Ουκρανία σήμερα, Κύπρος αύριο
Το «ουδέποτε» του Αναστασιάδη
Λάβρος επετέθη κατά των συνδικαλιστικών οργανώσεων των ημικρατικών οργανισμών ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. «Τους παρακαλώ να δείξουν κατανόηση ότι εκτός του ότι είναι κατοχυρωμένοι επαγγελματικά, υπάρχουν πολλές χιλιάδες πολίτες που δεν έχουν τι να πάρουν στο σπίτι», είπε. Καλά, γιατί δεν τα είπε όλα αυτά στους εργαζομένους της Cyta, όταν μαζί με τον Μάριο Καρογιάν περιεφέροντο στα γραφεία των ημικρατικών οργανισμών και τους δήλωνε ότι δεν θα υπάρξουν ιδιωτικοποιήσεις;
Υπενθυμίζουμε δύο από τις δεσμεύσεις του: Συνάντηση με την ηγεσία της ΠΟΑΣ, 21.10.2013: «Ουδέποτε έχουμε υιοθετήσει τις ιδιωτικοποιήσεις των κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών». Ντιμπέιτ των τριών υποψηφίων Προέδρων, 11.2.2013: «Ποτέ, μα ποτέ, δεν υιοθετήσαμε την πολιτική για ιδιωτικοποιήσεις». Γιατί έστελλε επιστολές στις συντεχνίες των ημικρατικών υπαλλήλων και υπέσχετο τα ίδια; Γιατί δεν τους έλεγε από τότε «να μαζέψουν τα μυαλά τους» και τους έταζε φούρνους παξιμάδια, για να αλιεύσει από τις ψήφους τους;
Το κυπριακό «μοντέλο» του ΄74 εξάγεται παντού
Στις 24 Φεβρουαρίου και με αφορμή τις πρώτες συγκρούσεις στην Ουκρανία, εγράφαμε άρθρο από τη στήλη αυτή και τονίζαμε ότι αυτά που συμβαίνουν εκεί, πρέπει να στείλουν μηνύματα στην ηγεσία εδώ, για το τι θα επακολουθήσει σε περίπτωση κακής λύσης.
Όσα επακολούθησαν με την υπαγωγή της Κριμαίας υπό τον ρωσικό στρατιωτικό έλεγχο, ενισχύουν ακόμη περισσότερο τις ανησυχίες, ότι μία κακή λύση επιφυλάσσει μεγαλύτερα ακόμη δεινά για τον κυπριακό Ελληνισμό.
Η χώρα μας, όσο μικρή και αν είναι, χρησιμοποιήθηκε ως καταστροφικό μοντέλο από τους Δυτικούς, τόσο στον πολιτικό όσο και στον οικονομικό τομέα. Οι «εταίροι» μας χρησιμοποίησαν την Κύπρο ως μοντέλο κουρέματος καταθέσεων. Και το 1974, πάλιν οι Δυτικοί, με την τουρκική εισβολή, χρησιμοποίησαν την Κύπρο ως μοντέλο επέμβασης κατάκτησης και εθνοκάθαρσης. Με αφορμή την ανατροπή της συνταγματικής τάξης, άναψαν το πράσινο φως στην Τουρκία να εισβάλει στρατιωτικά για την προστασία του τουρκικού πληθυσμού και να καταλάβει, διά πυρός και σιδήρου, το μισό τμήμα της κυπριακής επικράτειας.
Ίσως τότε, οι Δυτικοί, να μην αντελαμβάνοντο πως άνοιγαν τον ασκό του Αιόλου και για τα δικά τους προγεφυρώματα. Πρώτα η Ρωσία, επενέβη στη Γεωργία στρατιωτικά και συνήργησε στην απόσχιση της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας. Και προχθές, και πάλιν υπό το κάλυμμα της προστασίας των Ρώσων και ρωσόφωνων κατοίκων της Κριμαίας, επενέβη και έθεσε υπό τον στρατιωτικό έλεγχό της ολόκληρη τη χερσόνησο. Επικαλέστηκε την προστασία των συμφερόντων της και την ανατροπή της «συνταγματικής τάξης», την οποία εκπροσωπούσε ο Πρόεδρος Γιανουκόβιτς.
Επανερχόμενοι στο δικό μας πρόβλημα, πιστεύουμε ότι μόνον άκριτοι δεν μπορούν να συλλάβουν τι θα επακολουθήσει, εάν στο πρόβλημά μας δοθεί κακή και μη βιώσιμη λύση, όπως αυτή που προδιαγράφεται. Με την πρώτη διαφορά, η λεγόμενη Ενωμένη Κυπριακή Δημοκρατία θα διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη, η Τουρκία θα σπεύσει και πάλιν να επικαλεστεί την προστασία του τουρκικού πληθυσμού, οι Τουρκοκύπριοι στο συνιστών τους κράτος θα διεκδικήσουν απόσχιση και ενσωμάτωση στην Τουρκία, και το ελληνοκυπριακό συνιστών κράτος θα μείνει ορφανό και εκτεθειμένο στην τουρκική αδηφαγία.
Όσα περιλαμβάνονται στη συμφωνία Αναστασιάδη-Έρογλου, περί απαγόρευσης της απόσχισης και της ένωσης, αποτελούν επιταγές χωρίς αντίκρισμα. Αυτό που ισχύει σήμερα είναι η βία του ισχυρού. Και ισχυρή είναι η Τουρκία.
Και οι δύο πλευρές στην ουκρανική κρίση διαθέτουν ισχυρούς συμμάχους. Δύση στο πλευρό των δυτικόφιλων της Ουκρανίας, Ρωσία στο πλευρό των ρωσόφωνων στην Κριμαία. Στην Κύπρο, οι Ελληνοκύπριοι δεν θα έχουν κανέναν ισχυρό σύμμαχο στο πλευρό τους. Δύση και Ανατολή θα είναι στο πλευρό της ισχυρής Τουρκίας.
Το αποτέλεσμα:
Ούτε κοινότητα δεν θα παραμείνει ο κυπριακός Ελληνισμός. Χωρίς κράτος και χωρίς ισχυρούς συμμάχους, όσοι Έλληνες Κύπριοι, διαφύγουν, θα καταστούν μειοψηφία στην τουρκική επικράτεια.
