Στην εποχή της συνεχούς ενημέρωσης, όπου οι εικόνες ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο μέσα σε δευτερόλεπτα, οι πιο δυνατές φωνές δεν είναι πάντα και οι πιο αληθινές. Ενώ πολλά διεθνή μέσα αναπαράγουν ισχυρισμούς για λιμοκτονία και εγκατάλειψη στη Γάζα, υπάρχει μια βαθύτερη αλήθεια που σπάνια ακούγεται και πρέπει να έρθει στο φως.

Από τις 7 Οκτωβρίου 2023, το Ισραήλ έχει διευκολύνει τη μεταφορά σχεδόν 2.000.000 τόνων ανθρωπιστικής βοήθειας. Επί του παρόντος, εκατοντάδες φορτηγά εισέρχονται καθημερινά στη Γάζα μεταφέροντας νερό, τρόφιμα και ιατρικά εφόδια· όχι σταγόνα-σταγόνα, αλλά ως μια συνεχή ζωτική παροχή. Το Ισραήλ δεν περιορίζει τις ποσότητες βοήθειας που εισέρχονται στη Γάζα. 

Από τις 27 Ιουλίου, εφαρμόζεται μια καθημερινή ανθρωπιστική παύση 10 ωρών για να διασφαλιστεί η ομαλή διέλευση της βοήθειας. Πάνω από 1.000 φορτηγά και εκατοντάδες πακέτα βοήθειας που ρίχθηκαν από αέρος, έχουν παραδοθεί, κι όμως, η πικρή πραγματικότητα είναι ότι μεγάλο μέρος της βοήθειας μένει αδιάθετο. Γιατί; Λόγω λειτουργικών αστοχιών στο πεδίο. Σύμφωνα με αναφορές του ΟΗΕ, καθημερινά κατά μέσον όρο σχεδόν 800 φορτηγά περιμένουν να παραληφθούν από τους ίδιους τους φορείς που είναι υπεύθυνοι για τη διανομή τους. Ο φόβος απέναντι σε ένοπλες τρομοκρατικές ομάδες και η γραφειοκρατία παραλύουν το σύστημα.

Αλλά ακόμη και όταν η βοήθεια διανέμεται, δεν φτάνει πάντα στον προορισμό της. Από τον Μάιο, περίπου το 87% των προμηθειών δεν έφτασαν ποτέ στους παραλήπτες τους – επειδή λεηλατήθηκαν ή κατασχέθηκαν. Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό; Η Χαμάς.

Η Χαμάς δεν πολεμά μόνο το Ισραήλ. Πολεμά και τον ίδιο τον λαό της.

Η οργάνωση που εξαπέλυσε τη βίαιη επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023 συνεχίζει να αναχαιτίζει τα κομβόι ανθρωπιστικής βοήθειας, να λεηλατεί φορτία, να πουλά σε εξωφρενικές τιμές κλεμμένες προμήθειες και να εμποδίζει βίαια Παλαιστίνιους πολίτες που προσπαθούν να βρουν τροφή. Δεν είναι φήμες· είναι γεγονότα καταγεγραμμένα σε κάμερα.

Ταυτόχρονα, το Ταμείο Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Γάζας, παρά τις επικρίσεις που δέχτηκε - ακόμα και από άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις - κατάφερε να διανείμει πάνω από 100 εκατομμύρια γεύματα απευθείας στους κατοίκους της Γάζας

Κι όμως, τα πρωτοσέλιδα συνεχίζουν να φωνάζουν «λιμός», αντί για «σαμποτάζ».

Αυτό μας φέρνει στην παγκόσμια συζήτηση ή, πιο σωστά, στη σιωπή που την περιβάλλει.

