Με αιχμές εναντίον της αντιπολίτευσης συνοδεύτηκε η ομιλία του ΓΓ του ΑΚΕΛ, Άντρου Κυπριανού ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής, στο πλαίσιο της διαδικασίας ψήφισης του προϋπολογισμού.  

Επανέλαβε ότι για το πρόβλημα της Κύπρου ευθύνη φέρουν τράπεζες και Αθανάσιος Ορφανίδης, ενώ σε ότι αφορά τα επώδυνα μέτρα, σημείωσε ότι η Κυβέρνηση επεδίωξε μέσα από διαπραγμάτευση να διασφαλίσει ορισμένες θεμελιώδεις αρχές. «Σε αντίθεση με τα όσα έλεγε το σύνολο των πολιτικών Κομμάτων, πλην του ΑΚΕΛ, για άμεση υπογραφή του μνημονίου με το όποιο περιεχόμενο, η πρόταση της Κυβέρνησης επεδίωξε τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στο δημόσιο πλούτο και την όσο το δυνατό ηπιότερη υπό τις περιστάσεις εφαρμογή των μέτρων εξορθολογισμού των δημόσιων οικονομικών», τόνισε.

Ο Α. Κυπριανού αναφέρθηκε στις προτάσεις του Σταύρου Μαλά για την οικονομία. Παράλληλα, τόνισε ότι για το ΑΚΕΛ συνιστά αρνητική εξέλιξη η σύναψη μνημονία με την τρόικα , επισημαίνοντας πως είναι τουλάχιστον αμετροέπεια να κατηγορείται από την αντιπολίτευση το ΑΚΕΛ πως θέλει να επιτεθεί μέσα από το Μνημόνιο σε κεκτημένα και σε δικαιώματα.» Όταν το ΑΚΕΛ άνοιγε δρόμους για να στηθεί το κοινωνικό κράτος και να κατακτηθούν εργασιακά δικαιώματα, άλλοι είτε δεν υπήρχαν καν, είτε είχαν αναλάβει τον άχαρο ρόλο του απεργοσπάστη, είτε έκαναν πλάτες στην αποικιοκρατία ή στο ντόπιο κεφάλαιο. Είναι γι΄αυτό εξάλλου που η πολιτική που είχαν ακολουθήσει χθες, είναι αυτή που μπορεί να καταδείξει και την πολιτική που τυχόν θα ακολουθήσουν αύριο».

Γι΄αυτό, πρόσθεσε, θα πρέπει να είναι πιο σεμνοί και με όσα λένε και με όσα κάνουν. «Μέχρι χθες, όταν το ΑΚΕΛ στήριζε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να διασώσει την ΑΤΑ και το 13ο και τις χιλιάδες θέσεις εργασίας στους Ημικρατικούς, αυτοί ροκάνιζαν μέρα με τη μέρα, δήλωση με τη δήλωση τη διαπραγματευτική θέση του Προέδρου Χριστόφια. Γι΄αυτό ας μην παραδίδουν μαθήματα στο ΑΚΕΛ. Εμείς θα παραμείνουμε όρθιοι και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε, παρόλα τα εμπόδια και παρόλες τις δυσκολίες, για να προστατέψουμε τα συμφέροντα του κυπριακού λαού. Για να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να κοιτάξουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Με πίστη στις δυνάμεις του λαού μας. Στη δύναμη του να κερδίσει ένα καλύτερο αύριο για την επανένωση και την ευημερία της Κύπρου», κατέληξε ο κ. Κυπριανού.


Ακολουθεί αυτούσια η ομιλία του κ. Κυπριανού

Η Ολομέλεια της Βουλής καλείται να συζητήσει και να εγκρίνει τον κρατικό Προϋπολογισμό μέσα σε πολύ αρνητικό πλαίσιο, τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό. Το πλαίσιο διαμορφώνεται κυρίως από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης που προκλήθηκαν διεθνώς και επηρεάζουν και την Κύπρο.  
Προτού όμως προχωρήσω στα ζητήματα της οικονομίας, θάθελα να αναφερθώ στο Κυπριακό. Για πρώτη φορά στο δημόσιο διάλογο τα ζητήματα της οικονομίας τίθενται πάνω από αυτό. Όμως δεν πρέπει να ξεχνούμε πως όση ευημερία και ανάπτυξη και αν πετύχουμε, τίποτα δεν θα είναι χτισμένο πάνω σε στέρεα βάση ενόσω διαρκεί η κατοχή˙ ενόσω παραμονεύει ο εφιάλτης της διχοτόμησης.
Όσο καιρό στην ελληνοκυπριακή κοινότητα είμαστε απασχολημένοι με τις διαπραγματεύσεις για την Τρόικα, στις αρχές Δεκεμβρίου υπογράφηκε το «οικονομικό πρωτόκολλο» Τουρκίας-ψευδοκράτους για την περίοδο 2013-2015. Αυτό είναι γεμάτο με σχεδιαζόμενες ιδιωτικοποιήσεις και ασφυκτικές πολιτικές ηγεμονίας της Τουρκίας σε βάρος των Τουρκοκυπρίων. Ένα σημείο των εξελίξεων στις δύο κοινότητες που πρέπει να μας προβληματίσει˙ στους παράλληλους βίους που η τουρκική κατοχή μας επέβαλε να ζούμε, ούτε οι Ελληνοκύπριοι, ούτε οι Τουρκοκύπριοι δεν βρήκαμε αυτό που αναζητούσαμε˙ την ασφάλεια και την ευημερία. Η αντίληψη που καλλιεργήθηκε από τη μια πλευρά ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα ήταν κοινωνία αγγέλων που θα μας προστάτευε, θα βοηθούσε στην επίτευξη δίκαιων στόχων και θα μας χορηγούσε αφειδώλευτα οφέλη, αποδεικνύεται σήμερα φρούδα. Η δε αντίληψη που καλλιεργήθηκε από την άλλη πλευρά ότι στην αγκαλιά της Τουρκίας οι Τουρκοκύπριοι θα ένιωθαν ασφαλείς και θα ευημερούσαν αποδεικνύεται αδιέξοδη. Αυτές οι εξελίξεις στα κατεχόμενα πρέπει να μας προβληματίσουν και να μας ανησυχήσουν. Η Τουρκία με το «οικονομικό πρωτόκολλο» σφίγγει περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό των τουρκοκυπρίων. Την ίδια ώρα εμβαθύνει την οικονομική παρουσία και επιβολή της στα κατεχόμενα, εκτός από την στρατιωτική.   
