Απέσυρε την υποψηφιότητά του με τον Δημοκρατικό Συναγερμό ο Κώστας Γαβριηλίδης.

Όπως λέει στην ανακοίνωσή του, η απόφασή του αρχικά να θέσεκι υποψηφιότητα στις επερχόμενες Βουλευτικές εκλογές ήταν καθαρά πολιτική. «Ήθελα στη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα να ακουστεί και μια φωνή σύγχρονη, φιλελεύθερη, την οποία πιστεύω ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός έχει τώρα ανάγκη. Μια υπενθύμιση του φιλελεύθερου και πολυσυλλεκτικού Δημοκρατικού Συναγερμού που ξέρουμε πως υπάρχει και που υπερασπίζεται αξίες οι οποίες συχνά παρερμηνεύονται, μακριά από λαϊκισμό». 

Αυτούσια η ανακοίνωση

Η πορεία μου όλα αυτά τα χρόνια, μέσα από οργανωμένα σύνολα πολιτών αλλά και στη συνέχεια μέσα στην πολιτική, ήταν πάντοτε προσηλωμένη στη στήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του σεβασμού στη διαφορετικότητα. Πιστεύω ακράδαντα πως η διαφορετικότητα είναι μεγάλο συλλογικό πλεονέκτημα. Την υπηρέτησα ακόμη και σε δύσκολες συνθήκες, με προσωπικό και πολιτικό κόστος. Θεωρώ πολύ χρήσιμο που η συζήτηση γύρω από την υποψηφιότητά μου άνοιξε εσωτερικά έναν διάλογο για την ανάγκη υπεράσπισης αυτών των αξιών. Αντιλαμβάνομαι, όμως, ότι αυτή η συζήτηση μπορεί να φέρει και αντίθετα αποτελέσματα, δημιουργώντας πόλωση τόσο στο κόμμα όσο και μετέπειτα στην κοινωνία. Γι’ αυτό αποφάσισα να αποσύρω το ενδιαφέρον μου για την υποψηφιότητα στις Βουλευτικές εκλογές. Η απόφαση δεν ήταν εύκολη. Αντίθετα, ήταν μια από τις πιο δύσκολες που χρειάστηκε να πάρω.

Διαβάστε επίσης: Βουλευτικές: Σε θέσεις μάχης τα κόμματα - Εκτός ψηφοδελτίων κορυφαία στελέχη

Ωστόσο, θεωρώ πως είναι η σωστή. Δεν θέλω η υποψηφιότητά μου να λειτουργήσει διχαστικά. Θα συνεχίσω να είμαι παρών και ενεργός στη συζήτηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη διαφορετικότητα, μέσα στον Δημοκρατικό Συναγερμό. Θα συνεχίσω την προσπάθειά μου να ακούγονται οι διαφορετικές φωνές, να ενδυναμώνονται οι δράσεις και να καλλιεργείται η κατανόηση γύρω από αυτά τα θέματα. Καλώ φίλους και υποστηρικτές που ανησυχούν για τον φιλελεύθερο Δημοκρατικό Συναγερμό όπως τον ξέραμε, να μιλήσουν δημόσια και να συμμετέχουν για το κοινό καλό. Για μένα στόχος δεν ήταν ποτέ η καρέκλα, αλλά η υπεράσπιση αρχών και αξιών που έχουν σημασία για όλους μας.