Περιέργως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, δεν ενημέρωσε τους βουλευτές και τον λαό για εκείνο το φιάσκο, «εμπλέξαμε την Τουρκία στον διάλογο», για το οποίο πανηγύριζαν επί μήνες, ο ίδιος και ο τότε Κυβερνητικός του Εκπρόσωπος Χρίστος Στυλιανίδης.

Δεν αισθάνθηκε καν την ανάγκη να ενημερώσει για μία σημαντική αποτυχία της Κυβέρνησης, ή τουλάχιστον να μας πει πού κατέληξε εκείνη η περιβόητη ιστορία των χιαστί συναντήσεων.

Για όσους δεν ενθυμούνται, να υπενθυμίσουμε ότι κατόπιν πιέσεων που άσκησε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο τότε Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Ευάγγελος Βενιζέλος, σε συνάντησή του με τον τότε ομόλογό του της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου (Σεπτέμβριο του 2013), εισηγήθηκε όπως οι διαπραγματευτές των δύο κοινοτήτων επισκέπτονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα την Αθήνα και την Άγκυρα, και έχουν συνομιλίες με εκπροσώπους των Υπουργείων Εξωτερικών των δύο χωρών.

Ο Νταβούτογλου με ενθουσιασμό απεδέχθη την πρόταση Αναστασιάδη, η οποία... δεν ήταν καθόλου πρόταση Αναστασιάδη. Ήταν διαχρονική πρόταση της Τουρκίας, με ουσιαστικό στόχο την αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Είχε υποβληθεί και επί προεδρίας Χριστόφια, αλλά, όπως δήλωσε ο κ. Τουμάζος Τσιελεπής, απερρίφθη ασυζητητί, επειδή είχε γίνει αντιληπτός ο στόχος στον οποίο απέβλεπε.

Τελικά ο Νίκος Αναστασιάδης, στην προσπάθειά του να πετύχει ακόμη ένα επικοινωνιακό βεγγαλικό, πήρε μία τουρκική πρόταση, την έκανε δική του και στο τέλος ξεκίνησε ένας ξέφρενος πανηγυρισμός των κυβερνώντων. «Για πρώτη φορά», δήλωναν, «εμπλέκεται η Τουρκία απευθείας στον διακοινοτικό διάλογο. Καταστήσαμε την Τουρκία υπόλογο κάθε πρότασης που υποβάλλει η τουρκοκυπριακή πλευρά».

Μέσα στο ξέφρενο πανηγύρι που στήθηκε τότε, δεν πέρασε από το μυαλό κανενός ενοίκου του προεδρικού και του Υπουργείου Εξωτερικών, πως όχι μόνο δεν ενεπλέκετο στον διάλογο η Τουρκία, αλλά, αντίθετα, ενέπλεκαν την Αθήνα σε ένα παιγνίδι έμμεσης αναγνώρισης του ψευδοκράτους. Για πρώτη φορά εκπρόσωπος του ψευδοκράτους, ο τότε διαπραγματευτής του Οζερσάι, εισήρχετο στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών και συνομιλούσε με ανώτατο λειτουργό του Υπουργείου. Σε ό,τι αφορά τον δικό μας διαπραγματευτή Ανδρέα Μαυρογιάννη, πήγε στην Άγκυρα και είχε μία σύντομη φιλοφρονητική συνάντηση με λειτουργό του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών.

Μετά όμως από αυτές τις συναντήσεις, τα... ίχνη των χιαστί συναντήσεων εχάθησαν. Ούτε ο Τουρκοκύπριος διαπραγματευτής ξαναπήγε στην Αθήνα, ούτε ο δικός μας διαπραγματευτής ξαναπάτησε πόδι στην Άγκυρα. Ούτε, βεβαίως, συνεχίστηκαν οι ξέφρενοι πανηγυρισμοί Αναστασιάδη-Στυλιανίδη, «εμπλέξαμε την Τουρκία». Ούτε η Τουρκία έκανε την εμφάνισή της στο τραπέζι του διακοινοτικού διαλόγου. Ούτε ποτέ ο Νίκος Αναστασιάδης, ο Χρήστος Στυλιανίδης και οποιοσδήποτε άλλος ενημέρωσαν ποτέ τον λαό, ή τα πολιτικά κόμματα, γιατί οι χιαστί συναντήσεις δεν είχαν συνέχεια, και ποιο μυστήριο τις εξαφάνισε. Αλλά ούτε και τα κόμματα της αντιπολίτευσης έθεσαν ποτέ θέμα, ή ερώτησαν τον Πρόεδρο να τα διαφωτίσει. Ένδειξη πόσο επιπόλαια ασκούν αντιπολίτευση...

Τελικά το θέμα των χιαστί συναντήσεων παρέμεινε μυστήριο, όπως μυστήριο παρέμεινε και το ερώτημα γιατί δεν προχώρησε η προσφυγή που προανήγγειλε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, κατά της Χρυστάλλας Γιωρκάτζη. Δείγμα της αδιαφάνειας, της μυστικοπάθειας και της φοβίας της Κυβέρνησης, να ενημερώνει τον λαό και τα κόμματα επί «μυστηριωδών» θεμάτων, τα οποία την εκθέτουν και αποδεικνύουν τον ερασιτεχνισμό με τον οποίο χειρίζεται το εθνικό θέμα, αλλά και θέματα της εσωτερικής διακυβέρνησης.

Η ουσία και η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Σε πρώτη βρίσκονται τα επικοινωνιακά παιγνίδια και η δημιουργία πρόσκαιρων εντυπώσεων...