Ασφάλεια και ευημερία  για τον κυπριακό λαό δεν μπορεί να υπάρξει δίχως να αλλάξουν οι προσεγγίσεις της Τουρκίας. Όσο αυτή επιμένει προκλητικά να μη συμμορφώνεται με το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο, έχοντας την ανοχή μερίδας της διεθνούς κοινότητας, δεν μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.
Παρά τις πολλές και συνεπείς προσπάθειες και πρωτοβουλίες που ανέλαβε ο Πρόεδρος Χριστόφιας από την ανάληψη της Προεδρίας της Δημοκρατίας, δυστυχώς το Κυπριακό παραμένει άλυτο. Ήταν μήπως λάθος η πολιτική που ακολουθήθηκε; Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν ανάλαβε να διαχειριστεί το Κυπριακό στο κενό. Ανάλαβε να το διαχειριστεί σε μια φάση που το κλίμα διεθνώς ήταν, αδίκως, σε βάρος μας και η τουρκική πλευρά προωθούσε την αναβάθμιση του ψευδοκράτους.
Λόγω των πρωτοβουλιών που πήρε από την αρχή κατάφερε τότε να ανατρέψει το κλίμα διεθνώς. Κατάφερε να πιστωθεί η ελληνοκυπριακή πλευρά με ειλικρινή επιθυμία λύσης.  Πέτυχε η πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας  να στέκεται στο πλευρό της Κύπρου. Ο ΟΗΕ σε σειρά δηλώσεων και Ψηφισμάτων του, αλλά και άλλοι, υιοθέτησαν τις δίκαιες θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς. Να υπενθυμίσω τη δήλωση του κ. Μπαρόσο κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στην Τουρκία, όπου δήλωσε πως «είναι η σειρά της Τουρκίας να αποδείξει ότι θέλει λύση». Επίσης τις θετικές δηλώσεις του κ. Μεντβέντεφ και της κας Μέρκελ  όταν επισκέφθηκαν την Κύπρο.
Ό,τι και να υποστηρίζεται διαφορετικό, ο Πρόεδρος Χριστόφιας δέσμευσε, από την αρχή, έστω φραστικά, την τουρκική πλευρά στις συμφωνίες του 1977 και του 1979.  Ήταν η πρώτη φορά που η τουρκοκυπριακή πλευρά αποδέχθηκε τη μία και μόνη κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια καθώς και το περιεχόμενο που αποδίδει ο ΟΗΕ στην πολιτική ισότητα.
Από το 2008 και μετά όσες προσπάθειες κι αν έκαναν, η Τουρκία και το ψευδοκράτος δεν κατάφεραν να το αναβαθμίσουν. Όσο έντονα και αν αντέδρασε η Τουρκία, όσο κι αν απείλησε δεν κατάφερε να εμποδίσει την έναρξη γεωτρήσεων από την Κυπριακή Δημοκρατία για την ανακάλυψη και εξόρυξη φυσικού αερίου στα χωρικά της ύδατα. Ο κάθε καλόπιστος και αντικειμενικός κριτής μπορεί να αναγνωρίσει πως αυτό συνιστά κορυφαία επιτυχία της Κύπρου που έγινε κατορθωτή επειδή προηγουμένως αναπτύχθηκε ορθή και πολυεπίπεδη εξωτερική πολιτική. Αυτό διαπίστωσε εξάλλου και ο Έλληνας Πρωθυπουργός, λέγοντας πως «η Κύπρος έχει να μας διδάξει πολλά στην άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων και στην εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών της πηγών. Και βρίσκεται ήδη μπροστά από εμάς».
Αυτή τη στιγμή η διαδικασία στο Κυπριακό έχει σταματήσει λόγω της στάσης της Τουρκίας. Αρνείται να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις εξαιτίας της άσκησης της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την Κυπριακή Δημοκρατία. Η επιτυχής άσκησή της οδήγησε στην ενίσχυση της αξιοπιστίας και του κύρους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο τρόπος άσκησης της Προεδρίας απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από όλους εκτός Κύπρου. Δυστυχώς, στην Κύπρο δεν επιδείχθηκε η στοιχειώδης μεγαλοψυχία από την αντιπολίτευση για να πιστώσει αυτή την επιτυχία στην Κυβέρνηση Χριστόφια.
Η πρόκληση για λύση είναι ενώπιον μας. Δυστυχώς, οι προσπάθειες που καταβλήθηκαν δεν οδήγησαν σε σημείο που να μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε. Να αποδεχθούμε μοιρολατρικά τις εξελίξεις; Σίγουρα όχι. Οφείλουμε να αντισταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις ώστε η συνείδηση του κυπριακού λαού να μη συμβιβαστεί με την κατοχή. Αν συμφιλιωθούμε με αυτή, την επόμενη μέρα θα ανοίξουμε την πόρτα στη διχοτόμηση. Στη δικαίωση δηλαδή της Τουρκίας και του ιμπεριαλισμού που εγκλημάτησαν σε βάρος της Κύπρου το 1974 με στόχο να διχοτομήσουν την πατρίδα μας.
Στην ίδια κατάληξη θα φτάσουμε κι αν παραδοθούμε σε επικίνδυνες συνταγές. Είτε αυτές υποβάλλουν χαλαρή ομοσπονδία και διευρυμένες συνομιλίες, είτε διαπραγμάτευση του Κυπριακού από μηδενική βάση, είτε λίγο από όλα. Είναι πολύ απογοητευτικό το γεγονός ότι και σε αυτές τις εκλογές το Κυπριακό μπήκε στη δίνη των προεκλογικών παζαριών.
Πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι με τη μεγαλύτερη ευκολία ο κ. Λιλλήκας, υποστηριζόμενος από την ΕΔΕΚ, προτείνει να «καθαρίσουμε το τραπέζι των συνομιλιών» πετώντας ίσως στα σκουπίδια τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών; Σβήνοντας τα όσα συμφωνήσαμε με τη διεθνή και την τουρκοκυπριακή κοινότητα; Ακόμα και αυτή τη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου για την οποία μας έλεγε κάποτε, πως ο αείμνηστος Τ. Παπαδόπουλος έδωσε μάχη μέσω της για τη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία;
Πώς αλλιώς εξηγείται, το γεγονός ότι ενώ ο κ. Αναστασιάδης παλαιότερα παρέδιδε μαθήματα σε άλλους λέγοντας πως πρέπει να παραμείνουμε προσηλωμένοι στη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, την ξέχασε εντελώς  όταν συμφωνούσε τις προεκλογικές του θέσεις με το ΔΗΚΟ; Μάλιστα παραδέχθηκε δημόσια, πως δεν έγινε αναφορά στην ομοσπονδία για να πειστεί και το ΕΥΡΩΚΟ να στηρίξει την υποψηφιότητα του.
