Ποια θα είναι η επόμενη μέρα της τουρκικής λύσης, ή του αδιεξόδου;

 

Η διζωνική ομοσπονδία δεν ήταν ο στόχος για τον οποίο αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν οι ήρωες του απελευθερωτικού αγώνα. Και συνεπώς, είναι ασέβεια να ομιλούμε ενώπιον των ηρώων και όσων αγωνιστών ευρίσκονται εν ζωή και να δηλώνουμε πως θα δικαιωθεί η θυσία τους, με το να οδηγηθεί ο τόπος σε τέτοιας μορφής λύση. Ούτε καν η κολοβωμένη ανεξαρτησία ήταν ο στόχος του αγώνα τους. Για να μιλούμε με την ιστορική αλήθεια, για την Ένωση αγωνίστηκαν και έπεσαν.

 

Δεχόμαστε όμως την αναγνώριση από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ότι η διζωνική ομοσπονδία δεν αποτελεί το ιδανικότερο των πολιτευμάτων. Εμείς προσθέτουμε ότι αποτελεί το χειρότερο που μπορούσε να προκύψει για τον κυπριακό Ελληνισμό. Δεν υπάρχει εξιδανίκευση της διζωνικής ομοσπονδίας, ακόμη και κάτω από τους πλέον ωραιοποιημένους χαρακτηρισμούς με τους οποίους την περιβάλλουν οι θιασώτες της. Διζωνική ομοσπονδία είναι το περιεχόμενο που της προσδίδει η τουρκική πλευρά. Είναι αυτή που περιέχεται στο σχέδιο Ανάν.

 

Κάθε φορά που ο Πρόεδρος Αναστασιάδης μιλά, μιλά ως να διαπραγματεύεται με τον εαυτό του. Και όχι με τους Τούρκους. Και κάθε φορά που μιλά, δεν αντιδικεί με τον Ακιντζί και την Τουρκία. Αντιδικεί με τους διαφωνούντας με την πολιτική του Ελληνοκυπρίους. Ωραιοποιεί και εξαγνίζει τη διζωνική λύση, την περιγράφει όπως τη θέλει ο ίδιος, αλλά η πραγματικότητα είναι πώς εννοεί αυτήν τη λύση η Τουρκία και όχι πώς την περιγράφει ο ίδιος.

 

Μιλά ο Πρόεδρος για λύση χωρίς την παραμονή του τουρκικού στρατού, χωρίς τουρκικές εγγυήσεις, με κατοχυρωμένο το ευρωπαϊκό κεκτημένο, με εφαρμογή των τριών βασικών ελευθεριών, χωρίς πληθυσμιακές πλειοψηφίες, χωρίς πλειοψηφία στις περιουσίες, χωρίς εποίκους.

 

Και του απαντούν η Τουρκία και ο Ακιντζί: Όχι, αυτή δεν είναι διζωνική. Η διζωνική προϋποθέτει πληθυσμιακές πλειοψηφίες, πλειοψηφία στις περιουσίες, προσαρμογή των τριών βασικών ελευθεριών στη διζωνικότητα, παρεκκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο, συνέχιση των τουρκικών εγγυήσεων, παραμονή εποίκων. Την ώρα που μιλούσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στη Χλώρακα, ο εκπρόσωπος του Μουσταφά Ακιντζί, ο Μπορίς Μπουρτζιού, του έστελλε το μήνυμα: «Η καθαρή πλειοψηφία και το πρωτογενές δίκαιο είναι κόκκινη γραμμή για όλους τους Τουρκοκυπρίους».

 

Μπορεί να μας πει ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, και όλοι οι θιασώτες της διζωνικής λύσης, πώς ονομάζεται μία λύση η οποία διαχωρίζει τον λαό με βάση την εθνότητά του; Αν δεν θεωρούν αυτήν τη λύση ρατσιστική και μη βιώσιμη, τότε δύσκολα κάποιος μπορεί να συνεννοηθεί και να βρει προσεγγίσεις μαζί τους.

 

Τονίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας: «Η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία ήταν αδήριτη ανάγκη, και σήμερα όσοι εισηγούνται το αντίθετο θα πρέπει να αναλογισθούν τι είναι το επόμενο».

 

Δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Είναι άλλο: Μπορεί να αναλογισθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι συμφωνούντες μαζί του, τι θα είναι το επόμενο, εφόσον η τουρκική πλευρά, ως το ισχυρό μέρος, επιβάλει τη διζωνική; Τι θα επακολουθήσει για τον κυπριακό Ελληνισμό; Αυτό πρέπει να απασχολεί τον Πρόεδρο και να μην τον αφήνει να κλείσει μάτι τη νύκτα. Και το επόμενο που θα ακολουθήσει είναι μια τουρκική λύση, που θα αφανίσει τον κυπριακό Ελληνισμό. Ή εάν ο Πρόεδρος εύρει το ψυχικό σθένος και την απορρίψει, το αμέσως επόμενο θα είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους.

 

Να μη νομίζει ο Νίκος Αναστασιάδης, και οι συμφωνούντες μαζί του, ότι ο άκαρπος διάλογος, ως αυτοσκοπός, δεν θα έχει τις καταστροφικές επιπτώσεις του. Σαράντα και ένα χρόνια οι ηγέτες μας παίζουν αυτό το παιγνίδι των ψευδοδιαλόγων, επενδύοντες σε ψευδαισθήσεις και ψεύτικα μομέντουμ. Κάποτε θα έλθει το πλήρωμα του χρόνου, και θα καταβληθεί το κόστος.

 

Τα τετελεσμένα, υπό την κάλυψη των ψευδοδιαλόγων, έχουν παγιωθεί, η διεθνής κοινότητα έχει κουραστεί και οι δομές του ψευδοκράτους έχουν τσιμεντωθεί. Δεν είναι ο χρόνος υπεύθυνος. Είναι η καταστροφική πολιτική της ελληνοκυπριακής πλευράς που συνέβαλε, ώστε ο χρόνος να καταστεί σύμμαχος της Τουρκίας. Ο χρόνος είναι ουδέτερος και βοηθά εκείνον που τον αξιοποιεί. Και η ελληνοκυπριακή πλευρά σπατάλησε τον χρόνο σε μίαν άγονη γραμμή και τώρα θα κληθεί να πληρώσει το κόστος.

 

Γι' αυτό, λοιπόν, πρέπει να αγωνιά ο Νίκος Αναστασιάδης. Ποιο θα είναι το επόμενο της πολιτικής του. Ποια θα είναι η επόμενη μέρα για τον κυπριακό Ελληνισμό με μία τουρκικής εμπνεύσεως διζωνική ομοσπονδία, ή ποιο θα είναι το κόστος από την κατάρρευση του ψευδοδιαλόγου, στον οποίο εισήλθε χωρίς να επιμετρά το κόστος της επόμενης μέρας...