ΚΕΒΕ και Τουρκοκυπριακό Επιμελητήριο αναζητούν επενδυτές, ο ΔΗΣΥ οργανώνει σεμινάρια λύσης, το ΑΚΕΛ ετοιμάζει τη δική του εκστρατεία και ο Πρόεδρος πανηγυρίζει. Την Τουρκία τη ρώτησαν;

 

Χέρι με χέρι, ΚΕΒΕ και Τουρκοκυπριακό Επιμελητήριο βγήκαν σεργιάνι για αναζήτηση επενδυτών και βοήθεια για επίλυση του Κυπριακού. Σύμφωνα με ανακοίνωση του Τουρκοκυπριακού Επιμελητηρίου, ο Πρόεδρος του ΚΕΒΕ Φειδίας Πηλείδης και ο αντίστοιχός του Τουρκοκύπριος, είχαν επαφές στο Βερολίνο, Μόναχο και Ανόβερο, μεταξύ 15-17 Ιουνίου, συνοδευόμενοι από τον Γερμανό πρέσβη στη Λευκωσία και ζήτησαν «στήριξη με επενδύσεις και βοήθεια για επίλυση του κυπριακού προβλήματος». Συναντήθηκαν με μέλη της Βουλής, υψηλόβαθμους τεχνοκράτες του Υπουργείου Εξωτερικών, αρμόδιους για το εμπόριο και την Ε.Ε. καθώς και με το Γερμανικό Επιμελητήριο Εμπορίου.

 

Αυτά, τουλάχιστον, λέγει το Τουρκοκυπριακό Επιμελητήριο, αλλά κανείς δεν γνωρίζει ποιαν ανταπόκριση είχαν. Το ερώτημα είναι πού θα επενδύσουν οι υποψήφιοι Γερμανοί επενδυτές. Δεν νομίζουμε ότι το δικό μας Επιμελητήριο δέχθηκε να αναζητηθούν επενδυτές για το ψευδοκράτος, αλλά μάλλον για αναζήτηση επενδυτών για τη, μετά τη λύση, Ενωμένη Δημοκρατία της Κύπρου, ενδιαφέρθηκαν. Και καθώς το ΚΕΒΕ προβάλλει ως ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της μεγάλης έκρηξης της οικονομίας που θα σημειωθεί μετά τη λύση, το πιθανότερο είναι να αναζήτησαν επενδυτές για την Ε.Δ.Κ. (Ενωμένη Δημοκρατία της Κύπρου).

Μπράβο στα Επιμελητήρια, που πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Δεν περιμένουν να έλθει η λύση, να τη δούμε, να την εγκρίνουμε και μετά να ψάχνουν για επενδυτές. Μεριμνούν από πριν. Όλοι ευχόμαστε να γυρίσουν πίσω -αν δεν γύρισαν- με τις σακούλες γεμάτες επενδύσεις και ευρώ...

 

Στην πολιτική πλευρά, τώρα, ο Δημοκρατικός Συναγερμός ξεκίνησε ήδη την πορεία προς την κοινωνία. Πριν πεινάσει μαγειρεύει και αυτός. Να μην πάθουμε όπως τον Απρίλη του 2004, όταν δεν προετοιμάσαμε ούτε τους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ να ψηφίσουν «ναι» στο σχέδιο Ανάν. Δεν θα την ξαναπάθουμε... Και την ερχόμενη Τετάρτη οργανώνει συγκέντρωση για όσους «νοιάζονται για την Κύπρο και συζητούν για τη λύση», στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αμμοχώστου, στη Δερύνεια.

 

Τώρα, δεν ξέρω για ποια λύση θα συζητήσουν, αφού ούτε την είδαμε, ούτε την απαντήσαμε. Αντιλαμβάνομαι ότι θα μιλήσουν για τη λύση που θα προσελκύσει μεγάλες επενδύσεις, που θα μας βγάλει από την πείνα και την ανεργία, στην οποία μας βύθισαν οι δύο κυβερνήσεις που υποστηρίζουν τη λύση, δηλαδή το ΑΚΕΛ και ο ΔΗΣΥ, και που θα μας οδηγήσει στη Γη της Επαγγελίας. Προσωπικά, πάντως, επειδή νοιάζομαι για την Κύπρο, δεν θα παραστώ για να συζητήσω για μιαν αόρατη λύση...

 

Το ΑΚΕΛ, ασφαλώς, θα οργανώσει και τα δικά του κομματικά ακτίβ και τις δικές του επαναπροσεγγιστικές συγκεντρώσεις, για να εξηγήσει και αυτό τα οφέλη από τη λύση. Θα εξηγήσει, σίγουρα, γιατί το κόμμα μεταπήδησε από την υποστήριξη της πολυπεριφερειακής ομοσπονδίας του Μακαρίου, στη διζωνική του ΔΗΣΥ, θα τους πει πως με τη λύση η Κύπρος απαλλάσσεται της τριπλής ιμπεριαλιαστικής επικυριαρχίας Βρετανίας-ΗΠΑ-Τουρκίας και καθίσταται πραγματικά ανεξάρτητο διεθνιστικό κράτος, με αριστερή διακυβέρνηση...

 

Τη δική του, βεβαίως, εκστρατεία πραγματοποιεί και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Και αυτός πριν πεινάσει μαγειρεύει. Προχθές, σε ομιλία του μας δήλωσε πως «η παρούσα ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας κατανοεί πως τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να διασφαλίζονται». Να κτυπήσουν οι καμπάνες. Ο Μουσταφά Ακιντζί απορρίπτει τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία! Διότι μόνο με λύση μη διζωνικής διασφαλίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με τη διζωνική, κατακρεουργούνται.

 

Αλλά γιατί πανηγυρίζει ο Πρόεδρος; Άκουσε κανέναν Τουρκοκύπριο ηγέτη που να δηλώνει ότι δεν θέλει λύση που να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα; Από τον Ντενκτάς μέχρι τον Ταλάτ, και από τον Έρογλου μέχρι τον Ακιντζί, όλοι δηλώνουν προασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το θέμα δεν είναι να δηλώνεις τα αυτονόητα. Το θέμα είναι να τα εφαρμόζεις. Τι λέγει ο Ακιντζί; Δέχεται επιστροφή των προσφύγων, αποχώρηση στρατευμάτων, κατάργηση εγγυήσεων; Αν τα δέχεται, ας ετοιμάσουμε τη βαλίτσα της επιστροφής.

 

Ώρα να θυμηθούμε και το πιο σημαντικό: Δέχεται η Τουρκία λύση που να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα; Πήρε τέτοιο μήνυμα από την Άγκυρα, ο Πρόεδρος; Αν ναι, ν' ανάψουμε τα βεγγαλικά της επιστροφής. Αν όχι, με τον νουν μας κάμνουμε μπαϊράμι.