Να φύγουν από το Εθνικό Συμβούλιο
Τι γυρεύουν εκεί τα κόμματα της αντιπολίτευσης όταν την ενημέρωσή τους την αντλούν από τον Ακιντζί και τον Έιντε;
Καλούμε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να δηλώσει ευθέως προς τον λαό, ότι όλα όσα είπε ο κ. Έιντε στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ανταποκρίνονται προς την πραγματικότητα:
1. Εάν όντως βρισκόμαστε πολύ κοντά σε λύση του Κυπριακού και μόνο ένα «εξωτερικό σοκ» θα την ανατρέψει.
2. Εάν μόνο «μία εναπομείνασα λεπτομέρεια στο περιουσιακό» απέμεινε προς ρύθμιση, η οποία «δεν πρόκειται να προκαλέσει κατάρρευση όλης της προσπάθειας».
3. Εάν οι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες θα επιστρέψουν, και θα μπορούν να διακινούνται ελεύθερα, και να κατοικούν όπου θέλουν και να αγοράζουν περιουσίες.
4. Εάν το σύστημα εγγυήσεων θα αλλάξει και με ποιο νέο σύστημα θα αντικατασταθεί.
5. Εάν η αναφορά σε ύπαρξη αμερικανικών βάσεων σε ευρωπαϊκές χώρες υποδηλοί ότι θα μπορεί να γίνει αποδεκτή η ύπαρξη τουρκικών βάσεων στην Κύπρο.
6. Εάν αποδέχεται την αφοριστική δήλωση, ότι Τάσσος Παπαδόπουλος και Ραούφ Ντενκτάς είναι οι ίδιοι και πως και σήμερα υπάρχουν δυνάμεις (τουλάχιστον στην ελληνοκυπριακή πλευρά) που δεν θέλουν λύση.
Εάν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν προχωρήσει σε άμεσο σχολιασμό των δηλώσεων Έιντε, τότε δημιουργείται ο εύλογος συνειρμός, ότι βρίσκονται σε πλήρη και συμφωνημένη εναρμόνιση, και ο ένας λειτουργεί ως προπομπός του άλλου, σε μία προπαγανδιστική εκστρατεία πειθαναγκασμού των πολιτών, να αποδεχθούν τη λύση η οποία μαγειρεύεται.
Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης καλείται πλέον να αφήσει τα μισόλογα και τις ωραιοποιήσεις και να ενημερώσει τον λαό, πού βρίσκονται τα πράγματα και πού οδηγούνται οι συνομιλίες. Αποτελεί αυθαιρεσία και δικτατορική συμπεριφορά, να διαπραγματεύεται το μέλλον της χώρας του και να μην ενημερώνει ούτε τις πολιτικές δυνάμεις, ούτε τους πολίτες, ποιο θα είναι το μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού. Δεν νομιμοποιείται, ως ηγέτης, να αφήνει την ευθύνη της ενημέρωσης του λαού είτε στον Μουσταφά Ακιντζί είτε στον Έιντε.
Εδώ, πλέον, ο λαός ακούει τα πιο αντιφατικά πράγματα. Άλλα από τον Πρόεδρο, τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ, άλλα από τον Μουσταφά Ακιντζί και άλλα από τον Έιντε.
Ποιος λέει στον λαό την αλήθεια; Ή, μήπως, όλοι τού λένε ψέματα;
Ο Έιντε ενεργεί ως προπομπός του Προέδρου; Λέει πράγματα της δικής του επινόησης, ή λέει πράγματα τα οποία δεν θέλει να πει ο Πρόεδρος; Αν ο Έιντε λέει πράγματα που ανάγονται στην πολιτική του φαντασία και στον υπεραισιόδοξο χαρακτήρα του, γιατί ο Πρόεδρος δεν τα διαψεύδει; Γιατί δεν παραθέτει τη δική του θεώρηση και την πραγματική κατάσταση που επικρατεί; Είναι όλα σχεδόν λυμένα;
Τίποτε δεν έχει συμφωνηθεί, πλην της επικύρωσης των συγκλίσεων Χριστόφια-Ταλάτ; Ή οι συνομιλίες ουσιαστικά καρκινοβατούν και απλώς επιλέγονται επικοινωνιακά παιγνίδια, με στόχο να δημιουργηθεί το προζύμι ενός «ναι» στο δημοψήφισμα;
Τι κάμνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Γιατί απλώς μεμψιμοιρούν ότι δεν έχουν πλήρη ενημέρωση για την κατάσταση; Γιατί περιορίζουν τις επικρίσεις τους μέσω των ανακοινώσεων και των δηλώσεών τους, τις οποίες ο κόσμος βαρέθηκε να ακούει;
Να σηκωθούν να φύγουν από τον κουνουσμά του Εθνικού Συμβουλίου. Αφού δεν ενημερώνονται και δεν λαμβάνουν έγκυρη ενημέρωση για το τι συμβαίνει στις συνομιλίες, γιατί παρευρίσκονται στο Εθνικό Συμβούλιο;
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν τα ενημερώνει. Ο Έιντε τα χλευάζει ότι δεν θέλουν λύση. Να αποχωρήσουν, λοιπόν, και να αφήσουν τον Αναστασιάδη, τον Αβέρωφ και τον Κυπριανού μόνους στο Εθνικό Συμβούλιο να κόβουν και να ράβουν. Να τους εκθέσουν ως μόνους υπευθύνους της τραγελαφικής λύσης που διαπραγματεύονται. Και να αναζητήσουν τρόπους, ώστε να πείσουν τον λαό ότι η Πολιτική Τρόικα απεργάζεται λύση καταστροφής.
Η παρουσία του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, της Συμμαχίας Πολιτών, του ΕΥΡΩΚΟ και του Κινήματος Οικολόγων, στο Εθνικό Συμβούλιο, δεν εξυπηρετεί σε τίποτε. Τους καθιστά συμμέτοχους σε μία τραγωδία που έρχεται. Διότι, αύριο, υπεύθυνοι της τραγωδίας δεν θα είναι μόνο εκείνοι που την έφεραν. Αλλά και εκείνοι που δεν την απέτρεψαν.
Τουλάχιστον ας αποστασιοποιηθούν. Και ας επιλέξουν άλλους τρόπους αγώνα για να ξυπνήσουν αυτόν τον λαό, από την πλήρη νάρκωση των επικίνδυνων ουσιών, με τις οποίες τον τρέφει η Κυβέρνηση και οι ηγεσίες των δύο μεγάλων κομμάτων.