Ενώ τα διεθνή μέσα σπεύδουν να καλύψουν κάθε κατηγορία εναντίον του Ισραήλ, σπάνια θέτουν κρίσιμα ερωτήματα. Η Χαμάς συνεχίζει να διαδίδει το ψευδές αφήγημα της ασιτίας, εκμεταλλευόμενη σκληρές εικόνες παιδιών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες, με την εμφάνισή τους να είναι αποτέλεσμα των σοβαρών προβλημάτων υγείας τους. Αυτή η κυνική εκμετάλλευση παιδιών είναι κλασικό παράδειγμα του πώς η Χαμάς χειραγωγεί την κοινή γνώμη: μετατρέποντας την ατομική δυστυχία σε πολιτικό όπλο, με τη βοήθεια όσων ενισχύουν το μήνυμα χωρίς να ελέγχουν τα γεγονότα.

Τα μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης αναπαράγουν αυτές τις ψεύτικες ιστορίες, αγνοώντας τα ξεκάθαρα αντιφατικά στοιχεία, όπως π.χ. τα άλλα μέλη της οικογένειας που φαίνονται σε φυσιολογική κατάσταση.

Αυτό δεν είναι δημοσιογραφία. Είναι χειραγώγηση.

Δυστυχώς, πάρα πολλά ευρείας απήχησης μέσα ενημέρωσης προβάλλουν ό,τι ισχυρίζεται η Χαμάς, χωρίς να το αμφισβητούν. Περίπου το 97% των ΜΜΕ χρησιμοποιεί τα νούμερα θυμάτων που παρουσιάζει η Χαμάς, ενώ μόνο το 3% συμπεριλαμβάνει στοιχεία από ισραηλινές πηγές. Το αποτέλεσμα; Το αφήγημα της Χαμάς σχεδόν μονοπωλεί τον δημόσιο λόγο, την ώρα που οι ισραηλινές θέσεις απορρίπτονται συστηματικά ως αναξιόπιστες και ανακριβείς. Πρόκειται για μονομερή κάλυψη που αποτυγχάνει να παρουσιάσει και τις δύο όψεις της πραγματικότητας. Έτσι, η δημοσιογραφία αυτή καταλήγει να τροφοδοτεί την κοινή γνώμη με προπαγάνδα αντί με τεκμηριωμένα γεγονότα. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι η ανθρωπιστική κρίση δεν είναι πραγματική· είναι. Αλλά η πολυπλοκότητά της χάνεται μέσα στην απλοϊκότητα μιας μονοδιάστατης αφήγησης που τρέφεται από την οργή. Το αποτέλεσμα; Ένα παγκόσμιο κοινό που πιστεύει ότι βλέπει την αλήθεια, ενώ στην πραγματικότητα βλέπει μια διαστρεβλωμένη εκδοχή της.

Εν τω μεταξύ, 50 Ισραηλινοί πολίτες παραμένουν όμηροι.

Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από τότε που η Χαμάς τους έσυρε σε υπόγεια τούνελ στη Γάζα. Οι αιχμάλωτοι υποβάλλονται σε βασανιστήρια, εξαναγκάζονται σε πραγματική ασιτία και χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινες ασπίδες. Το ψυχολογικό μαρτύριο ομήρων όπως ο Εβιατάρ Νταβίντ και ο Ρομ Μπρεσλάβσκι, οι οποίοι υποχρεώθηκαν να εμφανιστούν σε προπαγανδιστικά βίντεο - σε ένα από τα οποία ανάγκασαν τον Εβιατάρ να σκάψει ο ίδιος τον τάφο του- φανερώνει μια βαρβαρότητα που υπερβαίνει κάθε όριο λογικής.

Οι όμηροι δεν είναι πιόνια. Είναι ανθρώπινα όντα - και η συνεχιζόμενη αιχμαλωσία τους θα έπρεπε να εξοργίζει κάθε αξιοπρεπή άνθρωπο.

Ο δρόμος προς το τέλος του πολέμου είναι ξεκάθαρος.

Αν η Χαμάς απελευθερώσει τους ομήρους και καταθέσει τα όπλα, ο πόλεμος μπορεί να τελειώσει αύριο. Κάθε μέρα που αρνείται να το κάνει, η δυστυχία βαθαίνει - τόσο για τους Ισραηλινούς όσο και για τους Παλαιστίνιους.