Η Τουρκία έχει ξεσαλώσει, εκμεταλλευόμενη το μούδιασμα σε παγκόσμιο επίπεδο που επέφερε η κρίση του κορωνοϊού και ταυτόχρονα έχει απλώσει τα πλοκάμια της στους στόχους κρούσης της, ακολουθώντας πιστά τον στρατηγικό της σχεδιασμό.
Την ίδια στιγμή, εξυπηρετώντας τα δικά της συμφέροντα, ενδυναμώνει τις σχέσεις της με τις χώρες εκείνες των οποίων τα συμφέροντα ταυτίζονται ώστε να έχει μελλοντικά υποστηρικτές στις παράνομες κινήσεις της.
Σημειώνουμε ότι πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησαν δημοσιεύματα που θέλουν το Ισραήλ να κάνει επίθεση φιλίας στην Τουρκία για αναθέρμανση των σχέσεων τους. Μέσα από τον πολιτικό φακό, εύκολα μπορεί να δει κανείς πίσω από αυτές τις κινήσεις, στο βάθος, να σχηματίζεται το περίγραμμα του προσώπου του Τράμπ, ο οποίος ποτέ δεν εγκατέλειψε την Άγκυρα, ακόμα και όταν φαινομενικά, εκτόξευε λεκτικές απειλές εναντίον της.
Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα πράγματα είναι ακόμα πιο περίπλοκα. Ενώ θα ανέμενε κάποιος ότι τα κράτη / μέλη μιας ενοποιημένης πολιτικής οντότητας θα αποτελούσαν δυνατούς κρίκους αλληλοϋποστήριξης και αλληλεγγύης, παρατηρούμε κινήσεις ελιγμών και εντυπωσιασμού που καθιστούν τα κράτη που είναι υπό τουρκική απειλή, ακόμα πιο ευάλωτα.
Δυστυχώς η Γερμανία δεν θα επιθυμούσε ποτέ να δει την υλοποίηση του East Med, γιατί αυτό θα αποδυνάμωνε καθοριστικά την επιρροή της, μια και η ιδία διεκδικεί την τροφοδοσία της ΕΕ μέσω του NORDSTREAM I και του NORDSTREAM II. Άρα το Τουρκο-Λυβικό σύμφωνο, αποτελεί για τη Γερμανία το καλύτερο εχέγγυο για την ανακοπή της πορείας υλοποίησης του EastMed. Γι’ αυτό και θα προωθήσει πολιτικές, όπως και συμμαχίες για να υποβοηθήσει την Τουρκία στην νομιμοποίηση του ελέγχου των θαλασσίων ζωνών που επιδιώκει, όπως και στην ενδυνάμωση της ισχύος της στην Λιβύη.
Μια τέτοια εξέλιξη, θα επηρέαζε άμεσα και τα συμφέροντα της Ιταλίας, γνωρίζοντας ότι ο αγωγός Φυσικού Αερίου Green Stream, περνά από την Δυτική Λιβύη στην Ευρώπη, μέσω της Σικελίας. Εδώ διακυβεύονται πολλά συμφέροντα σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η Ελλάδα και η Κύπρος, είναι οι χώρες που βρίσκονται σε άμεση απειλή από τις κινήσεις της Τουρκίας και θα πρέπει να προασπίσουν τα δικαιώματά τους με κινήσεις στρατηγικής και με σύμμαχο το Διεθνές Δίκαιο. Δεν μπορεί να κωλυσιεργεί η δημιουργία ενός προστατευτικού δίχτυ των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου και της Ελλάδας.
Θέσεις όπως οι πρόσφατες τοποθετήσεις των πολιτικών εκπροσώπων του ΥΠΕΞ της Ελλάδας, μετά και τη τελευταία επιδρομή αμφισβήτησης γης στην Ελληνική επικράτεια στον Έβρο, μόνο ανησυχία και ανασφάλεια μπορούν να δημιουργούν στους πολίτες.
Στη Κύπρο, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα σε σχέση με την σταδιακή επέλαση των κατοχικών δυνάμεων που γίνεται με την ανοχή των Ηνωμένων Εθνών και της εδώ εκπροσώπου του. Η απουσία διεκδικητικής πολιτικής και κινήσεων από την Κ.Δ. κάνει ακόμα πιο χειρότερα τα δεδομένα.
Ακόμα και εν μέσω Πανδημίας, η πρώτιστη επιδίωξη του κατοχικού ηγέτη και των εγκάθετων της Άγκυρας ήταν η αναβάθμιση και η αναγνώριση του παράνομου μορφώματος. Φυσικά, αυτό δεν γίνεται για την προστασία των Τουρκοκυπρίων, οι οποίοι βρίσκονται σε '' απομόνωση'', αλλά για τα ευρύτερα συμφέροντα της Τουρκίας που χρησιμοποιεί κάθε δυνατή δικαιολογία για να αποκτήσει νομιμοποίηση κινήσεων και έλεγχο των θαλασσίων ζωνών στη περιοχή.
Η Τουρκία, δεν συνετίζεται με χαϊδέματα, με παραινέσεις και με υποσχετικούς διαλόγους. Η Τουρκία χρειάζεται να δει μπροστά της να υψώνεται ανάχωμα πολιτικού και επιχειρησιακού κύρους. Ελλάδα και Κύπρος, μαζί, μπορούν χτίσουν συμφωνίες με κράτη που έχουν κοινά συμφέροντα, όπως είναι η Γαλλία. Να ενεργοποιήσουν τη Ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής και άμυνας της Συνθήκης της Ε.Ε. εφόσον ευρίσκονται υπό απειλή. Να ενεργοποιήσουν επίσης και το άρθρο 222, που προβλέπει ανάληψη δράσεως, όταν χώρα μέλος καθίσταται αντικείμενο τρομοκρατικής επίθεσης. Τα λόγια είναι εύκολα και δεν έχουν κόστος.
Μαρίας Βασιλειάδου, Αναπλ. Πρόεδρος Κ. Σ. ΕΔΕΚ
