Σήμερα η χειρότερη στιγμή εξεύρεσης βιώσιμης λύσης

Το τραγικό για τους νέους πολιτικούς μας είναι ότι παρουσιάζονται χειρότεροι από τους παλαιότερους, όσον αφορά τη γνώση για την προϊστορία του Κυπριακού. Είναι εντελώς αμελέτητοι και τολμούν να διατυπώνουν θέσεις, όχι μόνο ατεκμηρίωτες αλλά και ανιστόρητες. Νομίζουν πως το Κυπριακό ξεκίνησε από την ημέρα που μπήκαν στην πολιτική.

Άκουα την Κυριακή, στέλεχος του Δημοκρατικού Συναγερμού να εξηγεί γιατί σήμερα οι συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί σε σημείο που το Κυπριακό να αποκτά άλλες διαστάσεις, τοπικές, ευρωπαϊκές, παγκόσμιες. Τον άκουσα να αναμασά τα τετριμμένα που διδάσκονται στα επικοινωνιακά σεμινάρια του κόμματός του, προς άγραν θιασωτών της λύσης.

Μα δεν μελέτησε ποτέ αυτός ο άνθρωπος πόσες φορές το Κυπριακό βρισκόταν στο επίκεντρο της διεθνούς κοινότητας, και πόσες φορές υπήρξαν καλύτερες προϋποθέσεις λύσης;
Δεν άκουσε ποτέ αυτό το στέλεχος, ότι η κορυφαία στιγμή του Κυπριακού, όταν εδώ επικεντρωνόταν το παγκόσμιο ενδιαφέρον, ήταν όταν το αμερικανικό Κογκρέσο επέβαλε την απαγόρευση πώλησης όπλων στην Τουρκία, επειδή η χώρα αυτή χρησιμοποίησε αμερικανικά όπλα για την εισβολή της στην Κύπρο; Υπήρξε ποτέ άσκηση μεγαλύτερης πίεσης, για να καμφθεί η αδιαλλαξία της Τουρκίας;

Δεν άκουσε ποτέ για τη συμφωνία Μακαρίου-Ντενκτάς; Για το αγγλο-αμερικανο-καναδικό σχέδιο; Για τη μετέπειτα συμφωνία Κυπριανού-Ντενκτάς; Για την αποστολή Κλίφορντ; Για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που θα απέβαινε καταλύτης για τη δίκαιη λύση του Κυπριακού; Για την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος, που θα συρρίκνωνε τη στρατηγική θέση της Τουρκίας; Να του θυμίσουμε και το άνοιγμα των οδοφραγμάτων από τον Ντενκτάς, που προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού, μέσα και έξω από την Κύπρο;

Σήμερα, αν εξαιρεθεί η εκλογή του μετριοπαθούς Μουσταφά Ακιντζί στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων -η οποία, όπως τη διαχειρίζονται η Κυβέρνηση και μερικά κόμματα, τείνει να εξελιχθεί σε μπούμερανγκ για την πλευρά μας- ποιες προϋποθέσεις υπάρχουν;

Κυριολεκτικά καμία.
1. Σήμερα η Τουρκία δεν είναι η χώρα η οποία περιέφερε τον δίσκο της επαιτείας και ζούσε με δανεικά. Σήμερα η Τουρκία αποτελεί ισχυρή οικονομική δύναμη, η οποία έχει απλώσει την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική επιρροή της σε πολλά σημεία του πλανήτη. Ο Αχμέτ Νταβούτογλου σε μία ομιλία του, πριν από μερικά χρόνια σε Τούρκους πρεσβευτές, είχε πει πως μέχρι το 2020 τίποτε δεν θα γίνεται στον κόσμο χωρίς να το ξέρει και να το εγκρίνει η Τουρκία. Σταδιακά αυτό πραγματοποιείται σήμερα. Η Τουρκία έχει δημιουργήσει «αδελφά κράτη» στον Καύκασο και δηλώνει πως τίποτε δεν μπορεί να γίνει στη Μεσόγειο χωρίς τη συγκατάθεσή της. Εξού και η επιδρομή του «Μπαρμπαρός» και των πολεμικών της πλοίων στην κυπριακή ΑΟΖ, την οποία πολύ νωρίς ξεχάσαμε. Εξού και οι διεκδικήσεις της επί του κυπριακού φυσικού αερίου. Τα περί απομόνωσης της Τουρκίας από τα γειτονικά κράτη, πέραν του ότι αυτή είναι προσωρινή, δεν προσφέρουν στην Κυπριακή Δημοκρατία την ανάλογη ασφάλεια και προστασία. Γιατί πανηγυρίζουμε;

2. Η Τουρκία με την κατάσταση στην οποία παρουσιάζεται οικονομικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν την έχει ανάγκη. Ούτε η Τουρκία είναι εξ εκείνων των χωρών που θα δεσμευθούν σε κοινές ευρωπαϊκές πολιτικές. Εξού και δεν δείχνει καμία διάθεση να επιφέρει μεταρρυθμίσεις εντός της χώρας, ούτε να εκπληρώσει ευρωπαϊκές δεσμεύσεις της. Η Τουρκία επιβάλλει όρους στην Ευρώπη και όχι η Ευρώπη στην Τουρκία.

3. Η οικονομική, στρατιωτική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και στην Κύπρο έχει εντελώς αποδυναμώσει τη διαπραγματευτική θέση του Ελληνισμού. Τα παραμύθια που πουλούμε, ότι Κύπρος και Ελλάδα αποτελούν πυλώνες σταθερότητας στην περιοχή, είναι κουραφέξαλα. Η Ελλάδα δεν επιβιώνει χωρίς δανεικά. Πώς μπορεί μία χώρα οικονομικά καθημαγμένη να αποτελεί παράγοντα σταθερότητας; Πώς μπορεί περισσότερο η Κύπρος, ένα κράτος υπό διάλυση εσωτερικά, οικονομικά χρεοκοπημένη και στρατιωτικά ανύπαρκτη, να αποτελεί παράγοντα σταθερότητας; Ελλάδα και Κύπρος αποτελούν παράγοντα αστάθειας για τους ίδιους τους λαούς τους, πώς μπορούν να αποτελούν πυλώνες σταθερότητας στην περιοχή τους;

Σήμερα είναι η χειρότερη στιγμή, από κάθε προηγούμενη, για την εξεύρεση βιώσιμης λύσης του Κυπριακού. Και η καλύτερη στιγμή για την Τουρκία να πάρει όσα θέλει. Αν οι θιασώτες της χειρότερης λύσης βρίσκουν πρόσφορη σήμερα την επίτευξη λύσης, είναι όντως η ευκαιρία τους να αυτοδικαιωθούν, παρουσιάζοντας στον κυπριακό Ελληνισμό μία λύση χειρότερη και από εκείνη του σχεδίου Ανάν.