Το στήσιμο του Νταβός, όπως και η επίσκεψη του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριακού στην Τουρκία είναι πολιτικές και νομικές πρακτικές ενταγμένες στην εν δυνάμει λύση, που σημαίνει ότι η μία πλευρά θα πρέπει να προβαίνει σε ενέργειες ώστε να αποδεχθεί την άλλη στη λογική του acknowledgment. Που συνιστά το προηγούμενο στάδιο της αναγνώρισης.

 

Είναι, όμως, οι πρακτικές αυτές ενταγμένες και στην πολιτική που αθωώνει την Τουρκία και διά του κ. Κυπριανού εισπράττει περίπου συγχαρητήρια. Του είπε, λέει, ο κ. Νταβούτογλου, και το διαλαλεί με χαρά, ότι θέλει «λύση»! Ως να είναι η πρώτη φορά. Και ο Ντενκτάς ήθελε «λύση» και ο Έρογλου και ο Ακιντζί. Παρθενογένεση και διάλυση. Θέλουν τη λύση του «βαθέος κράτους». Αυτήν επιθυμεί να επιβάλει και ο θεωρητικός του νεο-Οθωμανισμού, Αχμέτ Νταβούτογλου.

 

Αυτό το οποίο συνέβη στο Νταβός -και έχει άρχισε προ καιρού- είναι η πάγια τουρκική θέση περί της διάβρωσης των ψηφισμάτων 541 και 550 του Σ. Ασφαλείας, που καθορίζουν ότι το ψευδοκράτους και οι θεσμοί του είναι διεθνώς «non valid». Και εξηγούμε: Ο κ. Ακιντζί δεν εξελέγη Τουρκοκύπριος ηγέτης μέσα από τις διαδικασίες του νόμιμου κράτους, αλλά μέσα από εκείνες του ψευδοκράτους, το οποίο με τη λύση της ομοσπονδίας θα νομιμοποιηθεί και θα συνιστά το ισότιμο συνιστών κράτος.

 

Συνεπώς, έχουμε στο Νταβός αναβάθμιση και νομική και πολιτική του ψευδοκράτους, όχι όμως ακόμη στον βαθμό της πλήρους αναγνώρισης. Και το ερώτημα είναι το εξής: Η Κυπριακή Δημοκρατία τι κέρδισε; Όπως είπε ο Αναπληρωτής Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Βίκτωρας Παπαδόπουλος, ο Πρόεδρος έπεισε τη διεθνή κοινότητα για τις θέσεις μας και για την πρόθεση λύσης.

 

Ουάου!, θα έλεγε κι ο κ. Βαρουφάκης. Για να πείσει ο Πρόεδρος ότι θέλουμε λύση πρέπει να κουβαλά μαζί του τον κ. Ακιντζί, ο οποίος εμφανίζεται ως Πρόεδρος άλλου κράτους; Έχει ακούσει ο κ. Παπαδόπουλος τον κ. Ακιντζί ποτέ να αποποιηθεί την παράνομη ιδιότητά του ως Προέδρου άλλου κράτους, ακόμη και στο Νταβός;

 

Δεν μπορεί να δει ακόμη η Κυβέρνηση πως ό,τι θα θέλαμε να πούμε στο Νταβός θα μπορούσαμε να το πούμε και χωρίς τον κ. Ακιντζί, ο οποίος είχε την ευκαιρία, που δεν θα είχε χωρίς τη δική μας σύμφωνη γνώμη, να εμφανίζεται διεθνώς και να διαλαλεί τις αποσχιστικές του θέσεις και να τις αποκαλεί ως «λύση», παρότι στοχεύει στην παρθενογένεση και στη διάλυση;

 

Και ερωτούμε: Αφού είναι τόσο απλά τα πράγματα, γιατί δεν ήταν στο Φόρουμ του Νταβός ο Πρόεδρος της Μολδαβίας με εκείνον της Τρανσίστριας και αυτός του Αζερμπαϊτζάν με εκείνον του Ναγκόρνο Καραμπάχ;

 

Η διεθνής εικόνα που σχηματίζεται είναι των «δυο οντοτήτων» και των «δυο συμπροέδρων». Και δημιουργούνται τέτοιες διχοτομικού χαρακτήρα δεσμεύσεις, που προδικάζουν το αποτέλεσμα της «λύσης». Άρα η ίδια η Κυβέρνηση με τη στήριξη του ΑΚΕΛ έχει ανατρέψει ακόμη και το δικό τους γνωστό δίλημμα: Ομοσπονδία ή διχοτόμηση.

 

Κάνουν ό,τι μπορούν για να περάσουν, με ωραία λόγια, μια «κακή λύση», παρότι αποδεικνύεται καθημερινώς το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, η υπό συζήτηση «λύση» δεν είναι μόνο συνέχεια του σχεδίου Ανάν, αλλά και μια παραλλαγή της υφιστάμενης διχοτόμησης, αφού ο βορράς θα είναι εσαεί τουρκικός. Με τους κ.κ. Ακιντζί και Αναστασιάδη να ψάχνουν μεν στο Νταβός, ανεπιτυχώς δε, χρήματα για την προίκα του νέου συνεταιρισμού και να κάνουν «πρόβες κοστουμιών» για τον γάμο, τον οποίο θα συνάψουν τα δυο συνιστώντα κράτη τους.

 

Το ένα θα είναι τα υπολείμματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία θεωρούν ήδη εκλιπούσα, και το άλλο θα είναι το παράνομο ψευδοκράτος, όπως προέκυψε από την εισβολή με εδαφικές αναπροσαρμογές. Και με τον Άντρο Κυπριανού, ως «image maker», να προωθεί τις καλές προθέσεις της Τουρκίας για «λύση» διεθνώς. Συγχαρητήρια!