Μαστιγωτική ομιλία μαθήτριας ενώπιον του Αναστασιάδη

Κρίμα που απουσίαζε την περασμένη Πέμπτη, από τη συγκέντρωση μαθητών στο Προεδρικό, ο Χάρης Γεωργιάδης για να ακούσει τα αποτελέσματα της πολιτικής του για τους νέους, όπως τα ερμήνευσε η Πρόεδρος της Κυπριακής Παιδοβουλής Έλενα Γεωργίου. Έτσι, το ηχηρό χαστούκι από τη μαστιγωτική ομιλία της νεαρής το δέχθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

«Διερωτόμαστε, αν αξίζαμε εμείς τα παιδιά τέτοιο μέλλον. Τον αντίκτυπο της οικονομικής κατάστασης του τόπου μας τον βιώνουμε και εμείς, τα ίδια τα παιδιά, καθώς τα όνειρά μας και οι στόχοι μας ίσως να μην υλοποιηθούν» είπε η Έλενα. Και ερώτησε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη: «Αξίζουμε να ζούμε κάτω από τη σκιά της οικονομικής κατάρρευσης και να ζούμε καθημερινά με το άγχος του τι μέλλει γενέσθαι; Εμείς πιστεύουμε πως όχι. Τίποτα από αυτά δεν αξίζει σ' εμάς, τους αυριανούς ενήλικες πολίτες της Κύπρου», τόνισε.

Ποια ήταν η απάντηση του Προέδρου; Πρώτα, έκαμε ένα επαναπροσεγγιστικό μάθημα στους μαθητές, καλώντας τους «να συμβιώσουν με τους Τουρκοκυπρίους, ώστε μέσα από μία λύση να συνδημιουργήσουμε», αποφεύγοντας να κάνει οποιαδήποτε μνεία για την κατοχή, τον Αττίλα, για τα κατεχόμενα χωριά των μαθητών, καμία αναφορά σε κάλεσμα των νέων να αγωνιστούν για την πραγματική απελευθέρωση της πατρίδας.

Στην ουσία, τους έκανε κήρυγμα υπέρ της λύσης που διαπραγματεύεται και εμμέσως τους κάλεσε να επικεντρωθούν όχι στην εκδίωξη του εισβολέα, αλλά στη συνύπαρξη με τους μαθητές των ισλαμικών σχολείων.

Μετά το κήρυγμα επαναπροσέγγισης, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης αποφάσισε να ασχοληθεί και με την οικονομία, προπαγανδίζοντας την οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης.

Τους μίλησε για την «αξιοπιστία του τραπεζικού συστήματος», αποφεύγοντας να τους ενημερώσει για το τραπεζικό έγκλημα που κατέστρεψε την κυπριακή οικονομία, τους μίλησε για την ελεημοσύνη του κράτους (Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα), δεν τους μίλησε για την καταστροφή που το πολιτικό σύστημα, αριστερό και δεξιό, προκάλεσε στον τόπο, ούτε για την ατιμωρησία με την οποία αντιμετωπίζει τους εγκληματίες. Ούτε φυσικά για το κούρεμα των περιουσιών «με το πιστόλι στον κρόταφο», και φυσικά, στο τέλος, προέβαλε και το δικαιωμένο πρόσωπό του, δικαιολογώντας την εγκληματική πολιτική που ακολουθεί η Κυβέρνησή του έναντι των νέων και των παιδιών.

«Νιώθω τις ευαισθησίες σας, νιώθω τις αγωνίες σας», τους είπε.

Ούτε τις ευαισθησίες τους νιώθει, ούτε τις αγωνίες τους. Ούτε, ευτυχώς, παιδιά άνεργα έχει, ούτε -και πάλιν ευτυχώς- τα εγγόνια του σιτίζονται σε μαθητικά συσσίτια. Για να νιώσει κάποιος την αγωνία και το δράμα των νέων και των παιδιών, πρέπει να το βιώνει.

Να είναι άνεργος και να μην μπορεί να αγοράσει γάλα και ψωμί στα παιδιά του, να βλέπει τα παιδιά του να καταθλίβονται μέσα στην ανεργία και στη στέρηση, να τα αποχαιρετά στο αεροδρόμιο σαν φεύγουν για την αναζήτηση εργασίας στη ξενιτειά, χωρίς να είναι βέβαιος αν θα επιστρέψουν, να τα βλέπει να πηγαίνουν σχολείο χωρίς σεντ στην τσέπη, να μην έχουν όραμα και να μην ελπίζουν σε τίποτε, να ακούει ότι το σύστημα άλλους βολεύει και σε άλλους προσφέρει ηγεμονικούς μισθούς και επιδόματα, και άλλους να τους σπρώχνει στην εξαθλίωση.

Η κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια και η κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη θα φέρουν αιωνίως το στίγμα της καταστροφής μίας ολόκληρης γενιάς νέων ανθρώπων. Υποχρέωσαν παιδιά να ζητιανεύουν και να περιμένουν τους γονείς να γυρίσουν από το κοινωνικό συσσίτιο με μία κονσέρβα και ένα κουτί γάλα.

Αυτές οι δύο κυβερνήσεις έχουν οδηγήσει τον τόπο στα πέτρινα χρόνια της φτώχιας, και είναι υπεύθυνες για το γεγονός ότι νέοι σήμερα οδηγούνται στον έσχατο εξευτελισμό, υποχρεούμενοι είτε να φύγουν από την Κύπρο είτε να δουλέψουν εδώ για 800 ευρώ.

Ούτε ο Δημήτρης Χριστόφιας, ούτε ο Νίκος Αναστασιάδης, ούτε οι ηγεσίες ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ μπορούν να αισθάνονται υπερήφανοι και να στέκονται όρθιοι μπροστά στα παιδιά και στους νέους, και να τους κοιτάζουν στα μάτια. Έχουν περάσει στην ιστορία ως οι καταστροφείς του οικονομικού μέλλοντος της χώρας και κάθε ελπίδας για τους νέους.

Μπορεί να λέγουν όσα θέλουν, μπορεί να συγκρούονται για το ποιος ευθύνεται, η αλήθεια όμως είναι μία: Ο μεν πρώτος παρέλαβε οικονομία ανθηρά και τη μετέτρεψε σε σκουπίδια, ο δε δεύτερος, αντί να γυρίσει σελίδα και να οδηγήσει την Κύπρο σε νέα εποχή, όπως υποσχέθηκε, μετέτρεψε την κοινωνία σε πειραματόζωο και τα παιδιά σε ζητιάνους των μαθητικών συσσιτίων. Εχάθη μία γενιά φωτισμένων νέων, εξαιτίας της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του.

Τίποτε και κανένας δεν μπορεί να διαγράψει την καταστροφή που επέφεραν τα δύο κόμματα, όσες φορές κλήθηκαν να διαχειριστούν την τύχη του τόπου...