ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΪΟ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΕ Η ΑΓΚΥΡΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΗΣ Ε.Ε., ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΠΕΚΡΥΒΕ Η ΛΕΥΚΩΣΙΑ: «ΑΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ»

 

Άγκυρα: «Είναι αυτονόητο ότι η Τουρκία ποτέ δεν θα επιτρέψει να επιβληθεί αδίκως η Κυπριακή Δημοκρατία επί των Τουρκοκυπρίων και της Τουρκίας»

 

Ιδού η τουρκική θέση: Δυο συνιδρυτικοί λαοί, όπως προκύπτουν από το '60, όταν εκχώρησαν χωριστά κυριαρχία στην Κύπρο με το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, θα εγκαθιδρύσουν νέο συνεταιρισμό στο πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας δυο ισότιμου καθεστώτος συνιστώντων κρατών, με ομοσπονδιακή Κυβέρνηση στη βάση του πρωτογενούς δικαίου

 

· Πώς εννοούν Άγκυρα και Ακιντζί τον ευρωπαϊκό χαρακτήρα της λύσης μέσω πρωτογενούς δικαίου.

 

· Γιατί δεν απασχολεί την τουρκική πλευρά εάν δεν γίνει νέα αίτηση στον ΟΗΕ και στην Ε.Ε.

 

· Πώς καθορίζει η τουρκική πλευρά τη συνέχεια της «εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας» με βάση τα όσα έχουν συμβεί το '60.

 

· Οι «απαγωγείς του κράτους» και τα ζητήματα αξιοπρέπειας.

 

Η Τουρκία καθιστά σαφές και, μάλιστα, εγγράφως, ότι είναι «απίθανο» να αναμένεται αλλαγή της πολιτική της στο Κυπριακό, στο πλαίσιο του οποίου υποστηρίζει λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Μια διευθέτηση, όπως τονίζει, που θα αποτελείται από νέο συνεταιρισμό δυο ισότιμου καθεστώτος συνιστώντων κρατών. Αυτό το πολιτειακό σύστημα θα προκύψει, όπως αναφέρει, από τους «συνιδρυτικούς λαούς» του νησιού, οι οποίοι το 1960 είχαν εφαρμόσει έναν δικοινοτικό συνεταιρισμό, ασκώντας τα δικαιώματα της αυτοδιάθεσης και είχαν εκχωρήσει την κυριαρχία στην Κύπρο. Δηλαδή, διπλή.

Πάντως, η Άγκυρα: Πρώτο, υποστηρίζει ότι ως εγγυήτρια δύναμη και μητέρα πατρίδα δεν θα δεχθεί να επιβληθεί ούτε στην ίδια ούτε στους Τουρκοκύπριους, αδίκως -όπως τονίζει χαρακτηριστικά- η Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία τόσο η ίδια όσο και ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί χαρακτηρίζουν ως «εκλιπούσα», αφού όπως ισχυρίζονται, απήχθη το 1963 από τους Ελληνοκυπρίους. Θέση, την οποία είχε διατυπώσει ο μακαρίτης Ραούφ Ντενκτάς. Δεύτερο, επιμένει στη θέση για πρωτογενές δίκαιο και παρθενογένεση. Αντίληψη, την οποία στηρίζει δημόσια και ο Μουσταφά Ακιντζί.

 

Η ρουτίνα της «εκλιπούσας»

 

Αυτά και άλλα αναφέρονται στο έγγραφο, το οποίο κατέθεσε στις 28 Μαΐου η Τουρκία, στο πλαίσιο των εργασιών του Συμβουλίου Σύνδεσης Τουρκίας - Ε.Ε. Τότε, ο Υπουργός Εξωτερικών Ι. Κασουλίδης και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Ν. Χριστουδουλίδης πανηγύριζαν επειδή είχε αφαιρεθεί, όπως έλεγαν, η προηγούμενη αναφορά σε «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία». Αρνήθηκαν, όμως, να δώσουν το έγγραφο στη δημοσιότητα.

