Η Κερύνεια δεν είναι τσιφλίκι κανενός. Και αυτό ισχύει και για τον Δήμαρχό της, Γλαύκο Καριόλου, ο οποίος περιφέρεται στην Κύπρο, σε δημαρχεία και υπουργεία, ακόμη και στην Ευρώπη, όποτε λάχει, για να προωθήσει την ευφάνταστη πρότασή του για επιστροφή υπό τουρκική κατοχική διοίκηση, με το πρόσχημα να «ανθίσει» δήθεν τον Ελληνισμό…

Η θέση αυτή θα μπορούσε να είχε βάση, εάν ήταν ενταγμένη σε συγκεκριμένη και συγκροτημένη στρατηγική. Εάν όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, μάλλον οδηγεί σε αρνητικές και άκρως επικίνδυνες εξελίξεις. Ειδικώς όταν κτυπάς την πόρτα του Τούρκου Πρέσβη στο ψευδοκράτος για να συνεργαστείς μαζί του. Ερώτημα: Και εφόσον είναι τόσο εύκολα τα πράγματα, γιατί δεν επιβίωσε η Γ' Βιένης;

Ας υποθέσουμε ότι οι κατοχικές Αρχές επιτρέψουν την επιστροφή Ελληνοκυπρίων, αυτοί οι τελευταίοι πού θα πληρώνουν φόρους και σε ποιων δικαστηρίων τη δικαιοδοσία θα υπάγονται; Του ψευδοκράτους! Ο κ. Καριόλου αδυνατεί να κατανοήσει ότι ναρκοθετεί την ίδια την υπόσταση του κράτους. Την Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι δικαίωμά του να επιστρέψει υπό οποιαδήποτε διοίκηση θέλει. Ακόμη και να πολιτογραφηθεί όπου θέλει. Στην Αλάσκα, στην Ινδία ή ακόμη και στο ψευδοκράτος. Αν το δεχθούν…

Εμείς λέμε ότι, εάν οι λεγόμενες «ευφάνταστες» και «τολμηρές» θέσεις δεν είναι στρατηγημένες στον τελικό στόχο της επιστροφής χωρίς τα δεσμά του Αττίλα, δεν θα συνιστούν τίποτε άλλο παρά μόνο υποβολή σεβασμού στον κατακτητή. Αλίμονο, εάν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Αυτό δεν είναι ούτε ευφυΐα ούτε μαγκιά. Είναι αφέλεια ή δείγμα ανεκδιήγητης παρακμής ως αποτέλεσμα μιας ηγεσίας, που είναι παγιδευμένη σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία για να γίνει πράξη θα πρέπει να υπογράψουμε ό,τι μας επιβάλλει η Τουρκία.

Και για να τελειώνουμε: Η Κερύνεια και κάθε σπιθαμή εδάφους της πατρίδας μας, όπως και το δικαίωμα της επιστροφής, της ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης και κάθε άλλη δημοκρατική αρχή και αξία ανήκουν στον καθένα εξ ημών. Και οι κατεχόμενες πόλεις μας, μεταξύ των οποίων και η Κερύνεια, δεν είναι τσιφλίκι κανενός…