Ένα παλαιό σκηνικό αναπαλαιώνεται το 2016, με άλλους πρωταγωνιστές

 

Μετροφυλλώντας τους τόμους της «Σημερινής», πριν από 39 χρόνια, δηλαδή το 1977, ανακαλύπτουμε δηλώσεις οι οποίες αναπαράγουν πλήρως το σκηνικό που στήνεται σήμερα και τις ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται.

 

Τις παραθέτουμε, για να αντιληφθούν οι αναγνώστες την εντυπωσιακή ανακύκλωση του Κυπριακού, και το όπιο το οποίο προσφερόταν και προσφέρεται ώς σήμερα στον λαό, προς εξυπηρέτηση άλλων σκοπιμοτήτων. Η λύση κτυπούσε την πόρτα της Κύπρου το 1977, ακριβώς όπως την κτυπά και το 2016! Ιδού:

 

Κλάρλ Κλίφορντ- Προσωπικός απεσταλμένος του Αμερικανού Προέδρου στο Κυπριακό: «Είμαι αισιόδοξος για λύση του Κυπριακού, εντός του 1977».

 

Κωνσταντίνος Καραμανλής - Πρωθυπουργός της Ελλάδας: Η Ελληνική Κυβέρνηση πιστεύει ότι είναι δυνατή η εξεύρεση κάποιας κατ' αρχήν διευθετήσεως του Κυπριακού, πριν από το τέλος του 1977, αν και η επεξεργασία της κατ' αρχήν συμφωνίας θα απαιτήσει αρκετό χρόνο.

 

Εζεκίαε Παπαϊώννου - Γ.Γ. ΑΚΕΛ: «Πιστεύουμε ότι με την επίδειξη καλής θέλησης και από τις δύο πλευρές, είναι δυνατόν να διανοίξει ο δρόμος προς μία συμφωνία. Ίσως είναι δυνατόν να επιτύχουμε συμφωνία μέσα στο 1977».

 

Αρχιεπίσκοπος Μακάριος - Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας: «Εάν δεν εξευρεθεί λύσις, ή τουλάχιστον εάν δεν διανοιγεί η οδός, προς μία διευθέτησιν εντός του 1977, δεν προβλέπω λύσιν διά μακρόν χρονικό διάστημα».

 

Εάν στη θέση του Κλαρκ Κλίφορντ τοποθετήσουμε τον Έσπεν Μπαρθ Έιντε, στη θέση του Εζεκία Παπαϊωάννου τον Άντρο Κυπριανού, και στη θέση των άλλων υπεραισιόδοξων της εποχής του 1977, τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, τον Αβέρωφ Νεοφύτου, τον Ιωάννη Κασουλίδη και λοιπούς αιθεροβάμονες, τότε ανακαλύπτουμε πόσο πιστά αντέγραψαν την παραπλάνηση τού τότε οι σημερινοί ηγέτες.

 

Να υπενθυμίσουμε ότι η περίοδος κατά την οποία έγιναν οι υπεραισιόδοξες δηλώσεις, δίνει κάποιο άλλοθι σε όσους εκδήλωναν, είτε με βεβαιότητα, είτε με κάποια επιφυλακτικότητα, αισιοδοξία για λύση του Κυπριακού. Είχε προηγηθεί η συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς, ακολούθησε ο διορισμός από τον Αμερικανό Πρόεδρο Τζίμι Κάρτερ, του επιδέξιου διπλωμάτη και πρώην υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ Κλαρκ Κλίφορντ, ως προσωπικού απεσταλμένου του στο Κυπριακό, και είχε συμφωνηθεί η παράδοση από τις δύο πλευρές στην Κύπρο χάρτη, επί του εδαφικού.

