Στη μάχη των εφέσεων εισέρχεται η δικαστική διαδικασία για την υπόθεση της έκρηξης στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί στις 11 Ιουλίου 2011. Τόσο η Γενική Εισαγγελία όσο και οι συνήγοροι υπεράσπισης των τεσσάρων καταδικασθέντων προχώρησαν με την καταχώρηση εφέσεων μετά την ανακοίνωση της απόφασης και των ποινών που επέβαλε το Μόνιμο Κακουργιοδικείο.

Σήμερα καταχωρήθηκαν στο Ανώτατο Δικαστήριο στη Λευκωσία οι εφέσεις εναντίον της καταδικαστικής απόφασης και των ποινών που επιβλήθηκαν στον πρώην Υπουργό Άμυνας Κώστα Παπακώστα και στον τέως Υποδιευθυντή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Χαράλαμπο Χαραλάμπους, από το δικηγορικό γραφείου Ευστάθιου Ευσταθίου, και εναντίον της απόφασης και της ποινής που επιβλήθηκε στον τέως Διευθυντή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ανδρέα Νικολάου, από το δικηγόρο του Άντρο Πελεκάνο.

Οι λόγοι της έφεσης

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 1
Στην παρούσα υπόθεση προσεβλήθη καιρίως μέχρι καταλύσεως το τεκμήριο της αθωότητας του εφεσείοντος, με περαιτέρω συνέπεια να επηρεασθεί ουσιωδώς η δυνατότητα του να προβάλει ή να έχει ακώλυτη και/ή αποτελεσματική υπεράσπιση όπως είχε το δικαίωμα σύμφωνα με τις πρόνοιες του άρθρου 30.3 του Συντάγματος και του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Περαιτέρω συνέπεια της καταστάσεως αυτής ήταν ότι η δίκη κατέστη άδικη (unfair) και καταπιεστική για τον εφεσείοντα και η καταδίκη του αποτέλεσμα άδικης δίκης (unfair trial) και παραβιάζει τα ανθρώπινα Δικαιώματα του Εφεσείοντα.

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 2
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο ενεργώντας υπό νομική και/ή πραγματική πλάνη κατέληξε στη σελίδα 387 της απόφασης του, στο συμπέρασμα ότι το εκραγέν φορτίο το παρέλαβε το Υπουργείο Άμυνας για φύλαξη και ότι «το θέμα το χειριζόταν το Υπουργείο Άμυνας με προσωπική εμπλοκή του κατηγορουμένου 2».  Η θέση αυτή του Δικαστηρίου είναι εντελώς πεπλανημένη και αβάσιμη.

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 3
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο ενεργώντας υπό πραγματική πλάνη κατέληξε στις σελίδες 387 – 388 της απόφασής του στο συμπέρασμα ότι το επίδικο φορτίο «ήταν ένα υλικό το οποίο μη εντασσόμενο στο σύστημα της Εθνικής Φρουράς, τοποθετήθηκε απλώς στη Ναυτική Βάση με μόνη μέριμνα τους εξωτερικούς κινδύνους.  Η Διεύθυνση Υλικού Πολέμου (ΔΥΠ/ΓΕΕΦ) ή οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία της Εθνικής Φρουράς δεν είχε ούτε αρμοδιότητα, ούτε τη φυσική δυνατότητα να τα επιθεωρήσει.   Η Διοίκηση του Ναυτικού και της Βάσης δεν είχαν καν πρόσβαση.  Στη πραγματικότητα το φορτίο είχε απομονωθεί στην τύχη του.  Και το φορτίο αυτό το είχε παραλάβει προς φύλαξη το Υπουργείο Άμυνας με προσωπική εμπλοκή του 2ου κατηγορουμένου.»

Η πιο πάνω αναφορά του Δικαστηρίου είναι προϊόν πραγματικής και/ή νομικής πλάνης και απετέλεσε τη βάση της καταδίκης του εφεσείοντα κατά τρόπο έκδηλο, μη επιδεχόμενο καμία αμφισβήτηση.  

