Ο Κώστας Καδής, πρώην υπουργός του Τάσσου Παπαδόπουλου και της αναθεματισμένης «απορριπτικής» γραμμής του, και νυν Υπουργός του Νίκου Αναστασιάδη, της «ρεαλιστικής» γραμμής των παραχωρήσεων, μας δήλωσε πως «η Παιδεία μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στην προσπάθεια επανένωσης». Και μεταξύ άλλων, αναφέρεται σε υποβοήθηση των «Τουρκοκυπρίων συναδέλφων μας», σε θέματα πρακτικών που ο κ. Καδής εφαρμόζει στο Αναλυτικό Πρόγραμμά του.

«Θα μπορούσαμε να διερευνήσουμε τη συνεργασία ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς των δύο κοινοτήτων, αφού ήδη οι εκπαιδευτικές οργανώσεις συνεργάζονται σε πολλαπλά επίπεδα και σε επίπεδο ευρωπαϊκών και διεθνών εκπαιδευτικών οργανισμών. Επιπρόσθετα, θα μπορούσαν να προωθηθούν συνεργασίες στο επίπεδο των ίδιων των μαθητών, μέσα από τις κοινές εκδηλώσεις που θα αναδεικνύουν την πολιτιστική μας ταυτότητα, την πορεία του λαού μας στον ιστορικό χρόνο, τη σχέση του λαού μας με την κυπριακή γη, με κοινά ήθη και έθιμα», δήλωσε.

Μα αυτό είναι το όραμα του κ. Κώστα Καδή; Τότε να αρχίσουμε να κλαίμε για το μέλλον των παιδιών μας και τις κατευθύνσεις στις οποίες θέλει να οδηγήσει την Παιδεία του τόπου. Την Ελληνική Παιδεία του τόπου, θέλει να τη μετατρέψει σε επαναπροσεγγιστική Παιδεία. Και αντί να στρέψει την προσοχή του σε αναβάθμιση της προσφερόμενης εκπαίδευσης των μαθητών μας, οι οποίοι πατώνουν σε όλα τα μαθήματα, δεν γνωρίζουν ούτε να γράφουν, ούτε να ομιλούν την Ελληνική, αγνοούν στοιχειώδη ιστορικά γεγονότα, ακόμη και πρόσφατα, και αντί να διδάσκονται τι είναι η Τουρκία, ποιος και γιατί κατέχει στρατιωτικά την πατρίδα του, ο κ. Καδής θέλει να τους εμβολιάσει με τις φιλοσοφίες της Κυβέρνησης στην οποία μετέχει.

Σε ποιους απευθύνεται, όταν μιλά για «Τουρκοκύπριους συναδέλφους«; Στον παράνομο υπουργό παιδείας των κατεχομένων, στους εκπαιδευτικούς και ακαδημαϊκούς των παράνομων πανεπιστημίων του ψευδοκράτους; Κα σε ποιες συνεργασίες μεταξύ των μαθητών, εδώ και στα κατεχόμενα, αναφέρεται; Σε ποιες «κοινές εκδηλώσεις»; Ποια κοινή πολιτιστική ταυτότητα μπορεί να έχει ένας Ελληνοκύπριος μαθητής με έναν Τουρκοκύπριο; Ποια κοινή πορεία υπάρχει; Εκείνη η πορεία, στην οποία ο Ελληνοκύπριος μαθητής ανέβαινε στην αγχόνη ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο, ή πέφτοντας από τις σφαίρες των αποικιοκρατών, διαδηλώνοντας υπέρ της Ένωσης;

Ή εκείνη του Τουρκοκύπριου μαθητή ο οποίος διαδήλωνε υπέρ της διχοτόμησης, ή ως επικουρικός θέριζε με τα ρόπαλα τις κεφαλές των Ελληνοκύπριων μαθητών; Και τι θα λέγουν οι ινστρούχτορες στις συνάξεις των Ελληνοκύπριων και Τουρκοκύπριων μαθητών για την 20ή Ιουλίου 1974; Ότι υπήρξε εισβολή, ή έγινε μία ειρηνευτική επιχείρηση της Τουρκίας για να σώσει τους Τουρκοκυπρίους από τη σφαγή που προετοίμαζαν οι Ελληνοκύπριοι;

Τι θα τους διδάσκουν για το 1963; Ότι οι Τουρκοκύπριοι σε συνεργασία με την Τουρκία επιχείρησαν στρατιωτικό πραξικόπημα, με στόχο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ή ότι οι Ελληνοκύπριοι επεχείρησαν σφαγή των Τουρκοκυπρίων και κατέστησαν την Κυπριακή Δημοκρατία, Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία, όπως λέγει ο Νίκος Αναστασιάδης; Ή ότι το 1963, εθνικιστικές και σοβινιστικές ομάδες από τις δύο πλευρές αιματοκύλισαν την Κύπρο, όπως λέγει το ΑΚΕΛ;

Αυτά που προαναφέραμε δεν αποτελούν εθνικιστικές και σοβινιστικές εξάρσεις. Αποτελούν την ιστορική αλήθεια. Και οριοθετούν τη σημερινή πραγματικότητα.
Η Παιδεία των Ελληνοκυπρίων, διαχρονικά, υπήρξε ελληνική. Αυτή η Παιδεία διατήρησε συντήρησε τον Ελληνισμό στη γη των πατέρων του. Αυτή η Παιδεία διατήρησε αλώβητο τον εθνικό χαρακτήρα των νέων μας, και Ελληνική Παιδεία καλλιέργησαν, δίδαξαν, εμπέδωσαν στους νέους οι πρώτοι φωτισμένοι Υπουργοί Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι φωτισμένοι εκπαιδευτικοί μας.

Ακόμη και στο Σύνταγμα της Ζυρίχης, η Ελληνοκυπριακή Κοινοτική Συνέλευση είχε δικαίωμα να καθορίζει ως ελληνική την Παιδεία της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Τώρα με τι προσπαθεί ο κ. Καδής να την αντικαταστήσει; Με επαναπροσεγγιστική, σύμφωνη με τις ιστορικές διαστρεβλώσεις του ΑΚΕΛ και τις νεωτερίστικες συνοδοιπορούσες αντιλήψεις του ΔΗΣΥ;

Ναι, αυτό επιχειρεί ο Υπουργός Παιδείας. Να καταστήσει την Παιδεία των νέων μας επαναπροσεγγιστική. Να την τοποθετήσει στη βάση της φιλοσοφίας της Κυβέρνησής του, με επίκεντρο έναν κίβδηλο κυπριωτισμό. Και πότε; Όταν στην άλλη πλευρά η Τουρκία διδάσκει στα σχολεία το νεο-οθωμανικό όραμα του Νταβούτογλου.

Η πλειοψηφία των νέων μας μένουν μακριά από επαναπροσεγγιστικές νοοτροπίες. Δεν έχουν δημιουργήσει σχέσεις με τους Τουρκοκύπριους νέους. Όχι επειδή δεν επιθυμούν συμφιλίωση, αλλά επειδή έχουν επίγνωση της πραγματικότητας. Όταν υψώνονται τα τείχη της κατοχής και συνεχίζει να υπάρχει ψευδοκράτος, δεν μπορεί να έχουν θέση επαναπροσεγγιστικές αντιλήψεις και επαναπροσεγγιστική Παιδεία. Η ελληνοκυπριακή πλευρά τα έδωσε όλα. Αν προσφέρει τώρα και την Παιδεία της, η παράδοση θα έχει ολοκληρωθεί...