 

Ούτως ή άλλως, η αναφορά για την «επί μακρόν εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία» γίνεται με άλλο, και χειρότερο τρόπο, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, στο έγγραφο της 28ης Μαΐου, αλλά και ρητώς από τον κ. Ακιντζί στο έγγραφο, το οποίο κατέθεσε η Τουρκία εκ μέρους του στον ΟΗΕ στις 29 Ιουλίου και φέρει ημερομηνία 28 του ίδιου μήνα. Δηλαδή, την ημέρα, κατά την οποία συναντιόταν με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη στο κατεχόμενο Κάστρο του Οθέλλου. Οι ίδιες θέσεις, όπως αυτές του Μουσταφά Ακιντζί, για «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία», καταγράφονται και σε έγγραφο επί λεγόμενης «Προεδρίας» του Ντερβίς Έρογλου, με ημερομηνία 9 Ιουλίου του 2013. Το εν λόγω έγγραφο καταχωρίσθηκε από την Τουρκία στον ΟΗΕ στις 11 του ίδιου μήνα.

 

Το αυτονόητο, το απίθανο και η παρθενογένεση

 

Τι αναφέρει, λοιπόν, τουρκικό έγγραφο της 28ης Μαΐου; Επισημαίνει τα εξής: «Τη ελλείψει πολιτικής διευθέτησης του κυπριακού προβλήματος, η θέση της Τουρκίας ως προς τις αξιώσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς και της μονομερούς ένταξής της στην Ε.Ε. παραμένει "unchanged"». Και προσθέτει: «Είναι απίθανο να αναμένεται από την Τουρκία ως μητέρα πατρίδα και μιαν από τις εγγυήτριες δυνάμεις που εγκαθίδρυσαν το 1960 την "Κυπριακή Δημοκρατία" να αποδεχθεί τη νομιμότητα των ελληνοκυπριακών ισχυρισμών ότι εκπροσωπούν ολόκληρο το νησί».

 

Επί τούτων διευκρινίζονται τα ακόλουθα: «Είναι αυτονόητο ότι η Τουρκία ποτέ δεν θα επιτρέψει να επιβληθεί αδίκως η Κυπριακή Δημοκρατία (την θέτει σε εισαγωγικά) επί των Τουρκοκυπρίων ή επί της Τουρκίας». Για να διαλύσει οποιεσδήποτε υπόνοιες αλλαγής της τουρκικής πολιτικής, η Άγκυρα αναφέρει στο έγγραφό της τα ακόλουθα: «Η Ε.Ε. πρέπει να προσαρμόσει τον εαυτό της σε ό,τι αφορά την έννοια της τελικής διευθέτησης, εφαρμόζοντας πρωτογενές δίκαιο (Primary European law).

Αυτό είναι απαραίτητο για την ασφάλεια και τη σιγουριά της νέας τάξης πραγμάτων (new state of affairs), που θα εγκαθιδρυθεί». Είναι πρόδηλο πώς εννοούν Άγκυρα και Ακιντζί την αποδοχή του ευρωπαϊκού προσανατολισμού και χαρακτήρα της λύσης. Στη βάση του πρωτογενούς δικαίου, δηλαδή της παρθενογένεσης! Δηλαδή της διάλυσης. Συνεπώς, κανείς άλλος δεν αποδομεί, όπως κάποιοι ισχυρίζονται, τον κ. Ακιντζί ή ακόμη και την Άγκυρα, παρά μόνο οι ίδιοι μέσα από τα έγγραφα και τις κατά καιρούς δηλώσεις τους. Υπάρχουν και προφορικές και έγγραφες αποδείξεις.