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 4
Όπως ήδη γίνεται αναφορά εις το Λόγο Εφέσεως 3, το Πρωτόδικο Δικαστήριο ενεργώντας υπό πραγματική και/ή νομική πλάνη κατέληξε στο εύρημα ότι το επίδικο υλικό δεν ενσωματώθηκε στο σύστημα της Εθνικής Φρουράς αλλά τοποθετήθηκε στη Ναυτική Βάση με μόνη μέριμνα τους εξωτερικούς κινδύνους και ότι η Διεύθυνση Υλικού Πολέμου (ΔΥΠ/ΓΕΕΦ) ή οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία της Εθνικής Φρουράς δεν είχε αρμοδιότητα ούτε τη φυσική δυνατότητα να το επιθεωρήσει.  Τούτο αποτελεί νομική και πραγματική πλάνη η οποία συνετέλεσε στην καταδίκη του εφεσείοντα. Το συμπέρασμα και/ή εύρημα του Δικαστηρίου είναι αυθαίρετο.

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 5
Όσον αφορά το εύρημα  του Δικαστηρίου στη σελ. 385 της απόφασης ότι δεν έλαβε χώρα εισαγωγή των πυρομαχικών στην Εθνική Φρουρά αλλά απλώς τοποθετήθηκαν στη Ναυτική Βάση για φύλαξη, αποτελεί πλήρη νομική παρερμηνεία και/ή συνιστά πλάνη περί το Νόμο και/ή τα πράγματα.  Τούτο είχε ως αποτέλεσμα την καταδίκη του εφεσείοντα.

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 6
Παρά τα ευρήματα του Δικαστηρίου που σχολιάζονται στους Λόγους Έφεσης 2-5 ότι το φορτίο δεν ανήκε στην Εθνική Φρουρά και ότι το παρέλαβε το Υπουργείο Άμυνας και γι’ αυτό τον λόγο δεν τηρήθησαν οι Πάγιες Διαταγές, εντούτοις το Πρωτόδικο Δικαστήριο κάμνει στην απόφαση του τα ακόλουθα ευρήματα:

(α) Ότι «το φορτίο εναποτέθηκε χωρίς να ληφθεί υπόψη το ζήτημα της επικινδυνότητας αυτού τούτου του φορτίου. Τέτοιος τρόπος στοίβαξης παραβίαζε κατάφορα την προαναφερθείσα σχετική Πάγια Διαταγή του ΓΕΕΦ 6-12/2007 (Τεκμήριο 59) σύμφωνα με την οποία τα πυρομαχικά πρέπει να φυλάσσονται σε αποθήκες που να απέχουν μεταξύ τους 60 - 70 μέτρα και που παρέχουν προστασία από υπερβολική θερμοκρασία ή υγρασία και συνθήκες καλού αερισμού.  Στην έννοια της αποθήκης περιλαμβάνονται και τα εμπορευματοκιβώτια.» (σελίδα 56 της απόφασης)

(β)  Το Δικαστήριο αποδίδει ευθύνες στον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς (σελ. 555 - 556 της απόφασής του) για την παράνομη αποθήκευση του φορτίου.

(γ)  Στην σελίδα 378 της απόφασής του το Δικαστήριο αποδίδει ευθύνη στον Διευθυντή της Διεύθυνσης Υλικού Πολέμου Συνταγματάρχη Γεωργιάδη αναφέροντας  ότι «ο Γ. Γεωργιάδης είχε από την πρώτη στιγμή κεντρικό ρόλο. Ειδικότερα αυτός είναι που τοποθέτησε τα εμπορευματοκιβώτια με τον απαράδεκτο ως άνω τρόπο κατά παράβαση των Πάγιων Διαταγών και χωρίς να ληφθούν υπόψη οποιοιδήποτε άλλοι κίνδυνοι ».

(δ)  Περαιτέρω το Δικαστήριο στη σελίδα 591 της απόφασής του αναφέρει ότι η έκρηξη ως πρωταρχική αιτία είχε την τοποθέτηση του φορτίου και τη παράλειψη συντήρησης κατά παράβαση των διαταγών από το Γεωργιάδη και τους εντεταλμένους να τηρούν της Διαταγές.