Πώς αλλιώς εξηγείται το γεγονός ότι σήμερα δεσμεύεται αν εκλεγεί να αποσύρει τις προτάσεις του Προέδρου Χριστόφια από το τραπέζι την επόμενη ημέρα; Δεν ήταν ο κ. Αναστασιάδης που μας έλεγε πως θέλει να είναι έντιμος και υπενθύμιζε πως «επιστολές και θέσεις προκατόχων παραμένουν στο τραπέζι»; Τι άλλαξε σήμερα; Στο θέμα παραμονής 50,000 εποίκων, ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος αναφέρεται ρητώς στο έγγραφο ημ.30 Μαρτίου 2004 που περιείχε τις τελικές θέσεις της πλευράς μας λίγο πριν την υποβολή του τελικού σχεδίου Ανάν. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν έπραξε τίποτα περισσότερο από τον Τ. Παπαδόπουλο, υπογραμμίζοντας μάλιστα στο σχετικό έγγραφο που κατέθεσε ότι ο εποικισμός ήταν και παραμένει έγκλημα πολέμου.
Ο αείμνηστος Τ. Παπαδόπουλος μετά το 2004, δεν συμπεριέλαβε την εκ περιτροπής Προεδρία στα θέματα που έπρεπε να αποσύρει η πλευρά μας. Κανένας τότε δεν τον κατηγόρησε. Γιατί σήμερα θεωρούν ότι θα πρέπει να αποσυρθούν; Με την πρόταση του Προέδρου Χριστόφια ξεκαθαρίστηκε από την αρχή ότι ο Πρόεδρος έπρεπε να εκλέγεται από το λαό στο σύνολο του. Ο κ.  Έρογλου απέρριψε τη διασταυρούμενη ψήφο και ο Πρόεδρος ξεκαθάρισε ότι σε αυτή την περίπτωση η τουρκοκυπριακή πλευρά πρέπει να αρκεστεί σε μόνιμο Αντιπρόεδρο. Αυτή η θέση είναι καταγραμμένη και στο περίγραμμα θέσεων της πλευράς μας. Αν αποσύρουμε εμείς την πρόταση, το αναπόφευκτο αποτέλεσμα θα είναι να επωμισθούμε εμείς την ευθύνη. Θα απεγκλωβίσουμε δωρεάν, την τουρκική πλευρά επιτρέποντάς της να θέτει ανενόχλητη τη θέση της για εκ περιτροπής προεδρία χωρίς διασταυρούμενη ψήφο και χωρίς να είναι αναγκασμένη να πληρώσει για τη στρεψοδικία της;
Όσο για το ζήτημα των τεσσάρων ελευθεριών, υπενθυμίζω επιγραμματικά τα εξής. Άλλο πράγμα είναι οι 4 ελευθερίες στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλο οι 3 ελευθερίες  που αφορούν μόνο πολίτες του κράτους, που τις εφαρμόζει όπως αυτές κατοχυρώνονται στα Σύμφωνα του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και άλλες διεθνείς συμφωνίες. Οι τέσσερις ελευθερίες της ενιαίας αγοράς συμπίπτουν με τις τρείς βασικές ελευθερίες μόνο σε ένα σκέλος˙ εκείνο της ελεύθερης διακίνησης αλλά και σε αυτό μόνο μερικώς. Η Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας του 1960 ρυθμίζει το θέμα της πολιτογράφησης Ελλήνων και Τούρκων πολιτών σε αναλογία 4:1. Δεν ρυθμίζει, ούτε και θα μπορούσε να ρυθμίζει, το ζήτημα της εφαρμογής των τεσσάρων ελευθεριών, που εμφανίστηκε πολύ αργότερα και αφορά κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το ζήτημα της μόνιμης εγκατάστασης και πολιτογράφησης Ελλήνων και Τούρκων πολιτών στην Κύπρο ρυθμιζόταν στο σχέδιο Ανάν που προνοούσε για περιορισμό τους στο 5% του ελληνοκυπριακού και τουρκοκυπριακού πληθυσμού αντίστοιχα για περίοδο 19 χρόνων. Το σχέδιο δεν έκανε καμία αναφορά στο ζήτημα των τεσσάρων ελευθεριών. Αυτό σήμαινε, με απλά λόγια, ότι με την τότε προβλεπόμενη λύση του Κυπριακού οι Τούρκοι πολίτες θα αποκτούσαν αυτόματα όλα τα σχετικά δικαιώματα που τους παραχωρεί η Συμφωνία Τελωνειακής Ένωσης ενώ με πιθανή ένταξη της Τουρκίας θα ασκούσαν χωρίς κανένα περιορισμό τις τέσσερις ελευθερίες όπως ακριβώς γίνεται ήδη με όλους τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο κ. Αναστασιάδης που σε κάποια φάση είχε κατηγορήσει τον Πρόεδρο Χριστόφια για τουρκοποίηση της Κύπρου, αυτό το πράγμα είχε προσυπογράψει αποδεχόμενος το Σχέδιο Ανάν.
Αυτό που ο Πρόεδρος Χριστόφιας έθεσε είναι πως με τη λήξη μιας μεταβατικής περιόδου θα ασκούνται πλήρως και χωρίς κανένα απολύτως περιορισμό οι βασικές ελευθερίες όλων των Κυπρίων σε όλο το νησί. Συζήτησε οροφή μόνο στον τρόπο άσκησης των πολιτικών δικαιωμάτων, έτσι που αν οι Ελληνοκύπριοι που θα εγκαθίστανται στην υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση περιοχή υπερβούν ένα ποσοστό που θα συμφωνηθεί, όσοι το υπερβαίνουν να ασκούν τα πολιτικά τους δικαιώματα ως Ελληνοκύπριοι και όχι ως κάτοικοι της τουρκοκυπριακής ομόσπονδης μονάδας. Τέθηκε επίσης από τον Πρόεδρο σειρά προϋποθέσεων: αποδοχή των βασικών ελευθεριών για τους Κυπρίους όπως προαναφέρεται, διαβούλευση με την Ελλάδα, συμφωνημένη κατάληξη στο ζήτημα των εποίκων, διατήρηση του περιορισμού 4:1 στην εγκατάσταση Ελλήνων και Τούρκων πολιτών και επέκταση του περιορισμού στο ζήτημα των τεσσάρων ελευθεριών. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει περιορισμό όχι μόνο στην εγκατάσταση και πολιτογράφηση αλλά και στην προσωρινή διαμονή Τούρκων πολιτών στο νησί για σκοπούς άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας.
