Η δήλωση του Υπουργού Εθνικής άμυνας της Ελλάδας, για τη συμπερίληψη της Τουρκίας στα προγράμματα άμυνας και ασφάλειας της Ε.Ε, είναι εξόχως σημαντική. Είναι δυνατόν, διερωτήθηκε, μια χώρα που αρνείται να αναγνωρίσει χώρα – μέλος της Ε.Ε, να λαμβάνει μέρος σε τόσο βασικό πυλώνα πολιτικών της Ευρωπαϊκής οικογένειας; Ποια είναι αυτή η χώρα; Η Κυπριακή Δημοκρατία η οποία από το 2004 αποτελεί ισότιμο κράτος – μέλος. Και όχι μόνο αυτό.
Η Τουρκία διατηρεί σε αυτό το Ευρωπαϊκό κράτος κατοχικά στρατεύματα, Παραβιάζοντας κατάφωρα ψηφίσματα και αποφάσεις ευρωπαϊκών συλλογικών θεσμικών οργάνων.
Από το 2005 το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ανέθεσε στην Τουρκία συγκεκριμένες υποχρεώσεις προκειμένου να υπάρξει εξομάλυνσης των Ευρωτουρκικών σχέσεων. Πρώτον, να αναγνωρίσει ανεπιφύλακτα την Κυπριακή Δημοκρατία. Δεύτερον να εφαρμόσει την συμφωνία Τελωνειακής Ένωσης με όλα τα κράτη – μέλη συμπεριλαμβανομένης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Που σημαίνει, άνοιγμα λιμανιών και αεροδρομίων σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα. Και τρίτον, να συνεργαστεί για λύση του Κυπριακού στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των αρχών και αξιών της Ε.Ε.
Η Τουρκία αρνείται πεισμόνως να εκπληρώσει αυτές τις ρητές υποχρεώσεις που της ανέθεσε το ανώτατο όργανο της Ενωμένης Ευρώπης. Παρ’ όλα αυτά οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας, αφήνουν ορθάνοικτη την πόρτα στην Τουρκία να αξιοποιήσει τον πρόσφατα εγκριθέντα κανονισμό SAFE (security Action for Europe) με δυνατότητα συμμετοχής σε ευρωπαϊκές αλυσίδες, που θα της επιτρέψει όχι μόνο να επωφεληθεί οικονομικά, αλλά να αποκτήσει πρόσβαση σε τεχνολογίες που θα μπορεί να τις χρησιμοποιεί για ενίσχυση της κατοχικής παρουσίας της στην Κύπρο και στην στρατιά του Αιγαίου. Δηλαδή σε δύο χώρες – μέλη της Ε.Ε.
Που είναι ο αυτοσεβασμός της Ε.Ε; Που είναι η αλληλεγγύη της; Η προσήλωση της σε αρχές και αξίες;
Ας είμαστε σαφείς.
Η παραβατική και αδικοπραγούσα Τουρκία, η στρατιωτικά κατέχουσα το 37% των εδαφών της Ευρωπαϊκής Κυπριακής Δημοκρατίας, η απειλούσα την Ευρωπαϊκή Ελλάδα με casus – belli αν ασκήσει το δικαίωμα, δυνάμει του Διεθνούς Δικαίου, να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια αλλά και εποφθαλμιούσα τα νησιά του Αιγαίου, ετοιμάζεται να εισέλθει στα Ευρωπαϊκά προγράμματα άμυνας. Πρόκειται για μια σχιζοφρενική πολιτική που αμαυρώνει την εικόνα της Ε.Ε.
Είναι δυνατόν η Τουρκία δύναμη κατοχής σε Κύπρο, Συρία, Ιράκ, να παίρνει «εισιτήριο ελευθέρας εισόδου» στην Ευρώπη της ειρήνης και του σεβασμού των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου;
Οι λεκτικές ακροβασίες και τα δικολαβίστικα τεχνάσματα, όπως προβάλλονται περί «δυνητικής συμμετοχής Εταιρειών υποψηφίων προς ένταξη χωρών στις κοινές προμήθειες» και με «προϋπόθεση σύναψης ειδικής διμερούς συμφωνίας της χώρας αυτής με την Ε.Ε» δεν πείθουν. Απλώς με περίτεχνες διατυπώσεις επιχειρείται η απόκρυψη της πραγματικότητας η οποία είναι μία. Η Τουρκία θα συμμετάσχει στην άμυνα – ασφάλεια της Ε.Ε, με δυνατότητα να διαθέτει προς πώληση εξοπλιστικά προγράμματα σε κράτη - μέλη, μέσω του κανονισμού SAFE. Με την παράκαμψη της αρχής της ομοφωνίας, με υιοθέτηση λήψης απόφασης με ειδική πλειοψηφία. Παρά το γεγονός ότι ο κανονισμός SAFE εμπεριέχει στοιχεία εξωτερικής πολιτικής, όπου επιβάλλεται ο κανόνας της ομοφωνίας.
Μόνη ελπίδα για τον περιορισμό της ζημιάς για Λευκωσία και Αθήνα, η μονομερής δήλωση της Κομισιόν ότι «οι συμβάσεις για τις πωλήσεις εξοπλισμών που θα συνομολογούνται – αφορούν μόνο το 35% του προγράμματος SAFE – θα προϋποθέτουν διμερή συμφωνία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την υποψήφια χώρα». Τέτοιες συμφωνίες πρέπει να εγκριθούν ομόφωνα με βάση το άρθρο 212 της Συνθήκης λειτουργίας της Ε.Ε.
Μένει να φανεί πόσο θα υπάρξει αντοχή Κύπρου και Ελλάδας στις πιέσεις των υπολοίπων Εταίρων μας, οι οποίοι φαίνεται διακαώς να επιθυμούν την συμμετοχή της Τουρκίας στο θεμελιακό πυλώνα ασφάλειας και άμυνας της Ε.Ε.