(ε)  Στη σελίδα 599 της απόφασής του το Δικαστήριο αναφέρει ότι το φορτίο ήταν ύψιστης σημασίας και ετύγχανε χειρισμού από την ηγεσία της Εθνικής Φρουράς.  

Συγκρίνοντας τα ευρήματα που αναφέρουμε στους Λόγους Έφεσης αρ. 2, 3, 4 και 5 με τα ευρήματα του Δικαστηρίου που αναφέρονται στον παρόντα Λόγο Εφέσεως καθιστούν τα ευρήματα του Δικαστηρίου και την κατάληξη ενοχής εναντίον του εφεσείοντα ανασφαλή (UNSAFE), μη ικανοποιητική (UNSATISFACTORY) και αντιφατική.

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 7

Το Δικαστήριο καταλήγει στη σελίδα 591 της απόφασής του στο ακόλουθο εύρημα:
«Ο κ. Ευσταθίου εισηγήθηκε ότι, η αιτία πρόκλησης του θανάτου δεν ήταν απλώς η υπαίθρια αποθήκευση του φορτίου.  Η έκρηξη και οι προκληθέντες θάνατοι δεν οφείλονταν στο ότι τα εμπορευματοκιβώτια βρίσκονταν εκτεθειμένα στην ύπαιθρο.  Πρωταρχική αιτία ήταν η τοποθέτηση του φορτίου με τον τρόπο που έγινε και η παράλειψη συντήρησης του, κατά παράβαση των διαταγών, από τον Γεωργιάδη και τους εντεταλμένους, να τηρούν τις διαταγές.  Αντίστοιχα επιχειρήματα προώθησε ο κ. Κορφιώτης.  Συμφωνούμε και είναι αυτή τη διάσταση που αναδείξαμε, τόσο στην παράγραφο Β.12, όσο και στο Μέρος ΣΤ.»
Ταυτόχρονα όμως αποδίδει κατά νομική πλάνη στη σελίδα 592 της απόφασής του, στον εφεσείοντα την ευθύνη εφαρμογής της Πάγιας Διαταγής για την ορθή αποθήκευση των πυρομαχικών.

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ 8

Παρά τις ρητές διατάξεις των Πάγιων Διαταγών οι οποίες καθορίζουν ποίος ευθύνεται για τον χειρισμό των εκρηκτικών υλών της Εθνικής Φρουράς, πράγμα το οποίο αποδέχεται το Δικαστήριο ότι ρυθμίζεται από την Πάγια Διαταγή 6-12/2007, Τεκμήριο 59, εντούτοις κατά τρόπο ανεξήγητο το Δικαστήριο καταλήγει στη σελίδα 576 της απόφασής του ότι ο εφεσείων «στις 5.7.2011 ανέλαβε την ευθύνη χειρισμού του κινδύνου.  Όχι μόνον συγκάλεσε σύσκεψη για συζήτηση του προβλήματος, αλλά όρισε επιτροπή για να του εισηγηθεί λύσεις, διατηρώντας την εξουσία και την ευθύνη να αποφασίσει επί των εισηγήσεων τους.  Αυτά υποδηλώνουν ανάληψη ευθύνης (assumption of responsibility) που αρκεί να θεμελιώσει καθήκον ενεργείας.  Είχε πλέον ο Υπουργός Άμυνας το καθήκον να απαιτήσει όπως του παραδοθεί η έκθεση και να λάβει αποφάσεις προς αποτροπή του κινδύνου.»
Η πιο πάνω θέση του Δικαστηρίου και πάλιν αντικρούεται τόσο από τα γεγονότα και τη μαρτυρία που προσήχθη και κατά συνέπεια πάσχει από πραγματική και νομική πλάνη αλλά και από την απλή λογική των πραγμάτων.  Το εύρημα του Δικαστηρίου ότι ο εφεσείων ανέλαβε προσωπικώς την ευθύνη του χειρισμού του όλου θέματος στις 5.7.2011 ήταν καταλυτικό για την τύχη του και την καταδίκη του διότι αποτελεί το πρώτο συστατικό στοιχείο που συνιστά το καθήκον επιμέλειας.