Ο προεκλογικός οίστρος έχει παρασύρει ορισμένους στον κατήφορο. Δεν μπορεί όμως, η αγωνία του οποιουδήποτε να αναρριχηθεί στην προεδρική καρέκλα, να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, η συντριπτική πλειοψηφία των κομμάτων στο Εθνικό Συμβούλιο συμφωνούσε σε ένα πράγμα˙ πως δεν πρέπει να γίνουν διευρυμένες συνομιλίες. Το Σεπτέμβριο ο κ. Αναστασιάδης κατάρτισε την προεκλογική συμφωνία με το ΔΗΚΟ. Μετά από αυτή τονίστηκε προς κάθε κατεύθυνση πως ο ΔΗΣΥ εγκαταλείπει τη θέση του για διευρυμένες συνομιλίες. 25 Σεπτεμβρίου έγινε η συμφωνία. 2 Νοεμβρίου από το Λονδίνο, ο κ. Αναστασιάδης επανέφερε αυτή του τη θέση. Είναι με αυτή την αξιοπιστία και με αυτή τη συνέπεια σε θέσεις και αρχές που διεκδικεί την Προεδρία της Δημοκρατίας;
Με την ίδια αναξιοπιστία λειτουργεί και ο κ. Λιλλήκας. Μέχρι το 2007 υποστήριζε τη λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Το 2008 σε βιβλίο που έγραψε για το Κυπριακό εισηγήθηκε να μελετήσουμε το ενδεχόμενο της χαλαρής ομοσπονδίας. Σήμερα εισηγείται την εγκατάλειψη του συμφωνημένου πλαισίου λύσης και διατύπωση μαξιμαλιστικών απαιτήσεων για τη λύση.
Στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, ο κ. Αναστασιάδης προτείνει την ένταξη μας στο ΝΑΤΟικό Πρόγραμμα Συνεταιρισμός για την Ειρήνη. Θέση την οποία υιοθετεί και ο κ. Λιλλήκας. Προεκτείνοντας την πρόταση του ο κ. Αναστασιάδης, λέει ότι αν εκλεγεί θα ξεκινήσει  διαβουλεύσεις για ένταξη μας στο ΝΑΤΟ. Ας μην εξετάσουμε το γεγονός ότι θα αποταθούμε στους ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος του 1974 για να τους ζητήσουμε να γίνουν δικαστές και να αποδώσουν δικαιοσύνη. Ας προβληματιστούμε όμως. Θα αποταθούμε για να ζητήσουμε το δίκαιο μας σε ένα οργανισμό όπου η Τουρκία βαφτίζεται από τον ίδιο το Γενικό του Γραμματέα ως «πολύτιμος σύμμαχος» για τον οποίο το ΝΑΤΟ δηλώνει πρόθυμο να κάνει οτιδήποτε για να τον υπερασπιστεί; Θα αποταθούμε σε ένα οργανισμό που καταστρατηγεί το διεθνές δίκαιο εδώ και δεκαετίες για να του ζητήσουμε να επέμβει προς όφελος της Κύπρου; Το μόνο που θα πετύχουμε θα είναι να διολισθήσει το Κυπριακό από τα πλαίσια του ΟΗΕ στα πλαίσια του ΝΑΤΟ.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πτυχή. Ειδικά αυτή την περίοδο που είμαστε αναγκασμένοι να περιστέλλουμε το κοινωνικό κράτος εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, θα αναγκάσουμε τον κυπριακό λαό να δίνει κάθε χρόνο εκατομμύρια για να εισφέρουμε στις δαπάνες του ΝΑΤΟ; Το παράδειγμα της Ελλάδας είναι δίπλα μας. Ο ελληνικός λαός διέρχεται κρισιμότατη οικονομική φάση, όμως η Ελλάδα εξακολουθεί να  πληρώνει από 22,4 μέχρι 28 εκατομμύρια δολάρια ετησίως στις δαπάνες του ΝΑΤΟ.  Αυτοί που προτείνουν ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και ένταξη στο ΝΑΤΟ όχι μόνο θα βάλουν την Κύπρο στο στόμα του λύκου, αλλά θα την αναγκάσουν να τον ταΐζει κιόλας. Γι΄αυτό την επόμενη φορά που ο κ. Αναστασιάδης θα προτάξει εύηχες υποσχέσεις όπως η πρόθεση του αν εκλεγεί να μειώσει το μισθό του κατά 25%, θα πρέπει να πει στον κυπριακό λαό πως θα γλυτώσει μερικές χιλιάδες από τον προεδρικό μισθό αλλά θα πληρώσει εκατομμύρια για τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ.
Ο επόμενος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν θα έχει να διαχειριστεί μόνο το Κυπριακό. Θα έχει να διαχειριστεί και τα ζητήματα της οικονομίας στα οποία επικεντρώθηκε ο δημόσιος διάλογος εδώ και καιρό. Πρόσφατα, η κα. Μέρκελ δήλωσε συγκρατημένα αισιόδοξη, για υποχώρηση της ύφεσης στην Ευρωζώνη προσθέτοντας όμως πως δεν μπορεί να άρει πλήρως την κατάσταση συναγερμού. Τι έχει βάλει σε κατάσταση συναγερμού ολόκληρη την Ευρώπη; Πρώτα και κύρια το γεγονός ότι δεν κατάφεραν, όπως παραδέχθηκε ο ίδιος ο κ. Μπαρόσο, να προβλέψουν πόσο έντονη και βαθιά θα ήταν η κρίση. Δεύτερο, δεν κατάφεραν όπως ήταν αναμενόμενο να την αντιμετωπίσουν με τις πολιτικές λιτότητας που επιμένουν να επιβάλλουν. Ως αποτέλεσμα, σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat για το 3ο τρίμηνο του 2012, δέκα από τις δεκαεπτά χώρες της Ευρωζώνης βρίσκονται σε ύφεση.  Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι από την ύφεση δεν προβλέπεται να γλυτώσουν ούτε οι ισχυρότερες οικονομίες όπως η γαλλική, η οποία έχει ξεπεράσει το 90% του ΑΕΠ σε χρέος το πρώτο εξάμηνο του 2012. Πώς λοιπόν θα μπορούσε η μικρή και εξωστρεφής κυπριακή οικονομία να ξεπεράσει την ύφεση τη στιγμή που ολόκληρη η Ευρωζώνη βρίσκεται σε ύφεση;
Γράφτηκαν πολλά και λέχθηκαν ακόμα περισσότερα για το ποιος ευθύνεται για το γεγονός ότι η Κύπρος υποχρεώθηκε να αποταθεί στο μηχανισμό στήριξης. Αυτό όμως που το σύνολο της αντιπολίτευσης στην Κύπρο υποβάθμισε συνειδητά, είναι το γεγονός ότι η ρίζα της σημερινής οικονομικής κατάστασης είναι η συστημική κρίση. Αυτό αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία δεν κυβέρνησε ο Χριστόφιας. Αποδεικνύεται από δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων ότι η κρίση είναι συστημική.
