Η «ιστορική ομιλία» του Προέδρου Αναστασιάδη στη Βουλή αποτελεί ένα ανιστόρητο αναμάσημα, ή μάλλον παραλήρημα. Θα μπορούσε, ακόμη, να αποτελεί μία παράφραση του τίτλου του θεατρικού έργου του Λουίτζι Πιραντέλο «έτσι είναι, όπως νομίζω». Ή, τέλος, μία παράφραση της λαϊκής ρήσης «Νίκος κερνά, Αναστασιάδης πίνει»...

Αυτό το κατασκεύασμα, που παρουσίασε ενώπιον της Βουλής των Αντιπροσώπων, προσεγγίζει περισσότερο με μίαν απατηλή, εκτός πραγματικότητας και εκτός χρόνου, εικόνα, προσαρμοσμένη στις ψευδαισθήσεις του κ. Αναστασιάδη, με σκοπό να συσκοτίσει την πραγματικότητα, να πείσει δι' ανεδαφικών και χιλιοειπωμένων τετριμμένων επιχειρημάτων, ότι η λύση που συζητεί δεν αποτελεί ρατσιστικό διαχωρισμό στη βάση εθνοτικής καταγωγής, δεν συνιστά λύση προκεχωρημένου Ανάν, δεν νομιμοποιεί τα τετελεσμένα της εισβολής και 41χρονης κατοχής, και πως δεν συνιστά την κηδεία της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Στην πραγματικότητα, ενίσχυσε, όχι πλέον την εντύπωση, αλλά την πεποίθηση ότι ο Νίκος Αναστασιάδης διαπραγματεύεται με τον εαυτό του, και όχι με τον Ερντογάν. Και διαπραγματευόμενος με τον εαυτό του, εξωραΐζει τις ψευδαισθήσεις του και παρουσιάζει μία καταστροφική λύση ως σωτήρια. Η ομιλία του στη Βουλή αποτελεί ένα γερό γρονθοκόπημα στο πολιτικό κριτήριο και στη νοημοσύνη όσων γνωρίζουν. Αγνόησε παντελώς τις τουρκικές θέσεις, ούτε καν έλαβε υπ' όψιν την προχθεσινή αδιάλλακτη δήλωση του Ταγίπ Ερντογάν, απέκρυψε τις συνεχείς δηλώσεις του Ακιντζί για πληθυσμιακές αναλογίες και ιδιοκτησία γης, για παραμονή των εποίκων, για εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία, για συνέχιση των εγγυήσεων, για λύση που θα προσαρμοσθεί στο ευρωπαϊκό δίκαιο. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έδωσε την εντύπωση πως δεν υπάρχει Τουρκία, πως δεν υπάρχουν αμετακίνητες τουρκικές θέσεις, ως οι συνομιλητές που θα λύσουν το πρόβλημα είναι δύο, ο εξής ένας: Ο Νίκος και ο Αναστασιάδης!

Περιέγραψε τις διεθνείς και περιφερειακές εξελίξεις κατά τρόπον που να προσαρμόζονται στη βάση των δικών του βιαστικών και αμελέτητων εκτιμήσεων, εκμηδένισε τον κυρίαρχο ρόλο που διαδραματίζει σήμερα η Τουρκία στην περιοχή και όχι μόνο, και, το χειρότερο, προχώρησε και σε νεκρο-καπηλεία, προσπαθώντας μέσα από προσεκτικά επιλεγμένες αναφορές πρώην Προέδρων, να τους παρουσιάσει ως ένθερμους θιασώτες της διζωνικής ομοσπονδίας. Όταν ο ίδιος έχει προ πολλού υπερβεί ακόμη και τα όρια της διζωνικής, με την αποδοχή του σχεδίου Ανάν, και τη σθεναρή υποστήριξή του προς μία χαλαρή ομοσπονδία. Αλλά περί επιλογής λύσης χαλαρής ομοσπονδίας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα μιλήσουμε σύντομα...

Δεν ανακοίνωσε ούτε μία συμφωνία με τον Ακιντζί. Αναφέρθηκε σε «συναντιλήψεις». Και πού; Σε δευτερεύοντα και ήδη συμφωνηθέντα θέματα προηγούμενων Προέδρων, με πολύ σκληρότερους Τουρκοκυπρίους κατοχικούς ηγέτες, από τον αποκλιθέντα «μετριοπαθή» Ακιντζί. Και τι έπραξε; Δύο ολόκληρα χρόνια μετά το κοινό ανακοινωθέν με τον Ντερβίς Έρογλου, ανέλαβε να το επεξηγήσει εκ νέου προς τον λαό.
Αλλά η ερμηνεία δεν εναπόκειται μόνο στον ίδιο. Διαφορετικά το ερμήνευσε ο Έρογλου, και οι θέσεις που καταθέτει και δηλώνει ο Ακιντζί δείχνουν πλήρη απόρριψη του κοινού ανακοινωθέντος. Ακόμη και το καλύτερο να είναι, έχει ξεπεραστεί από τον χρόνο και τις τουρκικές θέσεις.

Όμως, ο κ. Αναστασιάδης παρουσιάζεται και αδιάβαστος όσον αφορά την πολύ πρόσφατη ιστορία της Κύπρου και ειδικά σε ό,τι αφορά τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου.

Ο Μακάριος πίστευε ότι, με τη συμφωνία με τον Ντενκτάς, κατοχύρωνε τις τρεις βασικές ελευθερίες. Ήλθε όμως ο κατοχικός ηγέτης και του υπέδειξε ότι αυτές δεν ισχύουν, λόγω της διζωνικότητας και πως κανένας, ή ελάχιστοι Ελληνοκύπριοι θα δικαιούνται μόνιμη διαμονή και κατοχή περιουσίας στη βόρεια Κύπρο. Ακόμη, η ελεύθερη διακίνηση δεν θα ισχύσει για όσους ήταν μέλη της ΕΟΚΑ Β.

Ο Κυπριανού πίστευε ότι, με τη συμφωνία του με τον Ντενκτάς, διασφάλιζε ότι το θέμα επιστροφής της Αμμοχώστου θα συνεζητείτο κατά προτεραιότητα. Ο Ντενκτάς του αντέτεινε ότι θέμα Αμμοχώστου θα τεθεί στο πλαίσιο συζήτησης του εδαφικού. Ύστερα από 36 χρόνια, περιμένουμε ακόμη να συζητηθεί θέμα επιστροφής της Αμμοχώστου κατά προτεραιότητα.

Ο Γλαύκος Κληρίδης πανηγύριζε ότι με τη συμφωνία της Γ' Βιέννης διεσφαλίζετο η επιστροφή των Καρπασιτών στη γη τους. Ουδείς εκδιωχθείς Καρπασίτης επέστρεψε οίκαδε.

Την ίδια τύχη έχει και το κοινό ανακοινωθέν Αναστασιάδη-Έρογλου. Ουδέν ισχύει για τους Τούρκους. Ας μην το επικαλείται συνεπώς ο Πρόεδρος. Δεν έχει καμία πρακτική αξία.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Ο Μιχάλης ακόμη περιμένει...

Ο εκλεκτός συνάδελφος Μιχάλης Παπαδόπουλος είχε ερωτήσει τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, στην πρώτη δημοσιογραφική διάσκεψη που έδωσε για να υπεραμυνθεί της συμφωνίας με τον Έρογλου, σε ποιο σημείο της συμφωνίας διασφαλίζεται η συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έψαχνε, έψαχνε ο Πρόεδρος και δεν το εντόπιζε. Ο φίλος Μιχάλης περιμένει ακόμη απάντηση...