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 9

Άρρηκτα συνδεδεμένος με τον πιο πάνω Λόγο Έφεσης είναι και το εύρημα του Δικαστηρίου ότι ο εφεσείων κατά τη σύσκεψη δεν έδωσε οδηγίες να απομακρυνθεί το εμπορευματοκιβώτιο όπως είναι καταγραμμένο στο πρακτικό και στην μαρτυρία των μαρτύρων που αναφέρουμε ανωτέρω, αλλά ούτε έδωσε οδηγίες να μεταβεί πυροσβεστικό όχημα για να αρχίσει η κατάβρεξη.  Και το εύρημα αυτό δεν στηρίζεται στη μαρτυρία.  Αντίθετα ο ισχυρισμός του εφεσείοντα ότι έδωσε τις οδηγίες αυτές ενισχύεται ουσιωδώς υποστηρίζεται από την περαιτέρω προσαχθείσα ενώπιον του Δικαστηρίου μαρτυρία ώστε και πάλιν να θεωρείται ότι το Δικαστήριο καταλήγοντας στο εύρημα του αυτό ενήργησε κατά πραγματική πλάνη.

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 10

Το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατά την αντιμετώπιση της υποθέσεως του εφεσείοντα εκδηλώνει μία υποβόσκουσα διάθεση καχυποψίας και προκατάληψης εις βάρος του, μη αποδεχόμενο μαρτυρικό υλικό από μάρτυρες κατηγορίας των οποίων η μαρτυρία συνάδει υπέρ της αθώωσης του εφεσείοντα.  

Δεν ισχυριζόμεθα ότι υπήρχε πρόθεση ενοχοποίησης εκ προοιμίου του εφεσείοντα εκ μέρους του Δικαστηρίου, αλλά οπωσδήποτε παρατηρείται μία υποβόσκουσα σκέψη ή αντίληψη ότι αυτός είναι ένοχος, προφανώς λόγω του γεγονότος ότι  ήταν ο Υπουργός της Άμυνας πολιτικός προϊστάμενος της Εθνικής Φρουράς.  Παρέβλεψε όμως το δικαστήριο ότι όλη η διαχείριση του επικίνδυνου φορτίου ήταν ευθύνη και μόνον της Εθνικής Φρουράς, επικεφαλής της οποίας κατά τρόπο κυριαρχικό ευρίσκετο ο Αρχηγός, οι ανώτεροι επιτελείς και γενικά η ηγεσία του Στρατεύματος με ειδικό συντονιστή το Συνταγματάρχη Γεωργιάδη.  

Εις αυτούς είχε αναθέσει η πολιτεία όλη την ευθύνη για την διαχείριση του φορτίου που περιελάμβανε την ασφαλή αποθήκευση του όπως συμβαίνει με όλες τις εκρηκτικές ύλες του στρατεύματος  και παρέβλεψε ότι ήταν οι  παραλείψεις των στρατιωτικών που οδήγησαν στην πυρκαγιά και εν συνεχεία εις την έκρηξη, η οποία έλαβε χώρα εις τα εμπορευματοκιβώτια.

Το δικαστήριο ουσιαστικά εστήριξε την καταδίκη του εφεσείοντα σε διάφορες μαρτυρίες στρατιωτικών οι οποίοι είχαν κίνητρο να αποφύγουν τις ευθύνες που τους βάρυναν ή να αποδράσουν από τις ευθύνες αυτές χωρίς να έχει δώσει τη  δέουσα σημασία ότι στις 6.7.2011 όλη η  ανώτατη στρατιωτική ηγεσία μαζί με την ηγεσία της Βάσης επιθεώρησαν επιτόπου το χώρο  και είδαν οι ίδιοι την κατάσταση ενημερωθέντες περαιτέρω από το συντονιστή της διαχείρισης του φορτίου Συνταγματάρχη Γεωργιάδη αλλά και το Διευθυντή της ΔΥΠ/ΓΕΕΦ Λάμπρο Λάμπρου. Αυτοί όφειλαν δυνάμει των Πάγιων διαταγών τις οποίες το ίδιο το Δικαστήριο παραδέχεται ότι παραβιάσθησαν βάναυσα να αποθηκεύσουν ορθώς το φορτίο και η παράλειψη αυτή ήταν το αποτέλεσμα των θανάτων των ατυχών θυμάτων, και αντί τούτου αποδίδει ευθύνη εις τον  εφεσείοντα με το εύρημα ότι κατά τη σύσκεψη ανέλαβε την ευθύνη να λάβει ή να εγκρίνει εκείνος μέτρα τα οποία επιβάλλονται από τις Πάγιες Διαταγές προς άρση του κινδύνου.