 

Όλα αυτά συνέβησαν τρία χρόνια μετά την εισβολή, και ήταν οι πρώτες σημαντικές εξελίξεις στο Κυπριακό, μέσα στη ζοφερή κατάσταση της καταστροφής που επέφερε ο Αττίλας. Τελικά, η ελληνοκυπριακή πλευρά, διά του τότε συνομιλητή Τάσσου Παπαδόπουλου, έδωσε τον διζωνικό χάρτη, αλλά ο Ντενκτάς υπαναχώρησε και οι συνομιλίες δεν προχώρησαν. Ο Κλαρκ Κλίφορντ αναχώρησε άπρακτος.

 

Σήμερα αναπαλαιώνεται ένα σκηνικό ηλικίας 39 χρόνων με άλλους πρωταγωνιστές, αλλά με τις ίδιες ψευδαισθήσεις. Και αν, τότε, υπήρχαν κάποια στοιχεία τα οποία δικαιολογούσαν αισιοδοξία, σήμερα τίποτε δεν δικαιολογεί το κρεσέντο πανηγυρισμών και τις ευσεβοποθικές εκτιμήσεις του Προέδρου Αναστασιάδη και των ηγεσιών των δύο κομμάτων.

 

Και πολύ περισσότερο τις αστρολογικές προβλέψεις του κ. Έιντε, ο οποίος ψάχνει με τα τηλεσκόπια να ανακαλύψει -και ανακαλύπτει- συναπαντήματα άστρων, που μόνο αυτός και οι κυβερνώντες βλέπουν.

 

Σε όλες τις περιόδους του Κυπριακού, μετά την τουρκική εισβολή, πότε ο ένας, πότε ο άλλος, και πότε όλοι οι ηγέτες έβλεπαν τη λύση να έρχεται. Ακόμη και ο Ανδρέας Παπανδρέου διέκρινε κάποτε φως στην άκρη του τούνελ. Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, σήμερα, βλέπει «ανοικτά παράθυρα ελπίδας», ο Νίκος Αναστασιάδης οπτασιάζεται κοινά οράματα με τον Ακιντζί, ο Ιωάννης Κασουλίδης αναλίσκεται σε χρησμούς ότι οι οιωνοί σήμερα είναι οι καλύτεροι από κάθε άλλη φορά για λύση, και, τελικά, η κοροϊδία πάει σύννεφο για τον δύσμοιρο λαό, τον πάντα ευκολόπιστο και πάντα προδομένο.

 

Οι πολίτες, πάντως, να μη λησμονούν ότι μόλις πριν από μερικές ημέρες, ο Ιωάννης Κασουλίδης προανήγγειλε υποψηφιότητα Αναστασιάδη για δεύτερη προεδρική θητεία, και καθώς έρχονται και βουλευτικές εκλογές, το παραμύθι της λύσης εντός του 2016 θα πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί πόλο έλξης προς τον ΔΗΣΥ, για τους ναινέκους ψηφοφόρους.

 

Αλλά τα «ορόσημα» πέφτουν το ένα μετά το άλλο. Είμαστε έτοιμοι να προσπεράσουμε το «ορόσημο» του Μαρτίου, τον Μάιο θα προσπεράσουμε και το παραμύθι πως η λύση είναι δυνατή πριν από τις βουλευτικές εκλογές, και συνεπώς δεν χρειάζεται να στήσουμε κάλπες αφού θα διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, και θα στήσουμε κάλπες για τη διζωνική, αγνώστου ονόματος, ακόμη, Κύπρο.

 

Αλλά, εάν δεν έλθει ούτε το 2016 λύση, τι πράττουμε; Κρεμάζουμε στην γκαρνταρόμπα το φέσι και φορούμε τη γαλανόλευκη φουστανέλα. Όπως συχνά υπενθυμίζει και ο Αλέκος Κωνσταντινίδης, τίποτε δεν πρέπει να λαμβάνει κανείς σοβαρά υπ' όψιν σε αυτόν τον τόπο. Και φυσικά τίποτε δεν πρέπει να λαμβάνεται τοις μετρητοίς, σε όσα λέγουν οι ηγέτες αυτού του κράτους...