Το 2014, με την ανάληψη των καθηκόντων μου ως Ευρωβουλευτής, επισκέφτηκα το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (Χάγη) κι υπέβαλα πολυσέλιδο αίτημα, για να προσαφθεί κατηγορητήριο στους υπεύθυνους για το έγκλημα του εποικισμού στην Κύπρο π.χ. Διοικητές κατοχικών στρατευμάτων και ηγεσία στην Τουρκία. Τότε, υπήρξε θετική γνωμοδότηση του Γεν. Εισαγγελέα, αλλά ο τότε Υπουργός Εξωτερικών απέρριπτε «στα κρυφά» ενέργειες που «χαλούν το κλίμα στο Κυπριακό», και για αυτό η Κυπριακή Κυβέρνηση δεν στήριζε, ούτε συμμετείχε στην υπόθεση. Παρόμοια έχουμε και σήμερα με τη δίωξη των σφετεριστών στα κατεχόμενα, την οποία συγκεκριμένες κομματικές ηγεσίες δεν στηρίζουν, προφασιζόμενες δημοσίως διάφορα. Ταυτοχρόνως, έχουμε και τους ακραίους πατριδοκάπηλους οι οποίοι στο κυνήγι εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης, μας οδηγούν σε «ήττες» κ ενίοτε εθνικές συμφορές, με την ιστορία να επαναλαμβάνεται αφού θεωρούν … προδότες όσους διαφωνούμε.
Οι παρεμβάσεις της Τουρκίας στα κατεχόμενα, με κυριότερη τη χειραγώγηση των Τούρκων εποίκων, σε ευθυγράμμιση με τους ευνοούμενους του καθεστώτος, είναι δεδομένες. Ωστόσο, οι αριθμοί που το κατοχικό καθεστώς σήμερα ανακοινώνει καταδεικνύουν το έγκλημα του εποικισμού καθώς και το ότι είναι οι έποικοι που καθορίζουν τον δήθεν «Τουρκοκύπριο ηγέτη»! Το θέμα ανακίνησε ο δημοσιογράφος και φίλος Aziz Shah σε άρθρο του στα κατεχόμενα. Βάσει του αρχείου της Κυπριακής Δημοκρατίας, στις πρόσφατες εκλογές του Ευρωκοινοβουλίου το 2024, ο αριθμός των Τουρκοκύπριων ψηφοφόρων-πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας στα κατεχόμενα είναι 103,281. Τις προάλλες, το κατοχικό καθεστώς ανακοίνωσε ότι στα κατεχόμενα υπάρχουν 215,611 λεγόμενοι ψηφοφόροι στο ψευδοκράτος. Η διαφορά είναι 131,951 Τούρκοι έποικοι. Φυσικά, υπάρχουν πολλές άλλες χιλιάδες στα κατεχόμενα που το καθεστώς δεν ανακοινώνει, ενώ απορρίπτει οποιαδήποτε αξιόπιστη καταγραφή του πληθυσμού. Συνεπώς, στις επικείμενες παράνομες «εκλογές» στα κατεχόμενα θα έχουμε 103,281 Τουρκοκύπριους και 131,951 παράνομους Τούρκους έποικους, που θα επιλέξουν τον … «Τουρκοκύπριο ηγέτη»!
Για τον εποικισμό η Τουρκία είναι διαχρονικά αδίσταχτη. Χαρακτηριστικά, όταν ο Ραΐφ -γιος του αρχιτρομοκράτη «Τουρκοκύπριου ηγέτη» Ντενκτάς-, άρχισε να αποκαλύπτει στοιχεία για τον εποικισμό αποκαλώντας τις «εκλογές» στα κατεχόμενα φάρσα, σκοτώθηκε στο αυτοκίνητο του, το οποίο καταπλακώθηκε από στρατιωτικό φορτηγό. Επίσης, όταν γνωστοποιήθηκε ότι ο δημοσιογράφος Κουτλού Ανταλί θα κατέθετε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τον εποικισμό, έξι μέρες μετά δολοφονήθηκε με όπλο των Τουρκικών Ειδικών Δυνάμεων.
Σήμερα, ο γενναίος φίλος Aziz Shah θέτει ένα ερώτημα: πώς η Κυπριακή Δημοκρατία αναγνωρίζει ως «Τουρκοκύπριο ηγέτη» κάποιον που προκύπτει μέσα από παράνομη διαδικασία και ο πληθυσμός που τον επιλέγει δεν ανήκει στην Τ/κ κοινότητα αλλά στην συντριπτική του πλειοψηφία είναι παράνομοι Τούρκοι έποικοι; Συνεπώς, τα στοιχεία είναι καταπέλτης. Δεν υπάρχει Τουρκοκύπριος ηγέτης, αλλά εγκάθετος της Τουρκίας και των παράνομων εποίκων.
Η επιδίωξη της καταδίκης του εποικισμού από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχει καθοριστική σημασία για το μέλλον της Κύπρου καθώς και η συμμαχία με δυνάμεις στα κατεχόμενα στη βάση ενός αντικατοχικού προσανατολισμού και όχι στην αποδοχή της κατοχής. Κι όσοι στην Κυπριακή Δημοκρατία «επενδύουν» στον εγκάθετο των εποίκων για εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό, όχι μόνο ματαιοπονούν αλλά νομιμοποιούν το έγκλημα του εποικισμού.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ - S&D