Είναι καταγεγραμμένο στη συνείδηση του κάθε Κύπριου, ανεξαρτήτως από την κομματική του τοποθέτηση, πως το ΑΚΕΛ ουδέποτε θα συζητούσε τις προτάσεις της Τρόικας κάτω από άλλες περιστάσεις. Μπορεί όμως κάποιος να ισχυριστεί το ίδιο και για τον ΔΗΣΥ; Μήπως η θέση της Τρόικας για ιδιωτικοποιήσεις των Ημικρατικών δεν ήταν εδώ και χρόνια και θέση του Δημοκρατικού Συναγερμού; Το 2010 ο ΔΗΣΥ είχε δημοσιοποιήσει και λίστα Ημικρατικών τους οποίους εισηγείτο να αποκρατικοποιηθούν και να ιδιωτικοποιηθούν. Τη θέση του μάλιστα για ιδιωτικοποίηση της Αρχής Τηλεπικοινωνιών την επανέφερε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με την Τρόικα, δια στόματος του ίδιου του Προέδρου του Συναγερμού. Μήπως η θέση της Τρόικας για επέκταση του ορίου αφυπηρέτησης δεν ήταν και θέση του ΔΗΣΥ; Ήταν ο αναπληρωτής Πρόεδρος του Συναγερμού που αρθρογραφούσε για επέκταση του μέχρι το 67ο έτος και διασύνδεση του με το προσδόκιμο ζωής. Μήπως η οριζόντια μείωση των κοινωνικών παροχών κατά 15% δεν ήταν πρόταση την οποία ήθελαν να υποβάλουν στη Βουλή τον περασμένο Δεκέμβριο οι κ.κ. Αβέρωφ Νεοφύτου και Νικόλας Παπαδόπουλος; Ας μην επαναφέρει κανένας το αστήρικτο επιχείρημα «αν μας άκουγε ο Πρόεδρος Χριστόφιας και λάμβανε τα μέτρα που εισηγούμασταν δεν θα φτάναμε ως εδώ». Γιατί κάτι τέτοιο δεν ισχύει και το γνωρίζουν όλοι πολύ καλά. Ακόμα και να παίρναμε αυτά τα αντιλαϊκά μέτρα από τότε, σε καμία περίπτωση η οποιαδήποτε Κυβέρνηση δεν θα είχε έτοιμο ένα μαξιλάρι 10 δισεκατομμυρίων για να καλύψει το χρέος που δημιούργησαν οι τράπεζες.  
Ο ίδιος ο Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής Οικονομίας και Χρηματοοικονομικών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μάαρτεν Βέρβεϊκ, εκπρόσωπος της Κομισιόν στην Τρόικα, στο συνέδριο του «Economist» τον Οκτώβριο του 2012 στην Κύπρου είπε πως: «Οι λαοί της Ευρώπης πληρώνουν το κόστος της κρίσης στην ευρωζώνη, που στην ουσία της είναι συστημική κρίση και σε μεγάλο μέρος προκλήθηκε από αποφάσεις των τραπεζών. Είναι παραπλανητική η άποψη ότι πρόκειται για μια κρίση χρέους. Ναι, στην Ελλάδα πρόκειται μερικώς για κρίση χρέους, λόγω προβλημάτων στη διαχείριση. Αλλά τα κύρια προβλήματα, αναφορικά με τις αιτίες της κρίσης, βρίσκονται στις αποφάσεις των τραπεζών. Όπως στην Ισπανία και την Ιρλανδία, έτσι και στην Κύπρο». Όμως η κυπριακή αντιπολίτευση, παρόλη τη συμπάθεια που τρέφει προς τις Βρυξέλλες επιμένει να ισχυρίζεται τα αντίθετα από τα όσα είπε ο κ. Βέρβεϊκ.
Ως ΑΚΕΛ είχαμε επίσης υποδείξει πως αν οι κυπριακές τράπεζες και ο τέως Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας δεν είχαν στραφεί στην αγορά των ελληνικών ομολόγων, αν δεν είχαν επιτρέψει να εκτεθούμε σε τεράστιο βαθμό στην ελληνική οικονομία, η Κύπρος δεν θα αναγκαζόταν να προσφύγει στο μηχανισμό. Το χειρότερο από όλα είναι ότι τα αγόρασαν στη δευτερογενή αγορά, από τη Γερμανία, και εκπρόθεσμα, ενώ προηγουμένως είχαν πωλήσει όσα κατείχαν.
Η αντιπολίτευση όμως, επιμένει να μην παραδέχεται πως αν η Κυβέρνηση δεν υποχρεωνόταν να φορτωθεί τα «εγκληματικά λάθη των τραπεζών», όπως τα χαρακτήρισε, πολύ εκ των υστέρων, ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου, δεν θα υπήρχε ανάγκη να προσφύγει στο Μηχανισμό Στήριξης. Το είπαμε και το επαναλαμβάνουμε: ακόμα και να μην πρόσθετε καθόλου στο δημοσιονομικό έλλειμμα και στο δημόσιο χρέος η Κυβέρνηση Χριστόφια, η Τρόικα πάλι θα ερχόταν εξαιτίας των λανθασμένων αποφάσεων που έλαβαν οι τράπεζες και του ελλειμματικού ελέγχου του τέως Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας.
