Ανάδοξέν του τώρα η διεθνής ευφορία για λύση, ευφορία την οποία καλλιέργησε ο ίδιος, ο Έιντε και οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ

 

Τι συμβαίνει με τον Πρόεδρο; Δεν έχει πλέον εμπιστοσύνη στον φίλο του τον κ. Έιντε, ότι ενημερώνει σωστά τον Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών για την πορεία των συνομιλιών, και θέλει να τον ενημερώσει αυτοπροσώπως για να γνωρίζει την πραγματικότητα; Αν, πράγματι, άρχισε να αγωνιά ο Πρόεδρος Αναστασιάδης από τη διαστρέβλωση της πραγματικής εικόνας που παρουσιάζει ο κ. Έιντε, αυτό αποτελεί καλό σημάδι. Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός να έχει αντιληφθεί ο Πρόεδρος, έστω και αργά, τα παιχνίδια του Νορβηγού διπλωμάτη.

 

Αλλά είναι και το άλλο, που χρειάζεται επίσης εξήγηση και διερεύνηση. Ανάδοξεν του Προέδρου και άρχισε τώρα να ανησυχεί από την επιδημία που έχει ενσκήψει διεθνώς, ότι το Κυπριακό βρίσκεται κοντά σε λύση και είναι θέμα μηνών να κτυπήσουν οι καμπάνες της «απελευθέρωσης»;

 

Η δήλωση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου, είναι ενδεικτική. «Δίδεται ανάμεσα σε άλλα μία εσφαλμένη εικόνα από κάποιους ότι είμαστε στο παρά πέντε της λύσης», είπε ο Νίκος Χριστοδουλίδης. Και έχει δίκαιο.

 

Σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε όλους τους ταγούς της Ευρώπης, από τον Γιούνκερ ώς τον Σουλτς και από τον Τουσκ ώς τον τελευταίο κλητήρα της Ε.Ε., επικρατεί απέραντος ενθουσιασμός ότι το Κυπριακό σχεδόν είναι λυμένο και απομένει μόνο η εξαγγελία της συμφωνίας. Το ίδιο αίσθημα επικρατεί και στο Φόρεϊν Όφις, στη γερμανική Καγκελαρία, σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ακόμη και στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

 

Αλλά ποιος καλλιέργησε αυτήν την υπεραισιόδοξη εικόνα;

Πρώτα ο κ. Έιντε, ο οποίος μέσα και έξω από την Κύπρο, όπου σταθεί και όπου βρεθεί, μιλά για πρωτοφανή ευθυγράμμιση των άστρων και εκφράζει την προσδοκία ότι για πρώτη φορά το Κυπριακό βρίσκεται κοντά σε λύση.

 

Αλλά γιατί δεν του έκοψε τη φόρα ο Πρόεδρος Αναστασιάδης;

Εδώ προκύπτει ο δεύτερος μεγάλος υπεύθυνος για τη διεθνή ευφορία που παρατηρείται. Διότι και ο ίδιος ο Πρόεδρος σεκόνταρε στον ύψιστο βαθμό την υπεραισιοδοξία τού κ. Έιντε και με λόγια και με πράξεις, συνήργησε ώστε να δημιουργηθούν και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό ανεδαφικές προσδοκίες για επικείμενη λύση.

 

Τρίτος υπεύθυνος είναι οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων, οι οποίες συνεπαρμένες από την εκλογή του «μετριοπαθούς» Ακιντζί, προκάλεσαν φρενίτιδα ενθουσιασμού για τα «παράθυρα ελπίδας και λύσης» που άνοιξαν. Τώρα τελευταία, βέβαια, τόσο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όσο και οι δύο ηγεσίες τα «μάζεψαν», έβαλαν νερό στο κρασί του ενθουσιασμού τους και κάνουν και ολίγον πίσω...

 

Φαίνεται ότι τον τελευταίο καιρό οι συνομιλίες δεν πάνε καθόλου, μα καθόλου, καλά. Φαίνεται ότι ο Ακιντζί παραμένει αμετακίνητος στις αδιάλλακτες και διχοτομικές θέσεις της Τουρκίας και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αντελήφθη ότι, με αυτήν τη νοοτροπία, δεν πρόκειται να επιβεβαιωθούν οι ψευδαισθήσεις του. Αποφάσισε, λοιπόν, να μαζευτεί, να επικρίνει όσους καλλιεργούν υπεραισιόδοξες προοπτικές, να ενημερώσει ο ίδιος τον Γ.Γ. ότι με την υπάρχουσα νοοτροπία της τουρκικής πλευράς δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε λύση, και να τερματίσει αυτό το γελοίο σλόγκαν πως η λύση έρχεται.

 

Επαναλαμβάνουμε. Εάν συμβαίνουν όσα εικάζουμε, και ο Πρόεδρος αρχίζει να προσγειώνεται στην πραγματικότητα, αυτό είναι ενθαρρυντικό σημάδι.

 

Εμείς, πάντως, τον είχαμε προειδοποιήσει επανειλημμένως: Να σταματήσει να προβάλλει αισιόδοξες εικόνες, διότι στο τέλος είτε θα εκτεθεί ανεπανόρθωτα, είτε θα καταστεί αιχμάλωτος των δηλώσεών του. Η Τουρκία δεν μεταβάλλει τις διαχρονικά διχοτομικές θέσεις της και δεν ακυρώνει τα επεκτατικά της σχέδια.

 

Δεν μας άκουσε. Ελπίζουμε τώρα, αν έχει αντιληφθεί πού βαδίζουν τα πράγματα, να προσγειωθεί και να λειτουργήσει διαφορετικά και μέσα στην τραγική πραγματικότητα που διαμορφώνει η αμετακίνητη τουρκική αδιαλλαξία. Υπάρχει λίγος, ακόμη, χρόνος, μίας ειλικρινούς μεταστροφής και αλλαγής πορείας, ώστε να διορθωθούν κάποια από τα κακά που επέφερε η πολιτική των ψευδαισθήσεων...