Το Κυπριακό είναι γεμάτο από επικίνδυνες κινητικότητες.

 

Δέκα χρόνια έχει να κυβερνήσει και να διαχειριστεί το Κυπριακό ο Δημοκρατικός Συναγερμός. Και είναι φυσικό η Κυβέρνησή του, η ηγεσία του και τα νέα αστέρια που πλαισιώνουν την Κυβέρνηση και το κόμμα να πιστεύουν πως το Κυπριακό ξεκίνησε επί διακυβερνήσεώς τους. Πως με την άνοδό τους στην εξουσία βρήκαν μία Τουρκία με διαφοροποιημένους στόχους, πως η εκλογή Ακιντζί θα τους βοηθήσει να λάβουν το Νόμπελ Ειρήνης, πως για πρώτη φορά σημειώνεται τόσο μεγάλο διεθνές ενδιαφέρον και τόση μεγάλη κινητικότητα, ώστε δεν μπορεί παρά ο Νίκος Αναστασιάδης να επιτύχει όσα δεν πέτυχαν ο Μακάριος, ο Κυπριανού, ο Κληρίδης, ο Τάσσος.

Τους καλούμε να ξυπνήσουν, να προσγειωθούν και να σταματήσουν να ναρκισσεύονται. Να αντιληφθούν ότι δύο επιλογές έχουν μονάχα. Είτε να υπογράψουν τουρκική λύση και να φέρουν το στίγμα ότι υπήρξαν αυτοί που, με την υπογραφή τους, οδήγησαν τον κυπριακό Ελληνισμό σε βιολογικό και εθνικό θάνατο, είτε να αντιληφθούν πως αντί Νόμπελ Ειρήνης, θα εξασφαλίσουν το στίγμα της Ιστορίας. Και έστω και αργά, να τερματίσουν την καταστροφική πορεία τους και να εξετάσουν νέες πολιτικές, για να κλείσουν οι πόρτες της κολάσεως. Τις οποίες τα δικά τους χέρια άνοιξαν.

 

Για να συντηρήσουν τους μύθους και να εντυπωσιάσουν τον αφελή πολίτη, παίζουν τον τελευταίο καιρό, και με αφορμή τις επισκέψεις ξένων αξιωματούχων στην Κύπρο, με την κινητικότητα και το διεθνές ενδιαφέρον, το οποίο, κατά τη φαντασία τους, υπάρχει για λύση του Κυπριακού. Αν διέθεταν τον ελάχιστο ρεαλισμό, θα αντιλαμβάνονταν ότι υπάρχουν, αυτήν τη στιγμή, τόσο επικίνδυνα διεθνή προβλήματα να αντιμετωπίσουν οι μεγάλες δυνάμεις και τόσο ανοικτές πληγές να κλείσουν, ώστε το Κυπριακό και η λύση του να μη βρίσκεται καν στην ατζέντα τους.

 

Πρέπει να αντιληφθούν ότι κινητικότητα υπήρχε πάντα, αλλά πολλές φορές αυτή η κινητικότητα ήταν άνευ αξίας, και άλλες φορές αποδείχθηκε και επικίνδυνη. Τελευταίο παράδειγμα, η κινητικότητα που υπήρξε πριν από την υποβολή του σχεδίου Ανάν. Αναμείχθηκαν στο Κυπριακό Ηνωμένες Πολιτείες, Βρετανία, Ηνωμένα Έθνη, Ευρωπαϊκή Ένωση. Ουάσιγκτον και Λονδίνο όρισαν εκπροσώπους τους στην ομάδα ετοιμασίας του σχεδίου. Και πού καταλήξαμε; Σε υποβολή ενός εκτρωματικού, ρατσιστικού σχεδίου, το οποίο απέρριψε με συντριπτική πλειοψηφία ο κυπριακός Ελληνισμός.

Αλλά και πριν από αυτήν την περίπτωση, είδαμε κινητικότητες και κινητικότητες, πολύ μεγαλύτερες αυτής για την οποία θριαμβολογούν οι σημερινοί κυβερνώντες. Είδαμε απευθείας ανάμιξη του Λευκού Οίκου, με τον διορισμό εκπροσώπων του. Κλαρκ Κλίφορντ, Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ. Διπλωμάτες διεθνούς κύρους, επιτυχημένοι σε διεθνείς αποστολές και μεσολαβήσεις. Ή δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα, ή το αποτέλεσμα της ανάμιξής τους ήταν καταστροφικό για το εθνικό θέμα.

 

Η σημερινή πλαστή κινητικότητα, για την οποία επαίρονται οι κυβερνώντες, ωχριά μπροστά στην κινητικότητα και στο διεθνές ενδιαφέρον τα οποία εκδηλώθηκαν επί προηγούμενων Προέδρων.

 

Σήμερα, η κινητικότητα που αναπτύσσεται είναι άνευ αξίας και χωρίς καμία πρακτική σημασία. Διότι, για να δικαιολογείται και να έχει σκοπό το διεθνές ενδιαφέρον, πρέπει να προϋποθέτει άσκηση πίεσης επί της Τουρκίας. Σήμερα, υπάρχουν τέτοιες προϋποθέσεις;

 

Καμία. Και όχι μόνο δεν υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα άσκησης πίεσης επί της Τουρκίας, αλλά η Τουρκία είναι τόσο ισχυρή, ώστε αυτή να πιέζει.

Η Ρωσία δεν έχει δυνατότητες να πιέσει την Τουρκία, αφού στην ουσία οι σχέσεις των δύο χωρών βρίσκονται σε θέση διακοπής.

 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Ομπάμα, το ΝΑΤΟ και όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν γονατίσει μπροστά στον θρόνο του νεοσουλτάνου και τον προσκυνούν. Τον ενισχύουν στη θρασύδειλη ενέργειά του να καταρρίψει το ρωσικό αεροπλάνο, κλείνουν τα μάτια μπροστά στις αναρίθμητες προκλητικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, του προσφέρουν τρία δισ. για να συναινέσει σε συμφωνία για το μεταναστευτικό, και το αποκορύφωμα της επαίσχυντης δυτικής στάσης είναι το γεγονός πως κάνουν ότι δεν βλέπουν τη συνεργασία Ερντογάν-Ισλαμικού Κράτους. Συνεργασία η οποία οδηγεί σε εκατόμβες νεκρών, αθώων Ευρωπαίων πολιτών.

 

Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα. Αυτή είναι η «κινητικότητα» που παρατηρείται. Και αυτό είναι το «διεθνές ενδιαφέρον» για το οποίο κορδώνει η Κυβέρνηση. Και πότε μάλιστα; Όταν τα αστέρια της ανοίγουν τις πόρτες του ψευδοκράτους και ευλογούν την αναγνώρισή του, με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ να επιδίδει τα διαπιστευτήριά του στον «κρατικό» ηγέτη του ψευδοκράτους.

 

Τέτοια επικίνδυνη κινητικότητα και τέτοιο ψεύτικο διεθνές ενδιαφέρον καμία άλλη κυβέρνηση δεν είχε το προνόμιο να επιτύχει...