Συνομοσπονδία αποκαλύπτει ο «περιορισμός» των τουρκικών εγγυήσεων μόνο στο τουρκοκυπριακό κράτος

 

Άλλαξαν σκοπό τώρα οι Τούρκοι. Προκρίνουν, λέγουν, νέο σύστημα εγγυήσεων. Και τι προτείνουν ουσιαστικά; Ιδού τι μας λέγει ο σύμβουλος του Μουσταφά Ακιντζί, ο Μπαρίς Μπουρτζού: «Οι Τουρκοκύπριοι θέλουν τις εγγυήσεις της Τουρκίας, για δική τους ασφάλεια. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο σύστημα εγγυήσεων, το οποίο για τη μία πλευρά να προσφέρει ασφάλεια και για την άλλη να μην αποτελεί απειλή».

 

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η Τουρκία θα «περιοριστεί» μόνο στην εγγύηση του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους. Δηλαδή, ακόμη μεγαλύτερη επιβεβαίωση ότι η λύση θα είναι συνομοσπονδιακή. Διότι, όταν το ένα από τα δύο συνιστώντα κράτη τυγχάνει των εγγυήσεων ξένης χώρας, αυτό αποτελεί ξεκάθαρη απόδειξη ύπαρξης δύο κρατών.

 

Σε κανένα ομόσπονδο κράτος, μία πολιτεία δεν τυγχάνει στρατιωτικών εγγυήσεων από ξένο κράτος. Η ασφάλεια των πολιτειών είναι θέμα που αφορά αποκλειστικά και μόνο το κυρίαρχο κράτος, στο οποίο υπάγεται η πολιτεία. Μόνο στο διζωνικό ομόσπονδο κράτος, η μία πολιτεία θα έχει τη «σκέπη» εγγυήσεων ξένου κράτους, της Τουρκίας. Άρα, αυτό δεν αποτελεί ομοσπονδία. Συνιστά συνομοσπονδία.

 

Η πονηρή πρόταση της τουρκικής πλευράς δεν αποκλείεται να τύχει ξέφρενων πανηγυρισμών, ακόμη και αποδοχής από την ηγεσία μας. Αλλά, στην ουσία, θα αποτελεί ξεκάθαρη αποδοχή της συνομοσπονδιακής μορφής του νέου κράτους.

 

Κανένα ομόσπονδο κράτος δεν λειτουργεί στη βάση ξένων εγγυήσεων. Ούτε η Τουρκία χρειάζεται τις εγγυήσεις. Απέχει μόλις 40 μίλια από την Κύπρο, και ανά πάσα στιγμή μπορεί να επέμβει στρατιωτικά και να καταλάβει το νησί. Εξάλλου, ούτως ή άλλως, με τη διζωνική ομοσπονδία, το τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος θα καταστεί, νομίμως πλέον, και με την υπογραφή μας, τουρκικό προτεκτοράτο. Με πλήρη πολιτική, οικονομική και στρατιωτική επικυριαρχία της Τουρκίας.

 

Οι Τουρκοκύπριοι δεν έχουν ανάγκη καμίας ασφάλειας. Δεν αντιμετωπίζουν κανέναν κίνδυνο από τους Ελληνοκυπρίους. Τον μόνο κίνδυνο για την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων αποτελεί η Τουρκία. Και μέσα στη «μητρική ασφάλεια» της Τουρκίας, το μόνο βέβαιο για το μέλλον τους είναι ότι δεν θα έχουν μέλλον. Θα πνιγούν μέσα στον ασφυκτικό εναγκαλισμό της «μεγάλης πατρίδας».

 

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, στη συνέντευξή του στον «Φιλελεύθερο», μιλά για εγγυήσεις των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Ουτοπικές εκτιμήσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν διαθέτει στρατό για να προστατεύσει την Κύπρο. Ούτε διάθεση έχει οποιοδήποτε μέλος της να στείλει τα παιδιά του να προστατεύσουν την Κύπρο. Πολύ περισσότερο, όταν ο στρατός τους δεν μπορεί να προστατεύσει τους ίδιους τους πολίτες της. Ούτε φυσικά τα Ηνωμένα Έθνη και ειδικά το Συμβούλιο Ασφαλείας εγκρίνει στρατιωτικές επεμβάσεις, πέραν εκείνων που θέλουν οι αγγλοαμερικανοί.

Όλα αυτά είναι κωμικά επιχειρήματα, για να χαϊδεύουν τ' αφτιά των αφελών.

 

Η Κύπρος δεν χρειάζεται κανενός είδους εγγυήσεις, αλλά ούτε υπάρχουν εγγυήσεις οι οποίες είναι δυνατόν να την προστατεύουν.

 

Η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να προστατευθεί μόνο με τη διατήρησή της και τη σύναψη αμυντικών συμφωνιών με άλλες δυνάμεις, οι οποίες θα αποτρέπουν τουρκικές στρατιωτικές επεμβάσεις εναντίον της.

 

Με τη λύση διζωνικής ομοσπονδίας, θα καταστεί πλήρως εκτεθειμένη και θα παραμείνει στο έλεος της Τουρκίας και των επιδρομικών διαθέσεών της...

 

Εν ολίγοις

 

Κράτος-μπάχαλο

 

Αυτό το κράτος έχει καταντήσει μπάχαλο. Όποιου του καπνίσει, παίρνει τον νόμο στα χέρια του, τον ερμηνεύει όπως θέλει και τον καταπατεί.

 

Την Κυριακή, εκατοντάδες καταστήματα, μικρά και μεγάλα, αγνόησαν τη νομοθεσία γι' απαγόρευση της λειτουργίας τους τις Κυριακές και λειτούργησαν κανονικά, εξυπηρετώντας τους καταναλωτές οι οποίοι, με τη σειρά τους, έσπευσαν να επωφεληθούν από την παρανομία. 

Από τη μία έχουμε την ανικανότητα της Κυβέρνησης να βρει λύσεις σε ένα διαχρονικό πρόβλημα που διχάζει τις δύο πλευρές και να αναζητήσει τη χρυσή τομή, η οποία να ικανοποιεί τα συμφέροντα και των δύο, και, από την άλλη, έχουμε την προκλητική παραβίαση του νόμου από τους εμπλεκομένους.

 

Οι νόμοι καταπατούνται και από τους θεσμούς και από τους πολίτες. Ανάλογα με τις σκοπιμότητες των πρώτων και τα μικροσυμφέροντα των δευτέρων...