Η αύξηση του εκλογικού μέτρου για την είσοδο ενός κόμματος στη Βουλή βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο. Και μάλιστα υπό το πρόσχημα ότι δεν μπορεί ακόμη και η «κουτσή Μαρία» να έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Επί τούτου μάλιστα γίνεται επίκληση άλλων κρατών της Ευρώπης, για να προβληθεί ο ισχυρισμός ότι έχουμε το χαμηλότερο εκλογικό μέτρο και ότι δεν θα ήταν αντιδημοκρατική πρακτική η αύξησή του από το 1,8% στο 5%, σε συνδυασμό με το πρόσχημα της διασταυρωμένης ψήφου.

Υπάρχουν μια σειρά με δημοκρατικά και πολιτειακά επιχειρήματα που συνηγορούν στη θέση ότι δεν υπάρχει λόγος για αλλαγή του εκλογικού μέτρου, καθώς και ότι μια τέτοια ενέργεια συνιστά βιασμό της δημοκρατίας. Και εξηγούμε:

1. Ο ισχυρισμός ότι στην Κύπρο έχουμε το χαμηλότερο εκλογικό μέτρο και ότι αλλού στην Ευρώπη είναι υψηλότερο είναι αληθής. Όμως, όσοι προβάλλουν τον ισχυρισμό αυτό συγχύζουν κάτι θεμελιακό: Στην Κύπρο έχουμε Προεδρική Δημοκρατία και όχι Κοινοβουλευτική, όπως στην Ελλάδα, στην Αγγλία και αλλού. Οι εξουσίες μεταξύ εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας είναι διακριτές. Και η Κυβέρνηση, καθώς και η εύρυθμη λειτουργία της, δεν εξαρτάται από την ψήφο εμπιστοσύνης της Βουλής. Άλλωστε, επειδή στα συγκριτικά μοντέλα που προβάλλονται για την αύξηση του εκλογικού μέτρου είναι η Αγγλία, ξεχνούν όσοι την επικαλούνται ότι ισχύει ένα ιδιόμορφο πλειοψηφικό σύστημα, το οποίο εφαρμοζόταν ώς το 1976 στην Κύπρο και είχε αφήσει τον ΔΗΣΥ εκτός Βουλής, παρότι συγκέντρωσε ποσοστό περί το 25,66%.

2. Σε μια Προεδρική Δημοκρατία, όπου η Βουλή δεν επηρεάζει τη σταθερότητα της Κυβέρνησης, η εκπροσώπηση όλων των τάσεων στη Νομοθετική Εξουσία είναι επιβεβλημένη. Αλλιώς θα έχουμε κλοπή ψήφων. Δηλαδή θα ψηφίζουν κάποιοι το Α κόμμα και επειδή δεν θα συγκεντρώνει 5%, η ψήφος τους θα καταλήγει αλλού. Και δεν θα έχουν εκπροσώπηση. Βεβαίως, εκφράζονται οι εξής δύο ισχυρισμοί που είναι συναφείς με τη δημοκρατικότητα του συστήματος και την περί της «κουτσής Μαρίας» αντίληψη:

Πρώτον, υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις οποίες η ψήφιση μιας νομοθεσίας εξαρτάται από την ψήφο μονοεδρικού κόμματος. Μα αυτό δεν είναι μια από τις ουσίες της δημοκρατίας; Ο σεβασμός της μειοψηφίας και οι συμβιβασμοί, για να μπορούν να εκφράζονται όλες οι κοινωνικές τάσεις και να υπάρχει συνοχή; Και πρακτικά πόσες φορές συμβαίνει κάτι τέτοιο; Δεν είναι κανόνας, για να μπορεί κάποιος να αναφέρεται στη δυσλειτουργία της νομοθετικής εξουσίας. Δεύτερον, υπάρχει δυνατότητα να εισέλθει στη Βουλή το ΕΛΑΜ.

Το οποίο όμως πώς ανδρώθηκε και πώς τροφοδοτείται; Κατά τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει και αλλού. Δηλαδή από τη διαφθορά του υφιστάμενου κατεστημένου και την απαξίωση των πολιτών προς τις ηγεσίες. Εάν θέλουν να κρατήσουν το ΕΛΑΜ εκτός Βουλής, ας βελτιώσουν το επίπεδο της δημοκρατίας μας, και ας προχωρήσουν σε αυτοκάθαρση, αν μπορούν.

Δεν είναι, όμως, δημοκρατικό να ισχυρίζεται κάποιος ότι για να μην μπει το ΕΛΑΜ στη Βουλή, θα πρέπει να τιμωρηθούν άλλα μικρά κόμματα και η δημοκρατία. Αλλά και αν δεν μπει το ΕΛΑΜ στη Βουλή, δεν θα συνεχίζει να υπάρχει; Προφανώς, αν μπει στη Βουλή θα απομυθοποιηθεί. Εκτός και αν είναι τόσο ανίκανα τα λοιπά κόμματα που με τη στάση τους το ενδυναμώσουν.

3. Η εφαρμογή της διασταυρωμένης ψήφου για να εντάσσονται στη Βουλή και άριστοι των αρίστων δεν πρέπει να περνά μέσα από νοθευμένες διαδικασίες, που θα αναγκάζουν ένα πολίτη να προσκυνά το κομματικό κατεστημένο για να είναι στη λίστα των υποψηφίων.

Αυτοί που θέλουν να τιμωρήσουν τα μικρά κόμματα, υπό το πρόσχημα της «κουτσής Μαρίας», είναι οι ίδιοι που στο πλαίσιο ομοσπονδιακής λύσης εμφανίζονται χουβαρντάδες και προσφέρουν εξουσίες της τάξης του 50% στην τουρκοκυπριακή μειονότητα του 18%. Όσο, δε, για την «κουτσή Μαρία», ακριβώς λόγω του χαρακτήρα της, σε μια δημοκρατία αξίζει σεβασμού και όχι εξόντωσης.