ΤΡΙΤΗ  ΓΝΩΜΗ

Δίνω σήμερα συνέχεια στο χθεσινό σχόλιο της στήλης, που αφορούσε στα της κάρτας οπαδού και τις εξελίξεις που έχουν σημειωθεί στο τελευταίο διήμερο.
Είναι γνωστή πλέον η θέση της ΚΟΠ, γνωστή η θέση των οργανωμένων, γνωστή η θέση του ΚΟΑ, γνωστή και η θέση του αρμόδιου Υπουργού της Δικαιοσύνης και της Δημοσίας Τάξεως.

Μιλάμε για τεράστια διαφορά στην προσέγγιση, γι' απόλυτο χάσμα και για εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις, γενικά σε ό,τι αφορά το κεφάλαιο αυτό.
Κανείς δεν φαίνεται να υποχωρεί.

Βεβαίως η αλήθεια να γράφεται, στις σχετικές τοποθετήσεις ή και επίσημες ανακοινώσεις όλων των εμπλεκομένων, περιέχονται και αρκετές αλήθειες, οι οποίες θα πρέπει να αποτελέσουν βάση για συζήτηση και μάλιστα τάχιστα.

Από τη στιγμή που μέχρι την 1η του Ιανουαρίου, ημερομηνία που τέθηκε σαν βάση εφαρμογής του σχετικού νόμου, φαίνεται να μην προλαβαίνει ο ΚΟΑ και κατ' επέκτασιν η πολιτεία να το εφαρμόσει, καλό και πρέπον θα ήταν αυτό το διάστημα να αξιοποιηθεί με συσκέψεις όλων των εμπλεκομένων ή και ενδιαφερομένων μερών, και να βρεθεί η χρυσή τομή.

Κάποιοι επιμένουν ότι στην περίπτωση της κάρτας φιλάθλου είναι άσπρο ή μαύρο και ενδιάμεσο χρώμα δεν χωρεί…
Αυτό είναι λάθος, μεγάλο λάθος.

Αντίθετα, θέση μας ήταν από την αρχή ότι σε ένα τόσο σοβαρό θέμα που επηρεάζει πολλούς και έχει άμεσο οικονομικό και κοινωνικό αντίκτυπο, θα έπρεπε να είχαν βρεθεί σε στρογγυλή τράπεζα όλοι όσοι επηρεάζονται, όλοι όσοι έχουν άποψη να καταθέσουν, όλοι όσοι πραγματικά νοιάζονται για να αλλάξει πορεία ο χώρος γενικά.

Ήταν και παραμένει πολύ σοβαρό κεφάλαιο και από την αρχή φάνηκε ότι θα επηρέαζε την εξέλιξη του πρωταθλήματος.
Ξεκαθαρίζω ότι κανείς δεν θέλει γεμάτα γήπεδα αλλά ελεγχόμενα από τους λίγους, τους γνωστούς ταραχοποιούς των γηπέδων και όχι μόνο.

Έτσι κι αλλιώς, είναι γνωστό ότι όποτε οι λίγοι επέβαλαν τη γνώμη τους ή την ισχύ τους στους πολλούς, οι συνέπειες ήταν καταστροφικές σε όποιο επίπεδο και να συνέβη αυτό.
Και η Κύπρος είναι παθούσα, δυστυχώς…

Θέλουμε όλοι -και συμφωνούμε σ' αυτό- γήπεδα γεμάτα από σωστούς οπαδούς που να έχουν σωστή συμπεριφορά και νοοτροπία.
Αυτοί που δεν μπορούν και δεν θέλουν να ελεγχθούν καλύτερα είναι να αποφεύγουν να πάνε στο γήπεδο.

Και εδώ αρχίζει και η ευθύνη Αστυνομίας, σωματείων, πολιτείας, ΜΜΕ και Ομοσπονδίας.
Διότι, είτε εφαρμοστεί ο νόμος είτε όχι, κάποιοι από αυτούς θα πάνε κάποια στιγμή στο γήπεδο.

Είναι έτοιμοι οι έχοντες την ευθύνη τήρησης της τάξης να τους αντιμετωπίσουν και να τους απομονώσουν;
Κι αν ναι, γιατί δεν το έπρατταν τόσα χρόνια και αφήσαν αυτοί και όχι μόνο τους γνωστούς αγνώστους να αυξηθούν σε αριθμό, να αποθρασυνθούν και να είναι οι βασικοί πρωταγωνιστές όλων όσων ρεζιλικιών βλέπουμε κάθε τόσο στα γήπεδα και έξω από αυτά;

Αλλά για να επανέλθω στην ουσία του όλου θέματος, επιμένω ότι δεν πρέπει να θεωρούμε ότι ανάμεσα στο άσπρο και στο μαύρο δεν υπάρχει κάτι που να αξίζει τον κόπο να δοκιμάσουμε.
Από έναν ειλικρινή διάλογο κανείς δεν βγήκε ζημιωμένος άλλωστε…