 

Η 11η Φεβρουαρίου και η συνέχεια του ΄60

 

Κι επειδή περί λύσης ο λόγος, ιδού πώς το έγγραφο της Άγκυρας την περιγράφει: «Η Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη και μητέρα πατρίδα πλήρως και ενεργά υποστηρίζει τις εν εξελίξει συνομιλίες του ΟΗΕ για τελική διευθέτηση επί της νήσου με στόχο την εγκαθίδρυση μιας ΝΕΑΣ δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας, στηριγμένης στην πολιτική ισότητα μεταξύ Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων με μια ομοσπονδιακή Κυβέρνηση και δυο συνιστώντα κράτη ισότιμου καθεστώτος (ίδιας δηλαδή τυπικής ισχύος, χωρίς το ένα να υπερτερεί ή να επιβάλλεται του άλλου), όπως αποτυπώνεται στην κοινή δήλωση της 11ης Φεβρουαρίου 2014».

 

Το τουρκικό έγγραφο δεν υποστηρίζει μόνο ότι η 11η Φεβρουαρίου αποτυπώνει τις πάγιες τουρκικές θέσεις, αλλά, ταυτοχρόνως, εξηγεί αφενός πώς εγκαθιδρύθηκε το καθεστώς του '60 στην Κύπρο και, αφετέρου, πώς θ' αποτελεί η διευθέτηση, που ενδεχομένως θα προκύψει, τη συνέχειά του.

Εξ ου και οι δηλώσεις Ακιντζί ότι δεν θα χρειαστεί νέα αίτηση στην Ε.Ε. και τον ΟΗΕ. Και αναφέρονται αυτά διότι υπάρχουν και αυτοί που σπεύδουν, προφανώς ακόμη και καλοπροαίρετα, να ισχυριστούν ότι έχει επιδειχθεί «καλή θέληση», ότι υπάρχει υποχώρηση, ότι μας έγινε χατίρι και ότι θα υπάρξει συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πλανώνται, όμως, πλάνην οικτράν. Και αυτό προκύπτει από τις τουρκικές θέσεις. Όπως, λοιπόν, οι Τούρκοι αναλύουν στο έγγραφό τους, θα πρόκειται για συνεταιρισμό που προήλθε από αυτοδιαθέσεις των «λαών της Κύπρου στην οποία εκχώρησαν κυριαρχία»!

 

Συναφώς, τονίζονται στο τουρκικό έγγραφο τα ακόλουθα: «Η "Κυπριακή Δημοκρατία" ήταν ένα Συνεταιρικό Κράτος που θεμελιώθηκε το 1960 επί τη βάσει διεθνών συνθηκών που συνομολογήθηκαν από πέντε υπογραφέντες: Μεγάλη Βρετανία, Τουρκία, Ελλάδα και τους δυο συνιδρυτές λαούς του νησιού. Η Δημοκρατία αντανακλάται στη δικοινοτική συνεταιρική αντίληψη που στηρίζεται στην πολιτική ισότητα των δυο λαών ως συνιδρυτικών συνεταίρων». Και διευκρινίζει: «Η Κυριαρχία εκχωρήθηκε στην Κύπρο μέσω κοινής άσκησης του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης από τις δυο Κοινότητες».

 

Οι «απαγωγείς» του κράτους

 

Δεν παραλείπει να εξηγήσει η Άγκυρα την πηγή του προβλήματος με τον εξής τρόπο: «Οι ρίζες του κυπριακού προβλήματος ιχνηλατούνται το 1963, όταν αυτός ο συνεταιρισμός καταστράφηκε από τους Ελληνοκυπρίους, οι οποίοι αποτελεσματικά απήγαγαν το κράτος και έκτοτε παριστάνουν ότι είναι η Κυπριακή Δημοκρατία».

