Η δήλωση της Ελένης Θεοχάρους επιβεβαιώνει τις συναλλαγές που έγιναν.

 

Ο Δημήτρης Συλλούρης ρωτήθηκε για τις συναλλαγές που έγιναν και τις παρεμβάσεις του Προεδρικού στο θέμα εκλογής Προέδρου της Βουλής και απάντησε καλώντας όλους «να αφήσουν πίσω τους τα παραπολιτικά και τα επικοινωνιακά παιγνίδια».

 

Αλλά, όταν βγαίνουν παράγοντες του Δημοκρατικού Συναγερμού και παραδέχονται λεβέντικα ότι υπήρξαν παρεμβάσεις του Προέδρου Αναστασιάδη, ότι υπήρξαν συναλλαγές και εκβιασμοί, παίζουν «παραπολιτικά και επικοινωνιακά παιγνίδια"»;

Όταν βγαίνει η ίδια η Πρόεδρος της Αλληλεγγύης Ελένη Θεοχάρους και δηλώνει ότι «γνώριζαν πολύ καλά (δηλαδή ο ΔΗΣΥ και το Προεδρικό), ότι αν δεν ψηφιζόταν ο Δημήτρης Συλλούρης, θα στηρίζαμε τον κ. Σιζόπουλο», αυτό τι σημαίνει;

Σημαίνει ότι η Αλληλεγγύη, ή άλλως το ΕΥΡΩΚΟ, εκβίαζαν τον ΔΗΣΥ και τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ότι αν δεν ψήφιζαν Συλλούρη, οι βουλευτές της Αλληλεγγύης θα ψήφιζαν Σιζόπουλο. Αυτό δεν αποτελεί εκβιασμό, δεν αποτελεί συναλλαγή, δεν αποτελεί μη έντιμη πολιτική συμπεριφορά;

 

Τι συζήτησαν την τελευταία στιγμή ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Δημήτρης Συλλούρης; Λίγες ώρες πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου, συζητούσαν για τις τιμές των καρπουζιών;

 

Και τι απεκάλυπτε εκείνη η δήλωση Συλλούρη κατά την υποβολή της υποψηφιότητάς του, ότι, εάν εκλεγόταν, θα σταματούσε κάθε ενεργή ανάμιξη στα κομματικά αξιώματα και στις δραστηριότητες της Αλληλεγγύης; Ήταν αυθόρμητη κίνηση της στιγμής, ή υπαγορευμένη από τον ΔΗΣΥ, ή το Προεδρικό; Ο υπογράφων, μόλις άκουσε αυτήν την αναφορά του κ. Συλλούρη, αυθόρμητα και χωρίς δεύτερη σκέψη, είπε: «Αυτός θα είναι ο Πρόεδρος της Βουλής».

 

Αναγνώσαμε το βιογραφικό του Δημήτρη Συλλούρη. Καταγράφεται όλη η αξιοσημείωτη πολιτική σταδιοδρομία του νέου Προέδρου της Βουλής. Παραλείπεται κάτι πολύ ουσιαστικό. Παραλείπεται η αναφορά στην αποχώρησή του από τον Δημοκρατικό Συναγερμό, λόγω της διαφωνίας του στην υποστήριξη της ηγεσίας του κόμματος στο σχέδιο Ανάν. Έχει και αυτό τη σημασία του...

 

Σε αυτήν τη στιγματισμένη και αμαυρωμένη εκλογή Προέδρου της Βουλής, υπήρξαν εκβιασμοί εκατέρωθεν. Και αμοιβαίο πάρε-δώσε. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν ήθελε τον Μαρίνο Σιζόπουλο ούτε τον Άντρο Κυπριανού Προέδρους της Βουλής. Και επέλεξε το μη χείρον. Τον Δημήτρη Συλλούρη.

