Στο Σκάννο, ένα μικρό μεσαιωνικό χωριό στα βουνά του Αμπρούτσο στην Ιταλία, η 94χρονη Μαργαρίτα Τσιαρλέττα ζει μια ζωή σαν να μην έχει περάσει ο χρόνος. Είναι η τελευταία γυναίκα που φοράει καθημερινά την παραδοσιακή ενδυμασία του χωριού — μια σκούρα μάλλινη φορεσιά με μακριά μανίκια και υφασμάτινη κορδέλα στο κεφάλι, όπως έκαναν οι γυναίκες του Σκάννο εδώ και αιώνες.

Παρά το γεγονός ότι έχει γίνει άτυπο τουριστικό αξιοθέατο, με ταξιδιώτες να τη «κυνηγούν» για selfies και φωτογραφίες, η ίδια παραμένει απλή, υπερήφανη αλλά διακριτική. Δεν της αρέσει η προβολή. Δεν θεωρεί τον εαυτό της σταρ, απλώς μια γιαγιά που αγαπά την παράδοση.

Μια ζωή απλότητας και αυτάρκειας

Η Μαργαρίτα έχει ζήσει όλη της τη ζωή στο ίδιο πέτρινο σπίτι από το 1950. Παρά τα 94 της χρόνια, ζει αυτόνομα: κάνει τις δουλειές της, περιποιείται τον κήπο, μαγειρεύει, βγαίνει για περπάτημα και συζητά με γείτονες. Δεν χρησιμοποιεί βοηθό και δεν επισκέπτεται συχνά το καφέ του χωριού, όπως παλιά.

Στον ελεύθερο χρόνο της, μαγειρεύει παραδοσιακά πιάτα για τα εγγόνια της, όπως φρέσκα ζυμαρικά και νιόκι με χόρτα. Τα εγγόνια της τη φροντίζουν και τη βοηθούν να αποφεύγει τους τουρίστες που γίνονται πολύ ενοχλητικοί.

Από την παράδοση… στα social media

Αφότου πέθαναν οι αδερφές της (που επίσης ντύνονταν παραδοσιακά), η φήμη της Μαργαρίτας εξαπλώθηκε πέρα από το Σκάννο — και στα social media. Πλέον, αρκετοί ταξιδιώτες την αναζητούν επίτηδες. Οι τοπικές αρχές προσπαθούν να κατοχυρώσουν την παραδοσιακή φορεσιά ως Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO.

Παρόλο που απολαμβάνει τη συντροφικότητα, δεν ανέχεται την αδιακρισία: έχει διώξει τηλεοπτικά συνεργεία και τουρίστες που μπήκαν απρόσκλητοι στο σπίτι της. Μιλά καθαρά ιταλικά και προτιμά να ορίζει η ίδια τους όρους της επαφής με τον έξω κόσμο.

Αναμνήσεις και αλλαγές

Η ζωή στο Σκάννο έχει αλλάξει δραματικά: από πάνω από 4.000 κατοίκους πριν έναν αιώνα, έχουν απομείνει περίπου 1.600. Η αποχώρηση των νέων για τις πόλεις ή το εξωτερικό έχει αφήσει το χωριό πιο ήσυχο αλλά και πιο μοναχικό.

Η Μαργαρίτα νοσταλγεί τις παλιές κοινωνικές σχέσεις, τις κοινές δουλειές, τα οικογενειακά γεύματα και τη ζωή στα βουνά με τα ζώα. Όμως, δεν μένει κολλημένη στο παρελθόν. Εκτιμά τις σημερινές ανέσεις και δηλώνει ευτυχισμένη:

“Η ζωή μου τώρα είναι πολύ καλύτερη απ’ ό,τι τότε. Έχω χρόνο για εμένα. Δεν πονάω όπως παλιά. Είμαι ευτυχισμένη.”