Ερώτημα: Με ένα τέτοιο τουρκικό έγγραφο πώς εδικαιολογείτο η ικανοποίηση των κ.κ. Κασουλίδη και Χριστοδουλίδη, καθώς και άλλων που πανηγύριζαν ότι αφαιρέθηκε από το έγγραφο η αναφορά σε «εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία», της οποίας, σύμφωνα με την Τουρκία, είναι αμφότεροι «απαγωγείς» εφόσον είναι Υπουργοί της! Πόσω μάλλον ο Πρόεδρος. Ερώτημα συναφές του πρώτου: Δεν ενοχλούνται; Δεν είναι ζήτημα προσωπικής και κρατικής αξιοπρέπειας; Τι λέει για όλα αυτά ο κ. Ακιντζί; Τον ρώτησαν; Τους θεωρεί «απαγωγείς»;

 

Ακόμη και αν οι αξιωματούχοι κράτους για τους δικούς τους λόγους δεν υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια των κρατικών αξιωμάτων και του ίδιου του κράτους ως τέτοιου, θεωρούμε ότι ο καθείς εξ ημών δύναται να υπερασπίζεται μέχρι τέλους την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία η ίδια η Τουρκία μάς καθιστά σαφές ότι επιδιώκει να διαλύσει μέσα από την εφαρμογή της κοινή δήλωσης της 11ης Φεβρουαρίου μεταξύ Αναστασιάδη - Έρογλου. Και η Άγκυρα και ο κ. Ακιντζί εξηγούν, μεταξύ άλλων τρόπων, πώς θα το πετύχουν.

 

Ειδικότερα ο Τουρκοκύπριος ηγέτης εμφανίζεται πιστός στην ευρωπαϊκή παρθενογένεση και στην παραμονή των εποίκων. Συνεπώς, η όποια κριτική από μέρους της Κυβέρνησης και από πλευράς ηγεσίας του ΑΚΕΛ, επί της Τουρκίας και επί του κ. Ακιντζί θα πρέπει να ασκηθεί και επί κανενός άλλου.

Εμείς, απλώς, μεταφέρουμε ατόφια στον λαό ό,τι η τουρκική πλευρά καταθέτει εγγράφως και η κυπριακή Κυβέρνηση αποκρύβει. Η οποία κυπριακή Κυβέρνηση έδωσε εντολές να μη δοθεί το έγγραφο στη δημοσιότητα. Γιατί διερωτάται, πλέον, ο απλός Συναγερμικός, ΑΚΕΛικός και κάθε άλλος κομματικός ή ανένταχτος πολίτης; Για να μη γνωρίζει η κοινή γνώμη τις πραγματικές τουρκικές θέσεις και να δημιουργείται κλίμα κίβδηλης ευφορίας; Πόσο δημοκρατική και ορθή είναι αυτή η πρακτική και πόσο ηθικό βάρος και ποιότητα έχει; Πού είναι ο σεβασμός προς τον πολίτη; Προς τον κυρίαρχο λαό;

 

Η νέα αίτηση και το… ανέκδοτο

 

Σίγουρο, πάντως, είναι ότι ο κ. Ακιντζί χαρακτηρίζει ως «εκλιπούσα την Κυπριακή Δημοκρατία». Ομού μετά της Τουρκίας. Όπως το έπραττε και ο κ. Έρογλου και παλαιότερα ο Ρ. Ντενκτάς. Και είναι πρόδηλο γιατί δεν ενδιαφέρει και πολύ τόσο την Άγκυρα όσο και τον κ. Ακιντζί εάν θα γίνει ή όχι νέα αίτηση στον ΟΗΕ ή στην Ε.Ε. Εφόσον η ελληνοκυπριακή πλευρά θα υποστηρίζει ότι το νέο πολιτειακό σύστημα είναι συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι Τούρκοι θα μπορούν να ισχυριστούν, με όσα αναφέρουν από τώρα στα έγγραφά τους, χωρίς να έχουν λάβει επίσημες απαντήσεις από τη Λευκωσία, τα εξής:

 

«Ακόμη και αν είναι συνέχεια αυτού που λέτε, δηλαδή της "εκλιπούσας Κυπριακής Δημοκρατίας", εμείς σας το είχαμε καταστήσει σαφές ότι η εξουσία στη Κύπρο, δηλαδή η Κυριαρχία, είναι διπλή. Εκχωρήθηκε, όπως ρητώς αναφέρεται σε έγγραφα, από τους δυο λαούς, κατόπιν άσκησης του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης. Διότι το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης αναγνωρίζεται μόνο σε λαούς. Αυτό συνέβη και το '60 και το δυο χιλιάδες τόσο, όποτε, δηλαδή, θα είναι το νέο δημοψήφισμα».