Εξεβιάσθη ο Αβέρωφ Νεοφύτου και τα διαφωνούντα στελέχη του κόμματος από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, να αποδεχθούν και να ψηφίσουν Δημήτρη Συλλούρη. Και η Αλληλεγγύη, ή άλλως πως, το ΕΥΡΩΚΟ, ενώπιον της ισχυράς αντίδρασης από το κυβερνών κόμμα, προέβαλε τον εκβιασμό «ή ψηφίζετε Συλλούρη, ή ψηφίζουμε Σιζόπουλο». Αυτό έγινε και φτάνει πλέον τα ψέματα, το κρυφτούλι και η υποτίμηση των πολιτών.

 

Κατά τα άλλα, συμφωνούμε με την ορθή διαπίστωση της Ελένης Θεοχάρους, ότι η Αλληλεγγύη δεν ανήκει στον ενδιάμεσο χώρο και απορούμε πώς αποδέχθηκαν να συνομιλούν μαζί της και να διαβουλεύονται τα υπόλοιπα κεντρώα κόμματα, για τη χάραξη κοινής πολιτικής.

 

Η Αλληλεγγύη ή το ΕΥΡΩΚΟ είναι κομμάτι του Δημοκρατικού Συναγερμού. Η ηγεσία της αποτελείται από τμήμα της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, από τον οποίο αποστασιοποιήθηκε λόγω διαφορετικών φιλοσοφιών στο εθνικό θέμα. Ουδέποτε, όμως, μέρος της ηγεσίας αυτής σταμάτησε να αλληθωρίζει προς το αδελφό κόμμα. Και δεν σταμάτησε ποτέ να θεωρεί τον Δημοκρατικό Συναγερμό ως ασφαλές καταφύγιο, σε περίπτωση που το ΕΥΡΩΚΟ κατέρρεε πολιτικά.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως στο φιάσκο της σύναξης των κεντρώων κομμάτων, στις παραμονές των προεδρικών εκλογών του 2013, το ΕΥΡΩΚΟ επέλεξε να συνταχθεί με το ΔΗΚΟ στην υποστήριξη της υποψηφιότητας του Νίκου Αναστασιάδη. Και μάλιστα να συμμετάσχει στην κυβέρνηση με δικό του υπουργό.

Ακόμη και όταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποδεσμεύθηκε από την προεκλογική συμφωνία και ακολούθησε πολιτική στη βάση της διζωνικής ομοσπονδίας και νεκρανάστασης του σχεδίου Ανάν. Ακόμη ώς σήμερα το ΕΥΡΩΚΟ, ή Αλληλεγγύη συνεχίζει να έχει υπουργό στην κυβέρνηση Αναστασιάδη. Δεν είναι τυχαίο, ακόμη, το γεγονός ότι ο Δημήτρης Συλλούρης επέλεξε να κατέλθει ως υποψήφιος του ΔΗΣΥ στις τελευταίες Ευρωεκλογές, και όχι υποψήφιος με το κόμμα του.

 

Το ΕΥΡΩΚΟ αποτελεί δεξιό κόμμα, αδελφό του ΔΗΣΥ, και με τις συναλλαγές που έγιναν στην εκλογή Προέδρου της Βουλής, τείνει να καταστεί δορυφόρος του Δημοκρατικού Συναγερμού. Απέφυγε τη διάλυση, όταν η Ελένη Θεοχάρους του έδωσε φιλί ζωής και το νεκρανάστησε με τις προσωπικές ψήφους της.

 

Μένει τώρα να επαληθευθεί η δήλωση της κ. Θεοχάρους, πως η Αλληλεγγύη δεν αποτελεί εξάρτημα του ΔΗΣΥ, και πως διατηρεί την αυτονομία και την αυτοτέλειά της. Θα δούμε πώς θα συμπεριφερθούν οι βουλευτές του κόμματος, τόσο έναντι επιμάχων νομοσχεδίων, πώς θα τοποθετείται το κόμμα έναντι της πολιτικής Αναστασιάδη στο εθνικό θέμα και στην οικονομία, και τι θα υπερισχύσει τελικά: Η φιλοσοφία της Ελένης Θεοχάρους και οι θέσεις της, ή το συναγερμικό σύνδρομο του Δημήτρη Συλλούρη;