Επιχείρηση αυτοδικαίωσης

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης οδηγεί προς την κατεύθυνση την οποία απέρριψε ο λαός το 2004

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να επιλέξει. Τη μια φορά μας λέει ότι «η διαφωνία με οπλίζει στη διαπραγματευτική τράπεζα, δεν μου προκαλεί ζημιά», και την άλλη καλεί σε ενότητα και στήριξη των προσωπικών του επιλογών. Μάλιστα σπεύδει να αφορίσει τους διαφωνούντες, αποδίδοντάς τους όχι υγιή κίνητρα, αλλά «προσωπικές ατζέντες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες». Προφανώς, αυτοί οι αφορισμοί απευθύνονται στον Νικόλα Παπαδόπουλο.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υποτιμά και πάλιν το κριτήριο του κόσμου. Όπως ο ίδιος έλεγε όταν κυβερνούσε ο Χριστόφιας, ότι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας επαφίεται να εμπεδώσει ενότητα, ότι ο Πρόεδρος είναι ο κύριος υπεύθυνος αν θα επικρατήσει ενότητα ή διχασμός, το αυτό ισχύει και για τον ίδιο.

Ο Νίκος Αναστασιάδης είναι ο κύριος υπεύθυνος για την ανατίναξη του εσωτερικού μετώπου. Πρώτο, διότι χωρίς συνδιαβούλευση με τα άλλα κόμματα προχώρησε στη σύναψη συμφωνίας με τον κατοχικό ηγέτη, η οποία, εκτός των πολλών αμφισημιών και ασαφειών, παραχωρεί στην τουρκική πλευρά όλα όσα ζητεί στο συνταγματικό. Δεύτερο, παραπλάνησε πολιτικές δυνάμεις και τους πολίτες, ότι επιδιώκει καθαρή βάση συνομιλιών, η οποία να μην επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες από την τουρκική πλευρά. Και καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες δηλώσεων Τούρκων και Τουρκοκυπρίων ηγετών, οι οποίοι δίνουν τη δική τους ερμηνεία για τη συμφωνία. Τρίτο, δεσμευόταν πως δεν θα εισέλθει σε ατέρμονα διάλογο κωφών, αλλά, στην ουσία, με τις διαφορετικές ερμηνείες που δίνει η τουρκική πλευρά εισερχόμαστε σε ατέρμονα διάλογο.

Στην πραγματικότητα, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν είναι ενότητα που επιδιώκει. Διότι, αν αυτή ήταν η επιδίωξή του, θα προχωρούσε, όπως δεσμεύτηκε προεκλογικά, σε ετοιμασία σχεδίου λύσης από το Εθνικό Συμβούλιο, το οποίο θα είχε τη σύμφωνη γνώμη και τη στήριξη όλων των πολιτικών δυνάμεων. Αυτό που επιδιώκει, εκ του πονηρού, ο Πρόεδρος και το σερβίρει μέσα από εύηχα συνθήματα ενότητας, είναι η συνυπευθυνότητα σε όσα αποφάσισε να προωθήσει μονομερώς και ετσιθελικά. Δεν κάνει εθνική πολιτική, αλλά προσωπική. Δεν επαλήθευσε, αλλά διέψευσε, το προεκλογικό του σλόγκαν πως «κανενός οι ώμοι δεν μπορούν να βαστάξουν το βάρος της ευθύνης, χρειάζεται η σοφία όλων». Δεν τήρησε το άλλο σλόγκαν «ενώνουμε δυνάμεις», αλλά το μετέτρεψε διά των πράξεών του σε «διχάζουμε δυνάμεις».

Είναι φανερό, πλέον, πως οι λόγοι του Προέδρου Αναστασιάδη δεν εκπέμπουν αξιοπιστία, αλλά μία συνεχή προσπάθεια παραπλάνησης των πολιτικών δυνάμεων και του λαού. Όπως δεν τήρησε τις προεκλογικές δεσμεύσεις του, δεν τηρεί ούτε τις μετεκλογικές διαβεβαιώσεις του. Μέσα από συνεχείς παραπλανήσεις και εύηχα συνθήματα, επιχειρεί μία προσωπική αυτοδικαίωση. Να οδηγήσει το Κυπριακό εκεί που ο λαός απέρριψε. Στο σχέδιο Ανάν. Άλλωστε, ουδέποτε ακούστηκε από το στόμα του mea culpa για την αποδοχή ενός εκτρωματικού και ρατσιστικού σχεδίου. Απλώς παρέπεμπε «στον ιστορικό του μέλλοντος» την τελική κρίση. Σήμερα, θέλει να υποδυθεί αυτός τον ρόλο του ιστορικού, που θα δικαιώσει τις δικές του επιλογές το 2004. Επιχειρεί να πάρει τη ρεβάνς από τον λαό και να καταδείξει ότι η δική του επιλογή τότε ήταν η ορθή, και η επιλογή του λαού, λανθασμένη και καταστροφική.

Μακάρι να διαψευσθούμε, αλλά η δικαίωση της επιλογής της μειοψηφίας το 2004 περνά μέσα από την καταστροφή της Κύπρου...

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ
Εφευρήματα

Ο Υπουργός Εσωτερικών δήλωσε ότι οι προσφυγές Ελληνοκυπρίων στην «επιτροπή» των κατεχομένων μειώθηκαν, λόγω της ανακοίνωσης έναρξης συνομιλιών! Να δούμε τι άλλο θα επιστρατεύσουν οι κυβερνώντες για να στηρίξουν τη χωρίς διαπραγμάτευση και χωρίς ανταλλάγματα αποδοχή των τουρκικών θέσεων στο συνταγματικό...