Και τώρα;

Ο Πρόεδρος έκανε μια, ομολογουμένως, πολύ καλή εμφάνιση ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, με μία συγκροτημένη και σαφή ομιλία, αναφορικά με τους στόχους και τις επιδιώξεις της πλευράς μας. Με τα σωστά ερωτήματα απέναντι στην Τουρκία, αναφορικά με τη στάση και τις παραβιάσεις της και με αποδέκτη το σύνολο της διεθνούς κοινότητας. Ο Πρόεδρος απέφυγε οτιδήποτε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως γενικό ή αμφιλεγόμενο. Πέτυχε, έτσι, να τοποθετήσει με τον πλέον επίσημο τρόπο και διά του βήματος της Γ.Σ. την ξεκάθαρη θέση και προσήλωση της ελληνοκυπριακής κοινότητας στη λύση της ΔΔΟ και να κλωτσήσει την μπάλα πίσω στο γήπεδο της Τουρκίας.

Το ερώτημα που ανακύπτει είναι, τι γίνεται τώρα; Ο Γ.Γ. των Η.Ε. είχε διαδοχικές συναντήσεις, τόσο με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, όσο και με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Οι δηλώσεις που έγιναν στη συνέχεια, φανέρωσαν τη δυσπιστία που εξακολουθεί να υπάρχει μεταξύ των δύο μερών, αλλά και την αμοιβαία σύγκλιση ότι η οποιαδήποτε νέα πρωτοβουλία πρέπει να οδηγήσει σε αποτελέσματα.

Και τώρα τι; Αν ισχύουν οι πηγές που αναφέρουν ότι ο ΓΓ προτίθεται να συγκαλέσει εντός φθινοπώρου τριμερή ή και άτυπη πενταμερή, αυτό θα σημαίνει ότι η διαδικασία των διαπραγματεύσεων θα επαναρχίσει με συγκεκριμένους όρους αναφοράς. Τη στιγμή, μάλιστα, που η Τουρκία προχωρά μονομερώς σε παράνομες ενέργειες, τόσο εντός της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά και σε σχέση με τις εξαγγελίες και τις κινήσεις στις οποίες προβαίνει σε σχέση με την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου.

Στην προχθεσινή του ομιλία από το βήμα της Γ.Σ. του ΟΗΕ ο Πρόεδρος της Τουρκίας προέβη σε μία αρχηγική ομιλία, όπου έστρεψε τα πυρά του κατά των Ελληνοκυπρίων, αλλά παράλληλα έδειξε ότι η ενεργειακή διάσταση του ζητήματος τον απασχολεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Την ίδια στιγμή, βεβαίως, επανέλαβε τη δική του κόκκινη γραμμή ότι οι μηδενικές εγγυήσεις δεν θα γίνουν αποδεκτές από την Τουρκία. Η κατάσταση προμηνύεται δύσκολη και επικίνδυνη. Από την άλλη, οι εκλογές στα κατεχόμενα την ερχόμενη Άνοιξη θέτουν ένα χρονικό ορόσημο καίριας σημασίας. Τυχόν «απόσυρση» από την πολιτική σκηνή του Μουσταφά Ακιντζί, θα αποτελούσε πιθανόν ταφόπλακα σε κάθε νέα προσπάθεια επιδίωξης μιας λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδιακής και θα οδηγούσε στον πλήρη έλεγχο των Τουρκοκυπρίων από την Άγκυρα.

Οπότε, καλοδεχούμενη η εξαγγελία του ΓΓ για ανάληψη νέας πρωτοβουλίας και καταδικαστέα η απόφαση της Τουρκίας να επαναεισβάλει στην ΑΟΖ της Δημοκρατίας. Το ερώτημα, όμως, που εξακολουθεί να πλανάται, είναι κατά πόσο η δική μας πλευρά έχει την «πολυτέλεια» του χρόνου ή όχι. Κατά την άποψή μου, δυστυχώς δεν την έχει. Πρώτον, επειδή τίποτα και κανένας δε μπορεί να εγγυηθεί τη διακοπή των παράνομων ενεργειών της Τουρκίας. Δεύτερον, δημιουργείται σοβαρή υποψία ότι η Τουρκία, ενδεχομένως δια μέσου των παράνομων ενεργειών της, να επιδιώκει να κερδίσει χρόνο και να σπρώξει την πλευρά μας σε μία λύση δύο κρατών, και τρίτον, τυχόν αλλαγή στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων ίσως να φέρει νέα δεδομένα και νέες επιδιώξεις στο τραπέζι των συνομιλιών τα οποία θα απέχουν πολύ από τα ψηφίσματα των Η.Ε. και την ομοσπονδιακή λύση.