Η ευχή του Βίκτωρα που πραγματοποιήθηκε και η δεύτερη αυτοκτονία της Αριστεράς

Στις 18 Αυγούστου 2013, ο Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Βίκτωρας Παπαδόπουλος έκαμνε μία ευχή: "Μακάρι", είπε, "η στήριξη που θα δώσει το ΑΚΕΛ στις προσπάθειες για επίλυση του Κυπριακού, να είναι η ίδια που έδωσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τότε, στον τότε Πρόεδρο κ. Χριστόφια". Η ευχή του Βίκτωρα πραγματοποιήθηκε. Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ δήλωσε ότι θα στηρίξει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στην προσπάθεια που θα καταβάλει στο τραπέζι των συνομιλιών για την επίτευξη λύσης.

Την ίδια στιγμή, στη Βουλή, το ΑΚΕΛ, το οποίο έσχιζε τα ιμάτιά του για τους διορισμούς Τσαλακού και Πετρίδη στο ΡΙΚ και στον Οργανισμό Ανάπτυξης Γης, έκαμε στροφή 180 μοιρών και υπερψήφισε την τροποποίηση περί ασυμβιβάστου, διά της οποίας νομιμοποιείται η παρανομία των πρόσφατων διορισμών στα διοικητικά συμβούλια των ημικρατικών οργανισμών.

Αλλά αυτό, βεβαίως, είναι άλλη ιστορία. Η ουσία είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα, στο εθνικό θέμα, ελάχιστα διαφέρουν σε φιλοσοφία ως προς τη μορφή της λύσης, αλλά και ως προς τους χειρισμούς.

Το ΑΚΕΛ είχε "θυμώσει", επειδή ο Νίκος Αναστασιάδης, σε μία καθαρή προσπάθεια να προσεταιρισθεί το ΔΗΚΟ και να υφαρπάσει τις ψήφους των πολιτών, δεσμεύθηκε να αποσύρει τις γενναιόδωρες προσφορές του Δημήτρη Χριστόφια, ως ήταν η αξίωση του ΔΗΚΟ και του ΕΥΡΩΚΟ. Περιέργως, όταν εξελέγη Πρόεδρος, άρχισε σιγά-σιγά να μη μιλά για το όλο θέμα και στο τέλος εσύρθη σε ένα διάλογο με ένα κοινό ανακοινωθέν, πολύ χειρότερο από τα συμφωνηθέντα Χριστόφια - Ταλάτ. Το ΑΚΕΛ έκαμε τη δική του "υπέρβαση" και σιγά-σιγά και αυτό, προβάλλοντας μερικές επιφυλάξεις, για το θεαθήναι, προχώρησε σε μία καθαρή στήριξη των επιλογών, αλλά, κυρίως, της όλης πολιτικής Αναστασιάδη στο συγκεκριμένο θέμα.

Δεν είναι καν μυστικό ότι η φιλοσοφία των δύο μεγάλων κομμάτων στο εθνικό θέμα είναι, αν όχι ταυτόσημη, παραπλήσια. Ίσως μάλιστα να είναι η ίδια, αλλά τα δύο κόμματα, θέλοντας να συντηρήσουν τον διπολισμό, προβάλλουν, από καιρού εις καιρόν, διαφορετικές θέσεις, απλώς για να ρίξουν στάχτη στα μάτια των ψηφοφόρων τους. Να μη λησμονείται ότι η ηγεσία του ΑΚΕΛ είχε καταλήξει σε υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν, το 2004, αλλά έκαμε στροφή 180 μοιρών, όταν η μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων του κόμματος έστειλε μηνύματα σαφούς απόρριψης του σχεδίου και των επιλογών της ηγεσίας.

Να μη λησμονείται, επίσης, ότι ο ΔΗΣΥ και ο Νίκος Αναστασιάδης στήριξαν την πολιτική Χριστόφια στο Κυπριακό για μεγάλο χρονικό διάστημα, και μόνο όταν αντελήφθησαν πως το καράβι βούλιαζε και η πολιτική αυτή έγινε στόχος των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων, αποστασιοποιήθηκαν. Και αυτό για να προετοιμάσουν ένα νέο φωτοστέφανο, ρεαλιστικο-απορριπτικού ηγέτη, για να ξεγελάσουν τον κόσμο. Όπως και τον ξεγέλασαν.

Συμπερασματικά: Με τα δεκανίκια του ΑΚΕΛ πορεύεται ο Πρόεδρος. Δεκανίκια τα οποία είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα αποσυρθούν και ο Νίκος Αναστασιάδης θα καταλήξει όπως ο Δημήτρης Χριστόφιας. Από τον οποίο έχει διδαχθεί ένα βασικό μάθημα: Να δίνεις τα πάντα στην τουρκική πλευρά, χωρίς καν να εισέρχεσαι σε διαπραγματεύσεις.

Δεύτερο: Το ΑΚΕΛ έχασε την ευκαιρία κομματικής ανάκαμψης και δημιουργίας γεφυρών προσέγγισης με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Για άλλη μια φορά, αυτοκτονεί...

Αλήθεια ή ψέμα;

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, με ένα πλατύ χαμόγελο ικανοποίησης, σημείωσε στην προχθεσινή του δήλωση, ότι αποδέχθηκε το κοινό ανακοινωθέν, κατόπιν και των υποδείξεων της ομάδας συμβούλων του διαπραγματευτή, η οποία αποτελείται από ανθρώπους τούς οποίους εισηγήθηκαν τα κόμματα. Αν αυτό είναι αλήθεια, τι απαντούν το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ και άλλα κόμματα τα οποία ετάχθησαν κατά της αποδοχής του κοινού ανακοινωθέντος, και διαθέτουν εκπροσώπους στην ομάδα; Έτσι είναι τα πράγματα, όπως τα λέει ο Πρόεδρος; Αν όχι, γιατί δεν βγαίνουν να διαψεύσουν τον Πρόεδρο και να καταθέσουν τις θέσεις των εκπροσώπων τους;