθεια που καταβάλλεται για επίλυση του Κυπριακού».

Είναι δεδομένη και πασίγνωστη η πολιτική που ακολουθεί στο Κυπριακό η συγκεκριμένη εφημερίδα. Σεβαστό μεν το δικαίωμά της να επιλέγει αυτό που πιστεύει ορθότερο για τον λαό, αλλά και δεν μπορεί να μην τυγχάνει κριτικής αυτή η τοποθέτηση.

Είναι, εντέλει, προκλητικό να παρουσιάζεται έντυπο, και παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι εκδίδεται σε κατεχόμενη χώρα, να απαιτεί να παρελαύνει κάθε βράδυ, από τα σπίτια των θυμάτων της κατοχικής χώρας, η διαφήμιση των αερογραμμών της χώρας που κατέχει την Κύπρο.

Των αερογραμμών που δεν αναγνωρίζουν το κυπριακό κράτος, και επιλέγουν να διενεργούν πτήσεις σε ένα παράνομο αεροδρόμιο των κατεχομένων. Άραγε, υπολόγισε ο συντάκτης του άρθρου τις αντιδράσεις που σίγουρα θα προκαλούσε στα θύματα του τουρκικού εγκλήματος η θέα των διαφημίσεων, από την κρατική τηλεόραση, των Τουρκικών Αερογραμμών;

Και ποίας υπονόμευσης μπορούν να τύχουν οι «προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού», από τη μη προβολή κατοχικών συμβόλων; Δεν ενοχλήθηκε η «Αλήθεια» από τις συνεχείς υπονομεύσεις της «εθνικής προσπάθειας» από πλευράς Τουρκίας και Ακιντζί, Έιντε και Μουν, και πανικοβλήθηκε από τη μη προβολή των διαφημίσεων των Τουρκικών Αερογραμμών;

Δεν ενοχλήθηκε, ακόμη, η «Αλήθεια» από τα καμώματα, τα αγκρίσματα και τις οργισμένες αποχωρήσεις του Προέδρου Αναστασιάδη από τις συνομιλίες, και ενοχλήθηκε από την απόφαση του ΡΙΚ να μην προβάλει τουρκικές διαφημίσεις;

Με τη λογική της κυβερνητικής εφημερίδας, ο Ερντογάν και ο Ακιντζί, ο Έιντε και ο Αναστασιάδης δεν υπονομεύουν «την εθνική προσπάθεια» επίλυσης του Κυπριακού, αλλά την υπονομεύει η μη προβολή των διαφημίσεων των Τουρκικών Αερογραμμών.

Σίγουρα, εάν το ΡΙΚ προέβαλλε κάθε βράδυ τη φωτογραφία του Κωστάκη Κουτσοκούμνη με τη φανέλα της Εθνικής Τουρκίας και το μισοφέγγαρο, αυτό θα αποτελούσε «τεράστια συμβολή» στην «εθνική προσπάθεια» επίλυσης του Κυπριακού.

Τα φαινόμενα τουρκολαγνίας έχουν πολλαπλασιαστεί κατά την περίοδο που διανύουμε. Έχουν αυξηθεί κατακόρυφα επί των ημερών της σημερινής διακυβέρνησης. Η τουρκολαγνία βρήκε πρόσφορο έδαφος, όχι τυχαίως. Καλλιεργήθηκε από την Κυβέρνηση, στη λογική μίας πολιτικής όχι απλώς αποενοχοποίησης της κατοχικής χώρας, αλλά και ωραιοποίησης των προθέσεων και των σχεδίων της.

Η Τουρκία δεν είναι πλέον η κατοχική δύναμη, ούτε ο Ερντογάν, ο αδίστακτος σουλτάνος που αναβιώνει το νεο-οθωμανικό όραμα. Η Τουρκία είναι η χώρα η οποία έχει παραιτηθεί των επεκτατικών σχεδίων της κατά της Κύπρου, είναι η χώρα η οποία θέλει λύση του Κυπριακού, επειδή θέλει να γίνει παίκτης στο ενεργειακό παιγνίδι της περιοχής, η οποία τώρα κατάλαβε πόσο μεγάλο είναι το κόστος συντήρησης της τουρκικής κατοχής και θέλει να το αποφορτωθεί.

Στο πλαίσιο λοιπόν της πολιτικής του «ρεαλισμού», της εγκατάλειψης των «ευκταίων» χάριν των ανέφικτων εφικτών και στη λογική της αντιμετώπισης του Ερντογάν ως «σύγχρονου προοδευτικού ηγέτη που θέλει λύση», η Τουρκία δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εχθρός, αλλά ως εν δυνάμει συνεταίρος.

Ο οποίος θα ανοίξει την τεράστια αγορά του στην ελληνοκυπριακή οικονομία και θα καταστήσει τη διζωνική Κύπρο, Χονγκ Κονγκ της Μεσογείου!

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κυβερνητικής φιλοσοφίας και πολιτικής, γιατί να μην εμφανίζονται καθημερινά φαινόμενα ακραίου φιλοτουρκισμού;