Με άρθρο γνώμης στην επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού πρακτορείου Ανατολού, ο καθηγητής Χουσεΐν Ισίκσαλ, ειδικός σύμβουλος διεθνών σχέσεων και διπλωματίας του Τ/Κ ηγέτη, Ερσίν Τατάρ,, επιχειρεί να ερμηνεύσει —και παράλληλα να καταγγείλει— την πρόσφατη προσέγγιση Ισραήλ και Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η ανάλυση παρουσιάζει τη συνεργασία Ισραήλ–Κύπρου ως απειλή, αλλά και ως ένδειξη ετεροκαθορισμένης πολιτικής από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Σχολιάζοντας τη μετακίνηση Ισραηλινών πολιτών στην Κύπρο έπειτα από την κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή, ο Ισίκσαλ ισχυρίζεται:
«Αφού το Τελ Αβίβ επέκτεινε τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή εξαπλώνοντας στο Λίβανο και το Ιράν τις σφαγές που είχε ξεκινήσει στη Γάζα, πολλοί Ισραηλινοί πολίτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τη χώρα. Και ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς σταθμούς βρισκόταν η Ε/Κ Διοίκηση της Νότιας Κύπρου. Ο αριθμός των Ισραηλινών που ταξίδεψαν στην Ε/Κ ΔΝΚ έφτασε τους 15 χιλιάδες».
"Το Ισραήλ μάς καταλαμβάνει" – Κυπριακές αντιδράσεις ως άλλοθι τουρκικής ερμηνείας
Στη συνέχεια, ο αρθρογράφος επικαλείται επικριτικές φωνές εντός της Κύπρου, παρουσιάζοντας τις ως σύμπτωμα εσωτερικής ανησυχίας αλλά και ως τεκμήριο τουρκικής επιχειρηματολογίας.
«Το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της Ε/Κ ΔΝΚ, το Ανορθωτικό Κόμμα του Εργαζόμενου Λαού (ΑΚΕΛ) χρησιμοποίησε την έκφραση “Χάνεται η πατρίδα μας, το Ισραήλ μας καταλαμβάνει”. Ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος Στέφανος Στεφάνου έθεσε το ερώτημα: τί χρωστάει ο Ε/Κ ηγέτης Νίκος Χριστοδουλίδης στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου για την άνευ όρων στήριξή του προς το Ισραήλ, όπου έχει αρχίσει να αντιδρά ακόμη και το Ηνωμένο Βασίλειο;»
Η Κύπρος ως ενεργειακή αρτηρία και γεωπολιτικός μοχλός
Το άρθρο του Ισίκσαλ παρουσιάζει την Κύπρο ως κρίσιμο ενεργειακό διάδρομο που, σε τουρκική ανάγνωση, χρησιμοποιείται από το Ισραήλ για τον στρατηγικό αποκλεισμό της Άγκυρας από την Ανατολική Μεσόγειο.
«Η συμφωνία ΑΟΖ που υπογράφηκε μεταξύ των δύο πλευρών το 2010 έχει ως σκοπό να αποκλείσει την Τουρκία και την ΤΔΒΚ, που αποτελούν τα μεγαλύτερα εμπόδια στις περιφερειακές φιλοδοξίες του Ισραήλ. Η αντίληψη ότι “ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου” έχουν δημιουργήσει μια ‘ανίερη’ ελληνο-εβραϊκή συμμαχία».
Αμυντική σύζευξη
Ο Ισίκσαλ παραθέτει με λεπτομέρειες τη στρατιωτική συνεργασία Κύπρου–Ισραήλ ως ένδειξη αυξανόμενης εξάρτησης.
«Η ανάθεση της ασφάλειας των αεροδρομίων της Λάρνακας και της Πάφου από την ‘Ε/Κ Διοίκηση’ στις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, τον Φεβρουάριο, έλαβε ακόμη πιο περίεργη διάσταση… Οι δηλώσεις ότι “η κυριαρχία μεταβιβάστηκε στο Ισραήλ” έλαβαν ευρεία δημοσιότητα».
Εύθραυστα τα θεμέλια της συμμαχίας
Παρά τη σφοδρή κριτική, ο Ισίκσαλ προβάλλει την ισραηλινο-κυπριακή συμμαχία ως «προσωρινή», προϊόν συγκυριακής εξυπηρέτησης σκοπιμοτήτων, όχι στρατηγικής σχέσης.
«Η Ε/Κ ΔΝΚ είναι απλά ένας από τους πολλούς “προσωρινούς” συμμάχους που το Ισραήλ έχει δημιουργήσει και χρησιμοποιήσει ιστορικά με βάση τα συμφέροντά του. Το Ισραήλ δεν αναγνωρίζει κανέναν “φίλο” όταν πρόκειται για τα δικά του συμφέροντα».
Ιστορικές αναγωγές και προειδοποιήσεις περί... “αυταπάτης”
Το άρθρο καταλήγει με έναν βαρύ ιστορικό υπαινιγμό, που αποτυπώνει τόσο το βάθος της δυσπιστίας όσο και την πολεμική ρητορική της Άγκυρας.
«Η μεγαλύτερη σφαγή στην ιστορία της Κύπρου έγινε από τους Εβραίους εναντίον των Ε/Κ στην ιστορική πόλη της Σαλαμίνας το 117, με αποτέλεσμα να σφαγιαστούν 240 χιλιάδες άνθρωποι. Οποιαδήποτε εξίσωση στην Ανατολική Μεσόγειο που δεν περιλαμβάνει την Τουρκία και την ΤΔΒΚ δεν έχει καμία πιθανότητα επιβίωσης».
Το άρθρο του Ισίκσαλ επιχειρεί μια πολιτική αποδόμηση της ισραηλο-κυπριακής σχέσης, αλλά κυρίως λειτουργεί ως ένας καθρέφτης των τουρκικών ανησυχιών περί αποκλεισμού του ψευδοκράτους από τα τεκταινόμενα.
