Δεν γνωρίζουν, τελικά, στην Κυβέρνηση τι τους γίνεται. Ο Υπουργός Υγείας βγαίνει και επικρίνει δημόσια τον Διευθυντή των Ιατρικών Υπηρεσιών του Υπουργείου του, Πέτρο Μάτσα, για δηλώσεις που έκαμε σχετικά με την αποδόμηση των κρατικών νοσηλευτηρίων. Η δημόσια Υγεία καταρρέει και ο Υπουργός και ο στενός του συνεργάτης αντιδικούν για τους λόγους που κατέρρευσε και για το ποιος έχει ευθύνη για τη κατάρρευση. Αντί να ενδιαφέρονται και να προσπαθούν να βρουν λύσεις, ώστε να κρατήσουν τους ιατρούς και τους νοσηλευτές οι οποίοι φεύγουν μαζικά, εγκαταλείποντας τον δημόσιο τομέα για να εργοδοτηθούν στον ιδιωτικό, ερίζουν για το ποιος διαχειρίζεται τα κονδύλια του Υπουργείου τους!

Και τι λέγουν; Ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών δηλώνει: «Οι συνάδελφοι φεύγουν διότι οι συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα είναι καλύτερες απ' ό,τι στον δημόσιο τομέα. Όντως είναι πολύ καλύτερες οι συνθήκες στον ιδιωτικό τομέα, η μισθοδοσία είναι καλύτερη. Με μία χειρουργική επέμβαση εκεί, καλύπτεται όλος ο μηνιαίος μισθός. Γι' αυτό φεύγουν». Στη συνέχεια, ο κ. Μάτσας επιρρίπτει την πλήρη ευθύνη για την κατάσταση που δημιουργήθηκε, στο Υπουργείο Οικονομικών. Λέγει: «Δεν μπορούμε να τους κρατήσουμε με το ζόρι. Εμείς θέλουμε θέσεις για να αναπληρώσουμε το κενό. Ωστόσο, είναι το Υπουργείο Οικονομικών που αποφασίζει για τις θέσεις».

Έρχεται, όμως, ο Υπουργός Υγείας Γιώργος Παμπορίδης και εξαπολύει βολές κατά του συνεργάτη του. Διερωτάται ακόμη και εάν υπάρχουν σκοπιμότητες πίσω από τις δηλώσεις του, του υποδεικνύει πως «οι δημόσιοι λειτουργοί δεν έχουν καμία θέση να εγείρουν πολιτικές ή άλλου είδους αιτιάσεις, οι οποίες αντανακλούν αυστηρά προσωπικές τους απόψεις» και στο τέλος δηλώνει κατηγορηματικά: «Για τα κονδύλια του Υπουργείου Υγείας αποφασίζει μόνο το ίδιο το Υπουργείο Υγείας. Όχι το Υπουργείο Οικονομικών, ή άλλο Τμήμα της Κυβέρνησης».

Στο τέλος ο πολίτης τι να υποθέσει; Πως είτε ο Υπουργός είτε ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών δεν γνωρίζουν ποιος ευθύνεται ουσιαστικά για την αποδόμηση της δημόσιας υγείας. Ο Υπουργός δηλώνει πως «εμείς αποφασίζουμε για τα κονδύλια», στην ουσία, δηλαδή, αναγνωρίζει πως για την κατάρρευση και την αποδόμηση των δημόσιων νοσηλευτηρίων ευθύνεται το Υπουργείο του, ενώ ο Διευθυντής των Ιατρικών Υπηρεσιών λέγει πως για την κατάρρευση των νοσοκομείων ευθύνεται το Υπουργείο Οικονομικών.

Μύλος, τελικά, η υπόθεση. Και τραγωδία η απουσία συντονισμού μέσα στα ίδια τα Υπουργεία της Κυβέρνησης, αφού οι υπουργοί διαφωνούν σε καίρια θέματα με τους στενότερους συνεργάτες τους.

Αλλά, όταν, είτε ο Υπουργός Υγείας είτε ο Διευθυντής Υπηρεσιών, δεν είναι σε θέση, είτε ο ένας είτε ο άλλος, να γνωρίζουν ποιος αποφασίζει για τα κονδύλια του Υπουργείου, πώς μπορεί ο πολίτης να εμπιστεύεται αυτό το υπουργείο, ότι είναι σε θέση να λύση τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τομέας της δημόσιας Υγείας και να δώσει λύση στην ταλαιπωρία του;

Όμως: Είναι σε όλους γνωστό ότι ο «τσάρος» της οικονομίας είναι ο Χάρης Γεωργιάδης. Αυτός αποφασίζει για τα πάντα, και πολύ περισσότερο για το ποιες θέσεις και πού θα πληρωθούν. Συνεπώς είναι ο Υπουργός Οικονομικών, ο οποίος στο πλαίσιο της οικονομικής πολιτικής και φιλοσοφίας της Κυβέρνησης, και προκειμένου να μην επιβαρυνθούν τα δημόσια ταμεία, ώστε να μιλά για πλεονάσματα και success story, αρνείται να διαθέσει τα κονδύλια που απαιτούνται, ώστε να πληρωθούν οι κενές θέσεις. Αυτή η βάρβαρη οικονομική φιλοσοφία έχει ως αποτέλεσμα, οι ιατροί και οι νοσηλευτές να εργάζονται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, και στο τέλος να ξεπερνούν τα όρια αντοχής τους και να φεύγουν, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.

Αλλά αυτή η πολιτική έχει ακόμη μεγαλύτερες συνέπειες. Θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των ασθενών, τους ταλαιπωρεί σε μεγάλο βαθμό και ουσιαστικά τους στερεί το δικαίωμα να απολαμβάνουν πλήρη ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη και φροντίδα. Δεν είναι μόνο τα νοσοκομεία των πόλεων που καταρρέουν, και δεν είναι μόνο οι ασθενείς των πόλεων που βρίσκονται σε κίνδυνο και σε απόγνωση. Τα ιατρικά κέντρα της υπαίθρου, όπως καταγγέλλουν κοινοτάρχες, έχουν διαλυθεί και οι εναπομείναντες στην ύπαιθρο συνταξιούχοι παραμένουν χωρίς ιατρική παρακολούθηση.

Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα. Και αν προστεθεί και η ομαλή αναδίπλωση της Κυβέρνησης, η οποία επαίρετο ότι θα εφαρμόσει... μάξι ΓΕΣΥ, και τελικά καταλήγει στο... μίνι, συμπληρώνεται η εικόνα ενός κράτους, το οποίο είναι το μοναδικό στον κόσμο που δεν διαθέτει τομέα δημόσιας Υγείας. Και το μοναδικό, στο οποίο ο Υπουργός Υγείας και ο Διευθυντής Ιατρικών Υπηρεσιών δεν γνωρίζουν ποιος είναι υπεύθυνος για τη διαχείριση των κονδυλίων του Υπουργείου τους!