Δεν μπορεί το «παιγνίδι» να εξελιχθεί σε διαδικασία win-win, ούτε σε επανάληψη του σκηνικού της Ζυρίχης, με τους Ευρωπαίους να παίζουν τον ρόλο των Άγγλων.

 

Όλες οι κυβερνήσεις και οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας έχουν απεμπολήσει και αχρηστεύσει όλες τις ευκαιρίες που τους δόθηκαν, να αξιοποιήσουν την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να ωθήσουν το εθνικό θέμα να εισέλθει σε τροχιά δίκαιης επίλυσης.

 

Υποχρεώνοντας την Τουρκία να επιλέξει μεταξύ βιώσιμης επίλυσης του Κυπριακού και μη ένταξης στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Η ψοφοδεής πολιτική τους, η προσπάθειά τους να μην ενοχλείται η Τουρκία, ο ψευδο-ευρωπαϊσμός τους, και η πολιτική ατολμία, τους ωθούσε πάντοτε σε επιλογές επιζήμιες και επικίνδυνες για την εθνική υπόθεση. Δεν διέθεταν το ανάστημα να σταθούν ενώπιον των Ευρωπαίων ηγετών και να απαιτήσουν ικανοποίηση των αυτονόητων.

 

Θυσίαζαν τα συμφέροντα της Κύπρου, στον βωμό της μη δημιουργίας προβλημάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και για να φανούν αρεστοί και να λάβουν τα εύσημα των Ευρωπαίων αξιωματούχων, υπέκυπταν. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι, ενώ έχουν παρέλθει 14 χρόνια από της υπογραφής του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας χωρίς η Τουρκία να το εφαρμόσει, οι ηγέτες μας ουδέποτε απαίτησαν τη διακοπή της ενταξιακής πορείας της κατοχικής χώρας.

 

Και είναι επίσης ενδεικτικό το γεγονός ότι, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση εφάρμοζε κυρώσεις κατά της Ρωσίας για το Ουκρανικό, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κλότσησε την ευκαιρία να καταστεί ηγέτης ευρωπαϊκών διαστάσεων, αρνούμενος να απαιτήσει από την Ε.Ε. την επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας, για την επιδρομή της στην κυπριακή ΑΟΖ.

 

Είναι πρωτοφανές, και απόδειξη εθνικής αναξιοπρέπειας και ανικανότητας της ηγεσίας, το γεγονός και μόνο ότι, ενώ για 41 χρόνια η Τουρκία κατέχει στρατιωτικά και εκτουρκίζει ευρωπαϊκό έδαφος, οι ηγέτες μας δεν ύψωσαν ποτέ φωνή σε οποιοδήποτε ευρωπαϊκό όργανο, όπως τερματισθεί η ενταξιακή πορεία της κατοχικής χώρας.

 

Σήμερα, προσφέρεται ακόμη μία ευκαιρία, πιθανώς η τελευταία, για την κυπριακή ηγεσία και κυρίως για τον σημερινό Πρόεδρο, να αξιοποιήσουν το ευρωπαϊκό χαρτί και να πράξουν όσα από πολιτική δειλία δεν έπραξαν εδώ και 16 χρόνια. Αφού, τώρα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες προκρίνουν τον λεγόμενο έξυπνο συγχρονισμό επίλυσης του Κυπριακού και ανοίγματος των τουρκικών κεφαλαίων, ιδού η ευκαιρία να θέσει ο Πρόεδρος, κατά τρόπο διεκδικητικό, τις δίκαιες αξιώσεις του κυπριακού λαού.

 

Δεν γνωρίζουμε πώς οι Ευρωπαίοι ηγέτες εννοούν αυτόν τον «έξυπνο συγχρονισμό» και πώς θα τον εφαρμόσουν. Εάν έχουν στο μυαλό τους τη συνήθη τακτική της Ε.Ε., όλα να λύονται με συμβιβασμούς και αμοιβαίες παραχωρήσεις των εμπλεκομένων, που στις περισσότερες περιπτώσεις καταλήγουν σε σφαγιασμό των δικαίων του αδύνατου μέρους, εμείς απορρίπτουμε αυτή τη φιλοσοφία. Εάν πάλιν ο «έξυπνος συγχρονισμός» έχει την ίδια έννοια και σημασία αυτού που μας παραθέτει ο κ. Κασουλίδης, δηλαδή το win-win, με εξυπηρέτηση των συμφερόντων της Τουρκίας, και πάλιν το απορρίπτουμε.

 

Εάν, δηλαδή, η Κυπριακή Δημοκρατία συρθεί σε ένα διάλογο πάρε-δώσε, και λάβει ως «αντάλλαγμα» μίας κακής λύσης τουρκικών προδιαγραφών την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Άγκυρας, τότε αυτός ο «έξυπνος συγχρονισμός» να μας λείψει. Τον απορρίπτουμε.

 

Η ουσία είναι πώς θα διαπραγματευθεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Δίκαιος συγχρονισμός είναι η απαίτηση για λύση του Κυπριακού στη βάση του Ευρωπαϊκού Δικαίου. Στη βάση επανένωσης της Κύπρου και του λαού της, χωρίς εθνοτικά και ρατσιστικά κριτήρια, με εφαρμογή των τεσσάρων βασικών ελευθεριών, με πλήρη και άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, με πλήρη κατάργηση των ξένων εγγυήσεων, με πλήρη αποχώρηση των εποίκων και επιστροφή των περιουσιών των Ελληνοκυπρίων οι οποίες κατελήφθησαν.

 

Με περιορισμό της εδαφικής αυτονομίας των Τουρκοκυπρίων, στα όρια της πληθυσμιακής αναλογίας τους. Και με καταβολή από την Τουρκία πολεμικών αποζημιώσεων για τα εγκλήματα που διέπραξε.

 

Αυτός είναι ο έξυπνος και δίκαιος συγχρονισμός. Αυτόν πρέπει να απαιτήσει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης και σε αυτόν πρέπει να επιμείνει. Διότι, αν τον κλείσουν σε ένα δωμάτιο και ο στόχος τους είναι να επιτύχουν «συγχρονισμό» στη βάση του win-win, και στην εξυπηρέτηση των εποχικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη δίκαιη «μοιρασιά» μεταξύ επιδρομέα και θύματος, και αυτή η φιλοσοφία γίνει αποδεκτή από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, με την επίκληση και πάλιν του πιστολιού στον κρόταφο, θα έχουμε επανάληψη του σκηνικού της Ζυρίχης. Με τους Ευρωπαίους να παίζουν τον ρόλο των Άγγλων.

 

Αυτήν τη φορά έχουμε πραγματική επιλογή, είτε να διεκδικήσουμε και να επιτύχουμε το δίκαιό μας, είτε να επιτρέψουμε να εξελιχθεί ο «έξυπνος συγχρονισμός» σε ταφόπλακα της εθνικής υπόθεσης και σε εφαλτήριο ικανοποίησης των ευρωπαϊκών και τουρκικών συμφερόντων...