Δεν μπορούν πλέον οι Κύπριοι να πολεμούν για την δικαιοσύνη, για την αξιοπρέπεια τους, για την ελευθερία τους, για την Πίστη τους. Η κοινωνία έχει αλλάξει.
Τρία στελέχη της παράταξης μας αντικατοπτρίζουν σε μικρογραφία την σημερινή κοινωνία της Κύπρου όπως αυτοί και άλλοι την άλλαξαν. Ο Αβέρωφ με την μείωση της θητείας στον στρατό, ο Χάρης με τον Πατριωτικό Ρεαλισμό και ο Αναστασιάδης με το Δόγμα της Αποτρεπτικής Αδυναμίας.
σώπασαν τον λαό και τον Θεό.
Όλα πλέον μπαίνουν στο ζύγι πλην αυτών που δεν μετριούνται άυλα όντως και ας είναι τα πιο βαρετά. Μετρούν στρατιώτες, μεγέθη, αριθμούς και με μια χαιρεκακία αποδεικνύουν την ανωτερότητα της σκέψης των και μας κοιτάζουν αφ’ υψηλού με την βεβαιότητα του Γολιάθ που κανένας νουνεχής δεν ήθελε να αντιμετωπίσει. Κανενός δεν πέρασε από το μυαλό ότι και χωρίς ελπίδα νίκης πολεμάς, διότι πρέπει. Και επιδαψίλευση τιμών ζητούν συνεχώς που είχαν το «θάρρος» να μας πουν τις πραγματικότητες.
Πραγματικότητες όμως ψεύτικες που δεν απαντά κανείς στην ιστορία του ανθρώπου αλλά στα στεγνά στενά μυαλά ανθρώπων που θεωρούν προσόν το «θάρρος» εκείνου που πέφτει από την πολυκατοικία. Μας χαμηλώνουν ως ανθρώπους - ακόμα και τα ζώα παλεύουν για τα παιδιά τους, δεν μετρούν δεν ζυγίζουν πριν τα προστατεύσουν και όταν ο αντίπαλος είναι πιο δυνατός τα αφήνουν στο έλεος των λύκων εφευρίσκοντας όμως δικαιολογία ώστε η καλοζωή τους να μην επηρεαστεί. Αυτά δεν συμβαίνουν στο βασίλειο των ζώων. Εκεί άλλος είναι ο κώδικας. Αυτά συμβαίνουν στο βασίλειο των ανθρώπων της Κύπρου . Πιο κάτω και από τα ζώα μας εκτιμούν και υποβιβάζουν. Ακόμα και ο ποιητής στον Γύφτο αδυνατεί να συλλάβει τους δικούς μας σύγχρονους Πουρκουάδες που για να αποφύγουν τον αγώνα προωθούν την εθελούσια υποδούλωση.
Μπροστά σε αυτή την εικόνα σιωπά και ο Θεός. Μόνο ο Μωάμεθ χαίρεται που βρήκε στήριξη από Χριστιανούς. Κάτι ήξερε ο Νεοκλής Σαρρής που έλεγε: «Οι Τούρκοι θα κάνουν τους Έλληνες να σκέφτονται όπως αυτοί». Κάθε δυνάστης, κάθε σφετεριστής, κάθε εισβολέας, κάθε κατακτητής θα ήθελε τέτοια «ώριμα μυαλά», τέτοιους «νοικοκυραίους», τέτοιους «πραγματιστές - ρεαλιστές» με το θάρρος αποδοχής της κατοχής σε όποια χώρα υποδουλώνει. Ακόμα και στην δειλία ανακάλυψαν θάρρος οι αφιλότιμοι! Θέλει θάρρος να είσαι δειλός φωνάζουν!
Ο λαός αποπροσανατολίζεται από αγοραίους θορύβους και σκόπιμες παραπλανήσεις. Το την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω του Κληρίδη αφέθηκε εντέχνως να ξεχαστεί και βομβαρδίζεται ο λαός με νέες έννοιες , νέους ορισμούς, νέα γλώσσα. Τον έκαναν να φοβάται την Ελευθερία περισσότερο από την σκλαβιά!
Και ο Θεός; Για τον Θεό είναι πρωτόγνωρο Έλληνες Χριστιανοί να μην πολεμούν για την Ελευθερία τους δηλ. για τις Εκκλησίες τους και την Πατρίδα και μαραζώνει που στο ζύγι οι πατριώτες ρεαλιστές δεν βάζουν την Πίστη στον Χριστό. Την βοήθεια της Παναγιάς.
Απογοητευμένος υποχωρεί στη σιωπή Του. Και Περιμένει.
