«Η Κύπρος ξαναβρίσκει τον δρόμο της τρία χρόνια μετά την κορύφωση της χειρότερης οικονομικής κρίσης που βιώσαμε ως κράτος», δήλωσε ο Υπουργός Οικονομικών Χάρης Γεωργιάδης. Και διερωτόμαστε αν ο κ. Γεωργιάδης ήταν αγέννητος το 1974, όταν η οικονομία και το κράτος κατέρρευσαν ολοκληρωτικά, για να αντιληφθεί πότε η Κύπρος βίωσε τη χειρότερη οικονομική κρίση.

Αλλά, όταν ένας Υπουργός Οικονομικών δεν γνωρίζει την ιστορία της χώρας του και λαϊκίζει, προσπαθώντας να προβληθεί ως γίγαντας Άτλας, αγνοώντας, ή υποκρινόμενος πως αγνοεί, την πλήρη καταστροφή της Κύπρου μετά την τουρκική εισβολή, τότε ας μη μιλούν Κυβέρνηση, Υπουργοί και ΔΗΣΥ για λαϊκισμούς. Λαμβάνουν Όσκαρ λαϊκισμού.

Διακόσιοι χιλιάδες πρόσφυγες, ο πλουτοπαραγωγικός τομέας της Κύπρου στα χέρια της Τουρκίας, άστεγοι και άνεργοι, κράτος υπό κατάρρευση. Ούτε κράτος υπήρχε, ούτε οικονομία. Χάος, νεκροί, πρόσφυγες, αγνοούμενοι, ολόκληρο το πλουσιότερο τμήμα της Κύπρου υπό τουρκική κατοχή, οικονομία πλήρως διαλυμένη. Αεροδρόμια και λιμάνια -πνεύμονες ανάπτυξης- στα χέρια των Τούρκων. Πόσους να θρέψει, πόσους να στεγάσει, σε πόσους να βρει εργασία, ένα κράτος τού οποίου κάθε βράδυ οι ηγέτες του έφευγαν από τη Λευκωσία για τη Λεμεσό, τρομοκρατημένοι, καθώς επέκειτο και η πτώση της πρωτεύουσας; Αυτή ήταν η χειρότερη οικονομική καταστροφή -όχι απλώς κρίση- που βίωσε η Κυπριακή Δημοκρατία. Και όμως. Χάρις στην ύπαρξη ηγετών με όραμα, Υπουργών Οικονομικών με σχεδιασμό και, πάνω απ' όλα, με άπειρη αγάπη προς τον άνθρωπο, με ένα λαό ο οποίος ήταν αποφασισμένος να κρατήσει όρθιο το κράτος και την οικονομία του, η Κυπριακή Δημοκρατία βρήκε τα πόδια της και όχι μόνο ξαναστήθηκε κράτος, αλλά και επετεύχθη το δεύτερο οικονομικό θαύμα.

Αυτή ήταν η πλήρης οικονομική καταστροφή. Πόσο ανάστημα έχει ο Χάρης Γεωργιάδης για να το ανασηκώσει στο ύψος του Ανδρέα Πατσαλίδη και των άλλων συνεργατών του στο Υπουργείο Οικονομικών, και στο τότε Γραφείο Προγραμματισμού; Πόσο μπορεί να θεωρηθεί «θαύμα» μία σκληρή, βάρβαρη, οικονομική πολιτική, όπως την εφαρμόζει σήμερα ο Χάρης Γεωργιάδης, έναντι της ανθρωποκεντρικής πολιτικής που εφάρμοσαν οι τότε κυβερνήσεις, προς αντιμετώπιση της καταστροφής;

Είναι νάνοι, οι σημερινοί ηγέτες και ο Υπουργός Οικονομικών, μπροστά στους οραματιστές που επέτυχαν τότε την ανόρθωση της οικονομίας μέσα από το απόλυτο χάος. Ας μη μιλούν σήμερα, λοιπόν. Ουδέν επέτυχαν. Στήριξαν την «επιτυχία» σε ξένα δανεικά, στην καταστροφή του κοινωνικού κράτους, στην καταπίεση του λαού, στην εγκληματική ενσυνείδητη απώλεια μίας γενιάς και των φωτεινότερων μυαλών του τόπου. Το 1974, ο λαός έδινε εθελοντικά για να στηρίξει το κράτος και την οικονομία. Είχε στήριγμα την ανθρωποκεντρική φιλοσοφία της κεντρώας κυβέρνησης και τους άριστους σχεδιασμούς του Υπουργείου Οικονομικών και των επιστημόνων που επάνδρωναν το Υπουργείο και τις Υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Πώς μπορούν να συγκριθούν μαζί τους οι σημερινοί Υπουργοί και οι άνθρωποι που τους περιβάλλουν; Εκείνοι δεν στήριζαν την οικονομική ανάκαμψη στους αριθμούς, όπως οι σημερινοί. Στήριζαν την ανάκαμψη στον άνθρωπο.

Αλλά υπάρχει και μία άλλη παράμετρος. Πώς ο Χάρης Γεωργιάδης, και η ηγεσία του ΔΗΣΥ, κορδώνουν και ρίχνουν βεγγαλικά για την έξοδο από το Μνημόνιο, παραπλανώντας πως αυτή η εξέλιξη μάς βγάζει από τον μακρύ Γολγοθά;

Δεν άκουσαν τον Πρόεδρο του Δημοσιονομικού Συμβουλίου Δημήτρη Γεωργιάδη, τον οποίο αυτοί διόρισαν, και ο οποίος τόνισε ότι «μετά την έξοδο από το Μνημόνιο, θα υπάρξει πρόβλημα στη χρηματοδότηση της κυπριακής οικονομίας»; (Δήλωση 15.2.2016). Ο κ. Δημήτρης Γεωργιάδης τόνισε ότι με την έξοδο από το Μνημόνιο, «θα σταματήσει η χρηματοδότηση από τους διεθνείς πιστωτές και θα πρέπει η χώρα να χρηματοδοτεί μόνη της τις ανάγκες της. Για να έχει έσοδα το κράτος, πρέπει να δουλέψει η οικονομία και να γίνεται η σωστή διαχείριση», ανέφερε.

Πού θα βρουν τα χρήματα να αυτοχρηματοδοτήσουν την οικονομία; Η πολιτική τους έχει κάνει στάχτη όλους τους τομείς. Μέσα σε τρία χρόνια, ψάχνουν ακόμη επενδυτές και δεν βρίσκουν. Ποιος επενδυτής θα έλθει και θα επενδύσει σε μία χώρα με τη γραφειοκρατία να κυριαρχεί, ποιος θα έλθει να επενδύσει σε ένα κράτος που αντιμετωπίζει κίνδυνο χρεοκοπίας και ποιος θα έλθει να επενδύσει στην Κυπριακή Δημοκρατία, όταν ακόμη και εάν ευρεθεί λύση στο πολιτικό της πρόβλημα, η λύση θα βρίσκεται στον αέρα και θα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει; Ποιος αφελής και ερασιτέχνης επενδυτής θα έλθει να επενδύσει σε ένα υποψήφιο τρικέφαλο κράτος-τέρας, το οποίο θα είναι στην ουσία διχοτομημένο και με τρία Μνημόνια στην καμπούρα του;
Αυτά και πολλά άλλα να απαντήσουν. Αντί να λαϊκίζουν...