Αμετανόητοι, αδιόρθωτοι και κήρυκες των ψευδαισθήσεων αποδεικνύονται οι εκπρόσωποι ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ.

Ακόμη και μετά τη διάψευση της πολιτικής τους, των ψευδών τους, το ερμητικό κλείσιμο των «παραθύρων ευκαιρίας και ελπίδας», την πλήρη ευθυγράμμιση του Μουσταφά Ακιντζί με τις αδιάλλακτες διαχρονικά θέσεις της Τουρκίας, συνεχίζουν να εμπαίζουν τον λαό και να προσπαθούν να παρουσιαστούν ως δικαιωμένοι.
Βγήκε πρώτος ο Υπεύθυνος Πολιτικού Σχεδιασμού του Δημοκρατικού Συναγερμού Χαράλαμπος Σταυρίδης, και αντί να ζητήσει συγγνώμη από τον λαό για τον εμπαιγμό στον οποίο τον υπέβαλε το κόμμα του, μας παρουσιάστηκε και δικαιωμένος. «Εμείς», είπε μεταξύ άλλων, «ουδέποτε θα συμβάλουμε είτε στην ωραιοποίηση είτε στη δαιμονοποίηση της νέας προσπάθειας».

Ντροπή! Το κόμμα που ωραιοποίησε, πρώτο, τον Μουσταφά Ακιντζί. Το κόμμα που πρώτο άνοιξε «παράθυρα ελπίδας», που συμπορεύτηκε με το ΚΕΒΕ στην ανάδειξη μίας νέας Γης της Επαγγελίας, το κόμμα που μίλησε για «έκρηξη» στην οικονομία μετά τη λύση, το κόμμα που συμβάδισε με τον Ακιντζί στα σοκάκια της ελεύθερης και κατεχόμενης Λευκωσίας, το κόμμα που εξύμνησε τον Ακιντζί από το βήμα των Ηνωμένων Εθνών, το κόμμα το οποίο αγνοώντας την ιστορία συγκάλυψε τις επεκτατικές διαχρονικές βλέψεις της Τουρκίας, και υποστήριξε πως η Τουρκία αντιλαμβάνεται τώρα τα οφέλη που θα προκύψουν από τη λύση, προβάλλει τώρα και δικαιωμένο. Αυτοί που ωραιοποίησαν τη διαδικασία έρχονται τώρα να ψευσθούν εκ νέου, πως «ουδέποτε συνέβαλαν στην ωραιοποίησή της».

Αμ το ΑΚΕΛ; Ο Στέφανος Στεφάνου βγήκε να μας πει πως «οι διαφωνίες και οι δυσκολίες που έχουν προκύψει στις διαπραγματεύσεις ήταν αναμενόμενες». Και πού πήγαν οι «κυπρογενείς» θέσεις του συντρόφου Ακιντζί; Εκεί που πήγαν, ασφαλώς, οι «κυπρογενείς» θέσεις του άλλου συντρόφου, του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ: Στον κάλαθο των αχρήστων του Ερντογάν. «Η ύπαρξη διαφωνιών δεν σημαίνει κατ' ανάγκην και αποτυχία των συνομιλιών. Αν οι διαπραγματεύσεις τελεσφορήσουν ή όχι, θα κριθεί στο διαπραγματευτικό τραπέζι», είπε.

Αλλά, φίλε Στέφανε, δεν άκουσες ότι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ο Ακιντζί καταθέτει προτάσεις, όπως: Πληθυσμιακές πλειοψηφίες, περιουσιακές πλειοψηφίες, ίσος λόγος σφετεριστή και νόμιμου ιδιοκτήτη, μόνιμες παρεκκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο, όχι μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, όχι εγκατάλειψη των τουρκικών εγγυήσεων; Σε ποιο τραπέζι κατατίθενται όλες αυτές οι συνομοσπονδιακές θέσεις; Στον πλανήτη Άρη; Και περιμένει, ακόμη, το κόμμα σου να δει τι θα γίνει στο διαπραγματευτικό τραπέζι; Μα όσοι περιμένουν να δουν τα αυτονόητα και δεν μπορούν να εκτιμήσουν έγκαιρα στη βάση ξεκάθαρων δεδομένων, δεν μπορούν να ηγούνται και να καθοδηγούν τον λαό.

Άλλη οδός από τις διαπραγματεύσεις για επίλυση του Κυπριακού δεν υπάρχει, μας δηλώνει ο κ. Στεφάνου. Το θέμα δεν είναι αν διαπραγματεύεσαι. Το θέμα είναι ΠΩΣ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΕΣΑΙ. Και στη 41χρονη ιστορία του Κυπριακού, το ΑΚΕΛ, ο ΔΗΣΥ και όσοι είχαν την ίδια φιλοσοφία μαζί τους δεν διαπραγματεύονταν. Δεν ελάμβαναν. Μόνο έδιδαν. Ανύψωναν τον Ταλάτ, τον Έρογλου και τώρα τον Ακιντζί σε ισότιμο Πρόεδρο. Δεν βλέπεις, πώς ανεμίζουν οι σημαίες των δύο χωριστών κρατών, όταν οι «ισότιμοι Πρόεδροί» τους προσέρχονται στις συνομιλίες; Δεν είδες πως τα Ήνωμένα Έθνη άπλωσαν κόκκινο χαλί στον Ακιντζί και στρατιωτικό απόσπασμά τους απέδιδε τιμές στον παράνομο ηγέτη;

Δεν αντελήφθης το ψευδοκράτος να εισέρχεται στον Λευκό Οίκο, σε όλα τα διεθνή κέντρα αποφάσεων; Δεν είδες ούτε τον Μπαν Κι Μουν να εισέρχεται στο ψευδοπροεδρικό, και να συναντά τον Ταλάτ; Τι ελάβατε από την τουρκική πλευρά, όταν χειριζόσασταν το Κυπριακό, κ. Στεφάνου; Ουδέν ελάβατε και όλα τα εδώσατε. Και εσείς και ο ΔΗΣΥ. Και τώρα θέλετε να βγείτε κούπες άπανες και δικαιωμένοι; Εσείς, που βρεθήκατε ένα βήμα πριν από την αποδοχή του εκτρωματικού σχεδίου Ανάν;

Εσείς, που με τη 41χρονη προσήλωσή σας σε μίαν απολιθωμένη πολιτική, οδηγήσατε το Κυπριακό ένα βήμα πριν από τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και κατοχής; Και αφού μας οδηγήσατε, χέρι-χέρι με τον ΔΗΣΥ, εδώ, ζητάτε από άλλες διαφωνούσες πολιτικές δυνάμεις να σας δώσουν προτάσεις, τι εφικτό εισηγούνται;
Αλλά εδώ που οδηγήσατε τα πράγματα, και το Κυπριακό, υπάρχει πλέον εφικτό; Αφού τα εφικτά τα καταστήσατε ανέφικτα και επιδεικνύετε ως μοναδική επιτυχία τούς περιπάτους με τον Ακιντζί, στα σοκάκια της κατεχόμενης Λευκωσίας. Ως «απόδειξη» της «επανένωσης» της Κύπρου...