Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, μιλώντας προχθές από το βήμα του παγκύπριου συνεδρίου του κόμματός του, διαβεβαίωσε τους παρευρεθέντες στη σύναξη ότι, στο τέλος της πενταετίας, θα τους κάμει περήφανους, γιατί θα τους παραδώσει «μία επανενωμένη πατρίδα, μία πατρίδα που θα εγγυάται το μέλλον, μία ευημερούσα χώρα, μία ευρωπαϊκή, καθ' όλα σύγχρονη πατρίδα».

Δύο τινά συνέβησαν για να παρασυρθεί σ' αυτόν τον πατριωτικό οίστρο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας:
1. Ομιλών από του βήματος του κόμματός του, πίστευε ότι εκφωνούσε προεκλογικό λόγο, κατά παρόμοιο τρόπο όταν, πριν από τρία χρόνια, δεσμευόταν πως ουδέποτε θα αποδεχθεί κούρεμα καταθέσεων, ουδέποτε θα προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις ημικρατικών οργανισμών, θα εξαφάνιζε τα κοινωνικά παντοπωλεία και την ανεργία, θα πάτασσε μέσα σε τρεις μήνες τη γραφειοκρατία, θα εκπονούσε μέσα στο ίδιο διάστημα μεγαλεπήβολο σχέδιο ανάπλασης του Τροόδους, με τα τελεφερίκ να ανεβοκατεβαίνουν συνεχώς από την Πλατεία Τροόδους στη Χιονίστρα, και πως θα αξιοποιούσε τους άριστους των αρίστων, όπως για παράδειγμα τον Ρίκκο Ερωτοκρίτου. Ακόμη, πως θα καλούσε το Εθνικό Συμβούλιο να ετοιμάσει σχέδιο λύσης το οποίο θα κατέθετε στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, θα χάρασσε πολιτική που θα επέφερε κόστος στην Τουρκία και θα απέρριπτε τις συγκλίσεις Χριστόφια-Ταλάτ. Και πολλά άλλα, τα οποία ουδέποτε εκπλήρωσε.

2. Εάν ο Νίκος Αναστασιάδης δεν πίστευε ότι εκφωνούσε προεκλογικό λόγο, ίσως να πίστευε ότι αποτελεί «σούπερμαν», ή μάγο που κρατά το μαγικό λυχνάρι του Αλαντίν και μπορεί να συντρίψει την Τουρκία και να την υποχρεώσει να βάλει στο συρτάρι όλα τα επιδρομικά σχέδιά της κατά της Κύπρου, τα οποία χρονολογούνται από το 1955.

Είτε σαν υποψήφιος πρόεδρος είτε σαν «σούπερμαν» είτε σαν μάγος μιλούσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, η πραγματικότητα είναι ότι επανέλαβε εαυτόν. Απλώς, εξέλαβε τις ψευδαισθήσεις και τους ευσεβοποθισμούς του ως πραγματικότητα και την προέβαλε στους δυστυχείς συνέδρους, ως μία επερχόμενη κοσμοϊστορική εξέλιξη.

Αντί, όμως, ο Πρόεδρος να διατυπώνει ψευδαισθήσεις και ευσεβοποθισμούς, καλύτερα θα ήταν να απαντούσε σε στενούς του συνεργάτες, οι οποίοι με θέσεις που διατυπώνουν τον διαψεύδουν πανηγυρικά.

1.Τι θα έλεγε, για παράδειγμα, στον Ιωάννη Κασουλίδη, ο οποίος δήλωσε ότι «δεν έχουμε πρόθεση να μεταμορφώσουμε το βόρειο τμήμα του νησιού, μέσω πληθυσμού ή ιδιοκτησίας περιουσιών»; Τούτο, αυτομάτως, ακυρώνει τα περί επανενώσεως και ευρωπαϊκής λύσης που ευαγγελίζεται ο Νίκος Αναστασιάδης. Διότι σημαίνει ότι τα κατεχόμενα δεν θα αλλάξουν ούτε κατά ένα ιώτα. Θα συνεχίσει το βόρειο τμήμα να διατηρεί πλειοψηφία πληθυσμού και πλειοψηφία γης, θα κατοικείται από εποίκους και θα διατηρεί στρατό κατοχής, εφόσον ο Πρόεδρος Αναστασιάδης υπαναχώρησε από τη δέσμευσή του για άμεση αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και ζητεί, απλώς, τώρα να φύγει μόνο το μισό σώμα του Αττίλα με τη λύση, και το υπόλοιπο αργότερα.

2. Πώς γίνεται, ενώ είχε απαιτήσει όπως η επιστροφή της Αμμοχώστου ενταχθεί στα ΜΟΕ και αποδοθεί στους νόμιμους κατοίκους της πριν από τη λύση, τώρα να αποδέχεται να επιστραφεί με την υπογραφή της λύσης;

3. Τι θα έλεγε στον βουλευτή του ΔΗΣΥ Γιώργο Γεωργίου, ο οποίος «εμολόησεν το κόζιν» ότι δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τους υδρογονάνθρακες και πως ούτε μια μποτίλια φυσικού αερίου δεν μπορούμε να εξορύξουμε, εάν δεν υπογράψουμε λύση; Αυτό τι σημαίνει στην πραγματικότητα; Σημαίνει ότι η Κυπριακή Δημοκρατίας είναι στην ουσία εκλιπούσα, αφού δεν μπορεί και δεν της επιτρέπεται να ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα και να αξιοποιήσει τον φυσικό της πλούτο. Και αν αυτό ισχύει, δεν αποτελεί και απόδειξη ότι η βιασύνη του Προέδρου Αναστασιάδη να λύσει το Κυπριακό υπαγορεύεται από τον πανικό και την πίεση, Τούρκων και ξένων, ότι μόνο με λύση θα έχουμε φυσικό αέριο; Και κατ' επέκταση, αυτή η θέση του βουλευτή του ΔΗΣΥ δεν σημαίνει ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης βρίσκεται υπό την ομηρία της Τουρκίας, να υπογράψει την όποια λύση, προκειμένου να δει φυσικό αέριο;

Ας απαντήσει πειστικά στον κ. Κασουλίδη και στον κ. Γεωργίου ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ας μας εξηγήσει πώς μπορεί να επιτύχει λύση ευρωπαϊκή στη βάση της τουρκικής θέσης, ότι το τουρκοκυπριακό κράτος θα διατηρήσει πλειοψηφία πληθυσμού και γης, κι ότι ο κυπριακός λαός θα διαχωριστεί σε δύο ζώνες, στη βάση ρατσιστικών κριτηρίων και ακόμη, όσον αφορά την οικονομική πτυχή, ποιος χορηγός ή χρηματοδότης θα μας προσφέρει, δωρεάν, δισ. ευρώ, για να θεμελιώσει ένα κράτος το οποίο είναι δυνατόν να καταρρεύσει με το πρώτο φύσημα του αέρα. Και ποιος θα συντηρεί ένα τρικέφαλο κράτος, όταν οι δύο κοινότητες που το αποτελούν είναι βυθισμένες σε χρέη δισεκατομμυρίων;