Δεν έχω αμφιβολία πως θα σπεύσουν όλοι να ρωτήσουν με στόμφο «πώς είναι δυνατό η οικονομία της Κύπρου να καταγράφει επί σειρά ετών δημοσιονομικά ελλείμματα, η ανεργία να αυξάνεται και το ΑΚΕΛ να συνεχίζει τις εμμονές περί τραπεζών και να υποστηρίζει ότι η Κυβέρνηση είναι αμέτοχη ευθυνών»; Πριν απαντήσω σε αυτό θα πρέπει να πω ότι η Κυβέρνηση δεν έδρασε σε ένα εξ αρχής διαμορφωμένο πλαίσιο. Κλήθηκε ν’ αντιμετωπίσει μια συνεχώς μεταβαλλόμενη κατάσταση. Αναγκάστηκε να σταθμίζει και να αναμορφώνει την στρατηγική της ανάλογα με τις διεθνείς εξελίξεις και τις επιδράσεις που δεχόταν η κυπριακή οικονομία από εξωγενείς παράγοντες. Η Κυπριακή οικονομία επηρεαζόμενη από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης βρέθηκε αντιμέτωπη με διαχρονικά προβλήματα και ανισότητες. Αυτά θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν με κάποια πρόσθετα μέτρα. Εξ ου και από το 2009 η παρούσα Κυβέρνηση έλαβε δυο μεγάλα πακέτα μέτρων για την ανάπτυξη και για τα δημοσιονομικά. Είναι ενδεικτικό ότι ακόμα και μετά τα μέτρα που λήφθηκαν το Δεκέμβρη του 2011, με σκοπό να διορθωθούν διαρθρωτικά προβλήματα και δημοσιονομικές αστάθειες της οικονομίας, υπήρξε εκ νέου υποβάθμιση, η οποία οφειλόταν αποκλειστικά στον τραπεζικό τομέα.
Λάθη και παραλείψεις έγιναν επί αυτής της διακυβέρνησης, όπως άλλωστε συμβαίνει σε κάθε διακυβέρνηση. Ωστόσο τα λάθη και οι παραλείψεις δεν μπορούν σε καμιά περίπτωση να ταυτιστούν με τα λάθη που έγιναν στον τραπεζικό τομέα.
Το λένε και το ξαναλένε με κάθε ευκαιρία ο ΔΗΣΥ και άλλα πολιτικά κόμματα πως ο Πρόεδρος Χριστόφιας είπε ότι η Κύπρος θα παραμείνει «αλώβητη» από την οικονομική κρίση. Αναφέρονται προφανώς στην ομιλία του Προέδρου Χριστόφια τον Οκτώβρη το 2008 στην οποία είπε κατά λέξη «μακάρι να μην κτυπήσει αυτή η κρίση τον τόπο μας. Στο παρόν στάδιο νιώθουμε αλώβητοι και θέλω να πιστεύω ότι η ανάκαμψη διεθνώς θα αφήσει την Κύπρο αλώβητη. Εμείς θα κάνουμε ένα προβληματισμό και θα δούμε πολύ συγκεκριμένα τα ζητήματα με τον Υπουργό Οικονομικών». Μήπως υπήρξε ανάκαμψη διεθνώς και μόνο η Κύπρος παρέμεινε σε κρίση; Την ίδια περίοδο το ΚΕΒΕ δήλωνε πως «η κυπριακή οικονομία διαθέτει υγιείς βάσεις και χαρακτηρίζεται από τον ψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης ανάμεσα στην ευρωζώνη». Ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος δήλωνε πως «θα έχουμε επιπτώσεις στην πραγματική οικονομία αλλά όχι στο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα, που είναι από τα πιο ισχυρά στον κόσμο». Συνεπώς, αν θα μιλήσουμε για λανθασμένες προβλέψεις θα πρέπει να εξετάσουμε τι έλεγαν όλοι εκείνη την περίοδο.  
Αν όμως πρέπει να κατηγορείται νυχθημερόν ο Πρόεδρος Χριστόφιας για εκείνη τη δήλωση, γιατί πρέπει να μένει στο απυρόβλητο ο κ. Αθανάσιος Ορφανίδης για τις δηλώσεις του το 2011 πως «οι κυπριακές τράπεζες αντέχουν ακόμα και ένα μεγάλο κούρεμα στα ελληνικά ομόλογα»;  Ή για τη συνέντευξη του στο διεθνές πρακτορείο Reuters την ίδια περίοδο στην οποία δήλωνε  ότι οι τράπεζες μας όχι μόνο έχουν τα απαραίτητα κεφάλαια να καλύψουν ζημιές των ελληνικών ομολόγων αλλά ότι η ίδια η Κεντρική Τράπεζα όταν διαπιστώσει αυξημένο κίνδυνο σε επενδύσεις καλεί τις τράπεζες να αυξήσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια για να αντισταθμίσουν τους κινδύνους; Το πλέον παράδοξο, είναι πως η αντιπολίτευση ζητούσε την κεφαλή του Προέδρου Χριστόφια επί πίνακι επειδή το 2008 δεν μπορούσε να προβλέψει κάτι που κανένας άλλος δεν είχε προβλέψει σε ολόκληρη την υφήλιο: το εύρος, την ένταση και τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Όμως για τον κ. Ορφανίδη, ο οποίος ως Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας, μέλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και με πολλές άλλες διασυνδέσεις διεθνώς, γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει τι επιπτώσεις θα είχε για τις τράπεζες μας το κούρεμα των ελληνικών ομολόγων, όλα τα κόμματα πλην του ΑΚΕΛ όχι μόνο δεν ζήτησαν την απομάκρυνση του, αλλά απαιτούσαν επίμονα τον επαναδιορισμό του. Τα γεγονότα, και όχι το ΑΚΕΛ, επιβεβαιώνουν τα πιο πάνω.
Επιρρίπτονται ευθύνες στη Κυβέρνηση ότι δεν έχει εξασφαλίσει αντισταθμιστικά μέτρα από το ελληνικό κούρεμα. Υποστηρίζουν ότι σε μια περίοδο που το ευρώ κρεμόταν από μια κλωστή, η Ελλάδα ήταν προ του φάσματος της πτώχευσης και Γερμανία και Γαλλία δεν ήταν έτοιμες να δεχτούν παραχωρήσεις, η Κυπριακή Δημοκρατία θα είχε τη δυνατότητα να επιβάλει όρους για την έγκριση του πακέτου διάσωσης της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται περί δημαγωγίας του χειρίστου είδους που ούτε ως αστείο δεν μπορεί να λέγεται.  