Η απόρριψη των υπερασπιστικών στοιχείων του εφεσείοντα όπως εξετέθη στους ανωτέρω Λόγους Εφέσεως έγινε κατά τρόπο τουλάχιστο δυσεξήγητο και αβάσιμο.

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ 11

Το Δικαστήριο κατέληξε εν τέλει στην καταδίκη του εφεσείοντα κάμνοντας αναφορά στις σελίδες 581-585 της απόφασής του στις παραλείψεις οι οποίες κατά την κρίση του θεμελιώνουν τα αδικήματα για τα οποία ευρέθη ένοχος.  Η αιτιολογία που παραθέτει το Δικαστήριο δεν ανταποκρίνεται προς την νομική και πραγματική κατάσταση που περιβάλλει την υπόθεση, όπως αυτή έχει παρουσιασθεί από απόψεως πραγματικών γεγονότων, αλλά και από απόψεως νομικών υποχρεώσεων. Συνεπώς  η απόφαση του Δικαστηρίου είναι εσφαλμένη και διότι είναι αντίθετη προς τα πράγματα ή οφείλεται σε παρερμηνεία των γεγονότων (πλάνη περί τα πράγματα) και/ή διότι δεν ερμηνεύει ορθώς τις νομικές διατάξεις οι οποίες θεμελιώνουν την ποινική ευθύνη στο βαθμό που να επιτρέπεται μία ποινική καταδίκη εις βάρος  κατηγορουμένου προσώπου.

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 12

Άρρηκτα συνδεδεμένος με τον πιο πάνω Λόγο Έφεσης είναι ότι το Δικαστήριο παρότι προέβη εις μία εκτεταμένη νομική μελέτη και ανάλυση πλείστων όσων θεμάτων τα οποία παρατίθενται στην πολυσέλιδη απόφασή του (612 σελίδων) η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει μονογραφία για την θεωρία του δικαίου και με στοιχεία συγκριτικού δικαίου, εντούτοις εσφαλμένα υπήγαγε στις νομικές αυτές αρχές γεγονότα που αποδίδονται στον εφεσείοντα.  Συγκεκριμένα εσφαλμένως το Δικαστήριο και κατά πραγματική πλάνη απέδωσε στον εφεσείοντα γεγονότα εις τα οποία δεν υπείχε ευθύνη και τα υπήγαγε στις νομικές αρχές με αποτέλεσμα να τον καταδικάσει.

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 13

Στην παρούσα υπόθεση συμβαίνει κάτι το πρωτοφανές.  Ενώ οι στρατιωτικοί οι οποίοι από τις 12.2.2009 είχαν την ευθύνη της φυλάξης και αποθηκεύσης του φορτίου, ενώ είχαν επίγνωση όλων των κινδύνων οι οποίοι αβίαστα προκύπτουν εάν η αποθήκευση και συντήρηση δεν γίνει κατά τον ορθό τρόπο, ενώ είχαν όλες τις δυνατότητες και όλα τα μέσα και όλη την τεχνογνωσία για να αποθηκεύσουν με ασφάλεια το υλικό, ώστε να αποφευχθεί η αλλοίωσή του και ενδεχομένως η πρόκληση πυρκαγιάς και εν συνεχεία εκρήξεως, ενώ εν τέλει σύμφωνα με τη Νομοθεσία είχαν την απόλυτη ευθύνη ως αξιωματούχοι της Εθνικής Φρουράς να προστατεύσουν το υλικό και να αποσείσουν ενδεχόμενους κινδύνους από πλημμελή αποθήκευση έναντι των στρατονισμένων εθνοφρουρών, αλλά και άλλων προσώπων που ενδεχομένως να παρίσταντο,  κανένας από τους υπευθύνους στρατιωτικούς  δεν παρουσιάσθηκε στο Δικαστήριο.

