Οι ΗΠΑ δεν μας αντιμετωπίζουν ως κράτος, αλλά ως κοινότητα
Διαπιστώσεις ομογενών από επαφές με Αμερικανούς αξιωματούχους συντρίβουν την κυβερνητική προπαγάνδα
Έχω καταγράψει επανειλημμένα, σε άρθρα και αναλύσεις μου, όσα μου αποκάλυψε ο αείμνηστος Ανδρέας Χριστοφίδης και τις οδυνηρές εμπειρίες που είχε όταν επεσκέφθη, αρχές της δεκαετίας του 1980, ως κυβερνητικός εκπρόσωπος του Προέδρου Κυπριανού, την Ουάσινγκτον, για να ενημερωθεί για τις αμερικανικές πολιτικές στο Κυπριακό. Συναντήθηκε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ με ανώτερο αξιωματούχο του Υπουργείου και... ακολουθεί η περιγραφή του τι έγινε εκεί:
«Με οδήγησε σε ένα μεγάλο δωμάτιο, μου ζήτησε να καθίσω, έσβησε τα φώτα και στη μεγάλη οθόνη, που βρισκόταν απέναντί μου, σχηματίστηκε ο χάρτης της περιοχής. Ο Αμερικανός αξιωματούχος πήρε ένα χάρακα, τον τοποθέτησε στη θέση που βρισκόταν η ογκώδης Τουρκία και ακολούθως στη θέση που βρισκόταν η... κουκκίδα που βρίσκεται η Κύπρος. Λακωνικά, μου εξήγησε: "Εσείς οι Κύπριοι, μας ζητάτε επίμονα να πιέσουμε την Τουρκία. Σε αυτό τον χάρτη απεικονίζεται η απάντηση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ουδέποτε θα πιέσουν την Τουρκία και ουδέποτε θα τη θυσιάσουν χάριν της Κύπρου"».
Αυτά μού είπε ο Ανδρέας Χριστοφίδης και έκτοτε η αμερικανική πολιτική δεν άλλαξε ούτε ιώτα. Τα κέντρα αποφάσεων στην Ουάσινγκτον εξακολουθούν να θεωρούν την Τουρκία ως τον βασικότερο στρατηγικό εταίρο στην περιοχή. Από τότε άλλαξαν πολλά στη διεθνή σκηνή, αλλά ουδέποτε έχει μειωθεί ο στρατηγικός ρόλος της Τουρκίας, ως του κύριου στηρίγματος της αμερικανικής πολιτικής. Πάντοτε η ζυγαριά των Ηνωμένων Πολιτειών έκλινε προς το βάρος που έχει η Τουρκία, στρατηγικό, στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό βάρος, πολύ μεγαλύτερο από εκείνο της Ελλάδας και της Κύπρου μαζί.
Παρά τις ψευδαισθήσεις και τις φιλοαμερικανικές αγκυλώσεις της Κυβέρνησης, με τις οποίες παραπλανείται ο λαός, τίποτε δεν άλλαξε ώς σήμερα στην αμερικανική πολιτική. Και τούτο αντανακλάται από τις διαπιστώσεις που έχουν κάνει οι ηγέτες των ομογενών στο συνέδριο της ΠΣΕΚΑ. Διαπιστώσεις και αναλύσεις που έρχονται σε πλήρη σύγκρουση με τις δηλώσεις και τις διαπιστώσεις που κάνει ο ευρισκόμενος στις ΗΠΑ κυβερνητικός εκπρόσωπος Νίκος Χριστοδουλίδης.
Αμερικανοί αξιωματούχοι, όπως ανέφεραν οι ομογενείς, στις επαφές που είχαν μαζί τους, εγκωμίασαν τον ρόλο της Τουρκίας, ως «πρόθυμου μέλους του συνασπισμού εναντίον του ISIL» και για την «κατανόηση που επιδεικνύει στη στρατηγική συνεργασία μεταξύ των ΗΠΑ και των Κούρδων της Συρίας».
Το εκπληκτικό είναι ότι οι Αμερικανοί αξιωματούχοι πιστεύουν ότι, παρά τα όσα συνέβησαν στην Κωνσταντινούπολη, η Τουρκία θα παίξει θετικό ρόλο και θα ενθαρρύνει τη λύση! Τώρα, ποια λύση «θα ενθαρρύνει» η Τουρκία, δεν μας λένε. Οι ίδιοι αξιωματούχοι, προκειμένου να στηρίξουν το επιχείρημα ότι ασκούν πιέσεις στην Τουρκία, αναφέρθηκαν στην προσωπική εμπλοκή του αντιπροέδρου Μπάιντεν, με τα τηλεφωνήματά του στους δύο ηγέτες και τον Γ.Γ. του ΟΗΕ.
Αλλά τελικά αυτό μπορεί να χαρακτηρισθεί «πίεση», ή περιπαίξιμο της ελληνοκυπριακής πλευράς; Ο Μπάιντεν τηλεφώνησε στον Προέδρο Αναστασιάδη για να τον πιέσει, ουσιαστικά, να επιστρέψει στις συνομιλίες. Και το τηλεφώνημά του προς τον Ακιντζί συνιστά αναβάθμιση του κατοχικού ηγέτη. Πότε Αμερικανός Αντιπρόεδρος έχει τηλεφωνήσει σε παράνομο ηγέτη αποσχισθέντος τμήματος κράτους και είχε συνομιλία μαζί του; Μόνο με τον Μουσταφά Ακιντζί.
Γιατί ο κ. Μπάιντεν δεν τόλμησε να τηλεφωνήσει στον Ερντογάν και να τον επιπλήξει για την ενέργειά του να προσκαλέσει ένα παράνομο ηγέτη σε σύναξη αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων; Δεν τόλμησε διότι δεν ήθελε να πιέσει την Τουρκία. Ένδειξη της εξάρτησης των ΗΠΑ από την Τουρκία και του φόβου που προκαλεί στις ΗΠΑ η ενόχληση της Τουρκίας.
Πέραν τούτων, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι καμία διαβεβαίωση δεν έδωσαν ως προς τι προτίθενται να πράξουν για να πιέσουν την Τουρκία, και αρκέστηκαν να επαναλαμβάνουν τα τετριμμένα για ενθάρρυνση των προσπαθειών για λύση, για «καλή χημεία» Αναστασιάδη-Ερντογάν και για στήριξη της προσπάθειας για λύση από τη διεθνή κοινότητα. Όσον αφορά το καίριο θέμα του κόστους της λύσης, οι αξιωματούχοι ανέφεραν, απλώς, ότι το έχουν συζητήσει, αλλά χωρίς αριθμούς και επέμειναν στην αόριστη υπόσχεση ότι «η κυβέρνησή μας θα βοηθήσει».
Αυτή είναι η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών στο Κυπριακό και καμία παραπλάνηση δεν μπορεί να την ανατρέψει. Όπως δήλωσε και ο εκ των ηγετών της ομογένειας Έντι Ζεμενίδης, οι Ηνωμένες Πολιτείες ουδέποτε αντιμετώπισαν την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος. Τη θεωρούν κοινότητα. Ίση με την τουρκοκυπριακή. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ουδέποτε προσκάλεσαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας (μετά τον Μακάριο) στην Ουάσινγκτον, για επίσημη επίσκεψη, και τους Κυπρίους υπουργούς τούς δέχονται στα υπουργεία, κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο δέχονται τον Ακιντζί και άλλους κατοχικούς ηγέτες.
