Έχει τεθεί σε δράση ένας ολόκληρος μηχανισμός, όπως παλιά, για να μας πείσει ότι η νύχτα είναι μέρα και η μέρα νύχτα! Και ότι είμαστε μιαν ανάσα από τη λύση. Μακάρι. Εμείς, όμως, ρεαλιστικά ομιλούντες, ερωτούμε εάν οι προθέσεις της τουρκικής πλευράς είναι περί λύσης ή διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας; Και η Τουρκία και ο κ. Ακιντζί είναι σαφείς στις δηλώσεις τους.

Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, Μελβούτ Τσαβούσογλου, αναφέρθηκε εκ νέου σε «δυο ισότιμα κράτη στην Κύπρο». Και επειδή το δικό μας Κρατικό Πρακτορείο Ειδήσεων δεν μπορεί να πιστέψει στ' αφτιά του και ν' ακούσει την αλήθεια, σπεύδει να επικαλεστεί «ανώνυμες τουρκικές πηγές», με τον ισχυρισμό ότι η αναφορά ήταν «σε δυο συνιστώντα κράτη»…

Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Υπενθυμίζουμε ότι, όταν ο γράφων αποκάλυπτε προ του σχεδίου Ανάν τούς όρους περί «συστατικών μερών», που εξελίχθηκαν σε «συνιστώντα κράτη», τα στελέχη της υφιστάμενης Κυβέρνησης είτε επιχειρούσαν να διαψεύσουν είτε δήλωναν ότι δεν πρόκειται να γίνουν δεκτοί διχοτομικοί όροι!

Ακόμη αν δεχθούμε ότι η Τουρκία λογικό είναι να χορεύει στους ρυθμούς του διχοτομικού της αμανέ, ο κ. Ακιντζί σε ποιον σκοπό μάς τραγουδά; Της επανενσωμάτωσης των κατεχομένων στην Κυπριακή Δημοκρατία ή της διχοτομικής σχέσης των δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών με τον φερετζέ μιας διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας;

Τι είπε ο κ. Ακιντζί προχθές; Ότι θα εντάξει το «βόρειο τμήμα της Κύπρου στο διεθνές δίκαιο»! Με βάση το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας 541 και 550, καθώς και συμφώνως με το Πρωτόκολλο 10 και την αντιδήλωση της 21ης Σεπτεμβρίου του 2005, το βόρειο τμήμα της Κύπρου είναι ενταγμένο στο διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο ως αναπόσπαστο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που τελεί υπό κατοχή.

Με τη δήλωσή του, ο κ. Ακιντζί, ουδόλως θεωρεί ότι το βόρειο τμήμα της Κύπρου ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά ότι αποτελεί χωριστή οντότητα, την οποία θα νομιμοποιήσει και θα εντάξει με τη «λύση» των δυο ισότιμων συνιστώντων κρατών στο διεθνές δίκαιο. Παρθενογένεση!

Που θα διαθέτει, όπως αναφέρει η Συμφωνία της 11ης Φεβρουαρίου, μια κυριαρχία, η οποία, όμως, θα πηγάζει εξίσου από τους Ελληνοκυπρίους και τους Τουρκοκυπρίους. Με άλλα λόγια, η μία κυριαρχία διχοτομείται αυτομάτως από τις δυο πηγές εξουσίας. Και τρέχα γύρευε. Ερώτημα: Πού στηρίζεται, λοιπόν, η αισιοδοξία για λύση, εφόσον η τουρκική πλευρά επιμένει σε διάλυση;