Επιπλέον, ενώ κατηγορείται η Κυβέρνηση για μέγιστη προδοσία στο θέμα του ελληνικού χρέους, τα συναισθήματα δεν φαίνεται να είναι τόσο έντονα για τις ενέργειες του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας. Πέντε μήνες μετά, και ενώ ήταν ήδη γνωστή η τρύπα που άφησε το κούρεμα του ελληνικού χρέους στις τράπεζες, δόθηκε συγκατάθεση του στη μεταφορά της θυγατρικής της Μαρφίν Εγνατίας ως παράρτημα της Λαϊκής. Πως αλήθεια μπορεί να χαρακτηριστεί η πράξη του κ Ορφανίδη;
Είναι κρίσιμο και επιτακτικό οι έρευνες να αναδείξουν τις ευθύνες όλων όσοι με τις αποφάσεις και τις παραλείψεις τους οδήγησαν στο τραπεζικό χρέος. Εξίσου κρίσιμο και επιτακτικό είναι να αναδειχθούν οι πολιτικές ευθύνες όλων όσοι έδωσαν κάλυψη και στήριξη για ν’ ανθίσει αυτή η πολιτική προσέγγιση, στην οποία βασίστηκε ο Διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας και άλλοι, αλλά και σειρά αποφάσεων που συνέβαλαν στην απελευθέρωση του δανεισμού χωρίς εξασφαλίσεις εντός και εκτός Κύπρου. Αποφάσεις που καλλιέργησαν ψευδείς προσδοκίες στους πολίτες ως προς τη εξασφάλιση απεριόριστου δανεισμού από επιχειρήσεις και νοικοκυριά.
Η προσφυγή στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς τόσο για ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού τομέα όσο και για αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους ήταν αναπόφευκτη. Η καταρχήν συμφωνία από πλευράς Κυβέρνησης με την Τρόικα λήφθηκε υπό το βάρος των δεδομένων που έχουν δημιουργηθεί στην Οικονομία. Το συνολικό πακέτο των μέτρων περιλαμβάνει επώδυνα μέτρα για τους εργαζομένους που αναμένεται να επηρεάσουν το εισόδημα όλων των μελών της κοινωνίας. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες περιπτώσεις υπογραφής μνημονίων, η Κυβέρνηση επεδίωξε μέσα από διαπραγμάτευση να διασφαλίσει ορισμένες θεμελιώδεις αρχές. Σε αντίθεση με τα όσα έλεγε το σύνολο των πολιτικών Κομμάτων, πλην του ΑΚΕΛ, για άμεση υπογραφή του μνημονίου με το όποιο περιεχόμενο, η πρόταση της Κυβέρνησης επεδίωξε τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας στο δημόσιο πλούτο και την όσο το δυνατό ηπιότερη υπό τις περιστάσεις εφαρμογή των μέτρων εξορθολογισμού των δημόσιων οικονομικών.
Η Κυβέρνηση κλήθηκε να καταθέσει ένα ολοκληρωμένο πακέτο αντιπροτάσεων ως απάντηση στα όσα ζητήθηκαν από πλευράς Τρόικας. Ως εκ τούτου, η καταρχήν συμφωνία που έχει επιτευχθεί δεν αποτελεί πρόταση που ξεκίνησε από το μηδέν. Αντιθέτως επιδιώκοντας να καλύψει τις απαιτήσεις της Τρόικας φρόντισε να διασφαλίσει τα πιο κάτω κύρια σημεία:
• Να επεκτείνει το χρονικό ορίζοντα δημοσιονομικής προσαρμογής μέχρι το 2016, δηλαδή κατά ένα χρόνο περισσότερο ώστε η εφαρμογή του μνημονίου να είναι ηπιότερη.
• Να διασφαλίσει περίοδο χάριτος για την έναρξη αποπληρωμής των δόσεων του δανείου.
• Να διασφαλίσει την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας στο θέμα διαχείρισης του φυσικού αερίου και την εκμετάλλευση των εσόδων που θα προκύψουν από αυτό.
• Να διατηρήσει το θεσμό της ΑΤΑ, που αποτελεί τη μεγαλύτερη κατάκτηση των εργαζομένων.
• Να διατηρήσει το θεσμό του 13ου μισθού, προστατεύοντας τους εργαζομένους και στηρίζοντας ταυτόχρονα την αγορά και την κατανάλωση.
• Να αποφευχθούν σε μεγάλο βαθμό οι οριζόντιες περικοπές με κλιμακωτά μέτρα που λαμβάνουν υπόψη τον δικαιότερο επιμερισμό των βαρών στα μέλη της κοινωνίας ανάλογα με τις δυνατότητες τους.
• Να μην υιοθετήσει την πρόταση της Τρόικας για ιδιωτικοποιήσεις και εκποιήσεις Κρατικής περιουσίας.
Και ενώ θα ανέμενε κανείς ότι η Κυβέρνηση θα έβρισκε συμμάχους σε αυτή την προσπάθεια, αυτό που εισέπραξε ήταν μια εξοντωτική πίεση για άμεση υπογραφή δίχως καμία διαπραγμάτευση για εξασφαλίσεις. Σχεδόν αναμενόμενη στάση. Ειδικά από τον υποψήφιο για την Προεδρία και Πρόεδρο του ΔΗΣΥ Νίκο Αναστασιάδη. Στόχος του είναι  να δημιουργήσει τέτοια δεδομένα τα οποία θα μπορεί να επικαλεστεί στο μέλλον για να προωθήσει ακόμα πιο ανιλαϊκές πολιτικές.
Εμείς βρισκόμαστε στην αντίπερα όχθη. Η δική μας προσπάθεια είναι η κατάθεση πολιτικής πρότασης για ευημερία και ανάπτυξη. Είναι γεγονός πως το ξεπέρασμα της κρίσης δεν αφορά μόνο την Κύπρο και δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αποσπασματικά από την Κύπρο. Απέναντι στην διαρκή λιτότητα, επιδίωξη μας θα πρέπει να είναι η κοινωνική συνοχή και η ανάπτυξη.
Προς αυτή την κατεύθυνση, ο επόμενος Πρόεδρος θα έχει να διαχειριστεί και την τεράστια προοπτική που άνοιξε για τον Τόπο ο Πρόεδρος Χριστόφιας με το φυσικό αέριο.  Η δρομολόγηση των εξελίξεων για εξόρυξη φυσικού αερίου που θα καταστήσει την Κύπρο ενεργειακό κέντρο, σίγουρα δημιουργεί προοπτική και για την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος και για την ανάκαμψη της κυπριακής οικονομίας.