 

Εφόσον οι θέσεις «τουρκικής ρουτίνας» δεν τυγχάνουν απάντησης από το επίσημο κράτος για να μη χαλάσει το «καλό κλίμα», ποιος αμφισβητεί ότι ακόμη και αν κλείσει το Κυπριακό στους επόμενους μήνες δεν θα ανοίξει εκ νέου. Τα όσα γράφουν οι Τούρκοι, Άγκυρα και Ακιντζί, δεν είναι εποικοδομητικές ασάφειες. Είναι σαφείς θέσεις. Όσοι θέλουν να είναι ρεαλιστές, μπορούν να βρουν τα κατά καιρούς τουρκικά και βρετανικά έγγραφα από τη δεκαετία του '50 και να τα συγκρίνουν με την κοινή δήλωση της 11ης Φεβρουαρίου.

 

Κάποιος, δε, μπορεί να ισχυριστεί τις αναφορές για μια διεθνή προσωπικότητα, ιθαγένεια κ.λπ. Ποια μία διεθνή προσωπικότητα; Αυτήν που είναι τεμαχισμένη μέσα από τις ισοϋψείς σχέσεις των συνιστώντων κρατών; Ποια κυριαρχία; Αυτήν που εκχωρείται από δυο λαούς; Και ποια μια ιθαγένεια;

 

Αυτήν που είναι τριχοτομημένη σε τρεις; Μια για κάθε κρατίδιο και μια κοινή; Πού είναι η κοινή βάση; Πού συμφωνούμε; Οι Τούρκοι έχουν εκ των προτέρων διχοτομήσει τα πάντα και η ιστορία θυμίζει το ανέκδοτο του Μπόμπου, ότι, δηλαδή, είναι άλλο τι έχουμε στη θεωρία και άλλο τι έχουμε στην πράξη… Εμείς ως ρεαλιστές βλέπουμε την αλήθεια και την πραγματικότητα. Άλλοι είναι αιθεροβάμονες και αναφέρονται σε αλλαγή της τουρκικής πολιτικής. Και πότε μάλιστα; Την ίδια στιγμή που η ίδια η Άγκυρα διευκρινίζει εγγράφως ότι κάτι τέτοιο, δηλαδή η αλλαγή της στο Κυπριακό, είναι εξέλιξη «απίθανη»!

 

Και ο κ. Ακιντζί ποτέ δεν έχει δηλώσει ότι διαφωνεί με τη θέση για την «επί μακρόν εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία». Αντίθετα, συνυπογράφει με τη Άγκυρα. Και επιδιώκει τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω των νέων δομών που θα επιβληθούν με το πρωτογενές δίκαιο. Δηλαδή την παρθενογένεση! Είναι ωραίο και ρομαντικό να θέλει κάποιος να πιστεύει ότι ο Τουρκοκύπριος ηγέτης μπορεί ν' απαγκιστρωθεί από την Άγκυρα.

 

Είναι, όμως, άλλο η ουτοπία και ο ευσεβοποθισμός και άλλο η πραγματικότητα. Όπως γράψαμε και επιβεβαιωθήκαμε, όταν ο κ. Ακιντζί δεν μπορεί να ανοίξει το οδόφραγμα της Δερύνειας χωρίς την έγκριση της Άγκυρας, πώς να αποφασίσει για πιο δύσκολα ζητήματα; Και το χειρότερο: Το ίδιο θα συμβαίνει, δηλαδή η Άγκυρα θα αποφασίζει, και μετά την όποια διχοτομική ομοσπονδιακή λύση επί τη βάσει πρωτογενούς δικαίου και παρθενογένεσης. Δεν το λέμε εμείς. Η Άγκυρα και ο κ. Ακιντζί τα λένε…