Αν η Κύπρος σήμερα έχει αυτή την τεράστια προοπτική, αυτό οφείλεται στο θετικό τρόπο με τον οποίο έτυχε διαχείρισης το θέμα των συμφωνιών για την ΑΟΖ και της εξόρυξης υδρογονανθράκων. Οφείλεται στην αποφασιστική δουλειά της Κυβέρνησης Χριστόφια και στην προσωπική διαχείριση του Προέδρου  ο οποίος με ορθή πολιτική και διαφανείς διαδικασίες πέτυχε κόντρα στις απειλές της Τουρκίας να διασφαλίσει τα κυριαρχικά δεδομένα και το φυσικό πλούτο της Κύπρου. Πέτυχε κάτι που για οποιοδήποτε άλλο ημικατεχόμενο τόπο θα ήταν αδιανόητο.  
Σε αυτό το σημείο οφείλω να υπενθυμίσω πως δυστυχώς και γι΄αυτό το θέμα επιχειρήθηκε η πρόκληση δυσκολιών από την αντιπολίτευση.
Η πρόταση που καταθέτει ο Σταύρος Μαλάς ενώπιον του λαού, θέτει σε προτεραιότητα την όσο το δυνατό συντομότερο αξιοποίηση του φυσικού μας πλούτου. Λέγοντας αξιοποίηση, σίγουρα ο Σταύρος Μαλάς δεν εννοεί να βγάλουμε σε πλειστηριασμό την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μας, όπως ατυχώς και μάλλον δίχως δεύτερη σκέψη πρότεινε ο κ. Λιλλήκας.
Αυτό που προτείνεται είναι να αξιοποιήσουμε το φυσικό μας πλούτο το συντομότερο δυνατό προς όφελος του λαού δημιουργώντας ανάπτυξη μέσα από τις υποδομές και νέες θέσεις εργασίας. Η πρόταση Μαλά καθορίζει τη στρατηγική της χώρας μας για τα επόμενα δέκα χρόνια και τη δημιουργία δομών σωστού σχεδιασμού και πολιτικής και την υλοποίηση αναπτυξιακής πολιτικής έχοντας κατά νου το τρίπτυχο προσέλκυση ξένων επενδύσεων, εξυγίανση του τραπεζικού τομέα και δημοσιονομική προσαρμογή.
Επιπρόσθετα προτείνεται:
• Η δημιουργία θέσεων εργασίας σε παρεμφερείς με το φυσικό αέριο τομείς, όπως  η αποθήκευση και η μεταφορά ενέργειας και η δημιουργία ερευνητικής κοινότητας στον τομέα της ενέργειας.
• Η δημιουργία θέσεων εργασίας για τους νέους επιστήμονες συνδέοντας τις με τη χρηματοδότηση των ερευνητικών προγραμμάτων.
• Ο περεταίρω εμπλουτισμός του τουριστικού μας προϊόντος, εισάγοντας καινοτόμες ιδέες.
• Η αξιοποίηση ευκαιριών χρηματοδότησης στον τομέα της γνώσης και της έρευνας, για να μετατρέψουμε την Κύπρο σε ερευνητικό κόμβο της περιοχής μας.
• Η εισαγωγή της οικονομίας της γνώσης και της τεχνολογίας στην ανάπτυξη, αξιοποιώντας καινούργια οικονομικά πεδία όπως το ηλεκτρονικό εμπόριο και οι ψηφιακές τεχνολογίες.
• Η μείωση του υπέρμετρου κόστους δανεισμού από πλευράς των τραπεζών και των υπερβολικών χρεώσεων για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
• Η εισαγωγή του αφορολόγητου για κάθε νέο μέχρι 35 χρονών που ξεκινά την επιχείρηση του για 5 χρόνια στις πόλεις και 10 χρόνια στην ύπαιθρο.
• Η προώθηση κατά προτεραιότητα έργων με μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία και ένταση εργασίας ώστε να εξασφαλίζονται περισσότερες θέσεις εργασίας.
• Η εκπόνηση συγκροτημένου σχεδιασμού για καθολική αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων της νέας προγραμματικής περιόδου 2014 – 2020.
Το βέβαιο είναι πως, ως ΑΚΕΛ δεν είμαστε καθόλου ευτυχείς που η Κύπρος υποχρεώνεται να υπαχθεί σε Μνημόνιο με την Τρόικα. Για εμάς αυτό συνιστά αρνητική εξέλιξη. Είναι τουλάχιστον αμετροέπεια να κατηγορείται από την αντιπολίτευση το ΑΚΕΛ πως θέλει να επιτεθεί μέσα από το Μνημόνιο σε κεκτημένα και σε δικαιώματα. Όταν το ΑΚΕΛ άνοιγε δρόμους για να στηθεί το κοινωνικό κράτος και να κατακτηθούν εργασιακά δικαιώματα, άλλοι είτε δεν υπήρχαν καν, είτε είχαν αναλάβει τον άχαρο ρόλο του απεργοσπάστη, είτε έκαναν πλάτες στην αποικιοκρατία ή στο ντόπιο κεφάλαιο. Είναι γι΄αυτό εξάλλου που η πολιτική που είχαν ακολουθήσει χθες, είναι αυτή που μπορεί να καταδείξει και την πολιτική που τυχόν θα ακολουθήσουν αύριο. Γι΄αυτό θα πρέπει να είναι πιο σεμνοί και με όσα λένε και με όσα κάνουν. Μέχρι χθες, όταν το ΑΚΕΛ στήριζε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να διασώσει την ΑΤΑ και το 13ο και τις χιλιάδες θέσεις εργασίας στους Ημικρατικούς, αυτοί ροκάνιζαν μέρα με τη μέρα, δήλωση με τη δήλωση τη διαπραγματευτική θέση του Προέδρου Χριστόφια. Γι΄αυτό ας μην παραδίδουν μαθήματα στο ΑΚΕΛ. Εμείς θα παραμείνουμε όρθιοι και θα συνεχίσουμε να εργαζόμαστε, παρόλα τα εμπόδια και παρόλες τις δυσκολίες, για να προστατέψουμε τα συμφέροντα του κυπριακού λαού. Για να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να κοιτάξουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Με πίστη στις δυνάμεις του λαού μας. Στη δύναμη του να κερδίσει ένα καλύτερο αύριο για την επανένωση και την ευημερία της Κύπρου.