Είδαμε όμως πληθώρα από αυτούς να παρελαύνουν  ως μάρτυρες κατηγορίας με έκδηλη προσπάθεια να αποδίδουν ευθύνες σε άλλους εκτός από τους ιδίους ή τους συναδέλφους τους, και εν τέλει να εμφανίζεται ο εφεσείων και τρεις πυροσβέστες ως οι ένοχοι της εκρήξεως στο Μαρί.  Τούτο είναι πρωτοφανές εις την ιστορία της απονομής της δικαιοσύνης, να αποδίδεται ευθύνη εις τον πολιτικό προϊστάμενο ενός υπουργείου και να μην εμφανίζονται στο Κατηγορητήριο οι υπό του Νόμου υπεύθυνοι διαπράξεως των αδικημάτων.

Η παρούσα υπόθεση πρέπει να καταγραφεί ως η ωμότερη παραβίαση της Αρχής της Ισότητας,  την οποία επιβάλλει το άρθρο 28 του Συντάγματος και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και χωρίς επηρεασμό της γενικότητας των προαναφερόμενων,  του Αρθρου 6 για Δίκαιη Δίκη και Αρθρου 14 και Αρθρου 1 του Πρωτοκόλλου 12 της Σύμβασης για ίση μεταχείρηση.  Δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι υπαίτιος των θανάτων στο Μαρί είναι ο εφεσείων και οι τρεις πυροσβέστες οι οποίοι καταδικάστηκαν μαζί του και οι οποίοι έλαβαν γνώση της υπάρξεως του φορτίου 4-5 ημέρες πριν από την πυρκαγιά και την έκρηξη.  Αυτό συνιστά πραγματική αδικία εις βάρος των καταδικασθέντων.  

Είναι η θέση μας ότι ανεξάρτητα από τις ειδικές πρόνοιες περί ποινικής ευθύνης οποιουδήποτε προσώπου, υπάρχει η γενική αρχή η οποία δεν πρέπει ποτέ να αγνοείται από ένα Δικαστήριο, ότι θα πρέπει μία δίκη να είναι δίκαιη  υπό την έννοια ότι  ύπερθεν όλων των ειδικών ποινικών διατάξεων καταλογισμού ποινικής ευθύνης, υπάρχει η μεγαλειώδης έννοια να γίνεται δικαιοσύνη σε κάθε υπόθεση. Αυτό πρέπει να ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα. Εάν δεν ικανοποιείται το κοινό περί δικαίου αίσθημα, τούτο συνιστά αδικία και η αδικία δεν μπορεί να συνοδεύει μία ποινική καταδίκη. Η άνιση μεταχείριση σε συνδυασμό με την προσβολή του τεκμηρίου της αθωότητας όπως αναφέρουμε στον Λόγο Έφεσης αρ. 1 είναι τόσο καταφανής εις την παρούσα υπόθεση που οι λόγοι αυτοί και μόνο θα ήταν επαρκής για να ακυρωθεί η ποινική καταδίκη του εφεσείοντα.

ΕΦΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 1

Η επιβληθείσα στον εφεσείοντα ποινή ενόψει όλων των περιστάσεων που περιβάλλουν την υπόθεση και συγκεκριμένα το βαθμό της υπαιτιότητας που αποδίδεται εις αυτόν από το Δικαστήριο και αναφορικά με το ήθος και το χαρακτήρα του, τις προσωπικές του περιστάσεις, αλλά και την κατάσταση της υγείας του είναι καταφανώς και/ή εκδήλως υπερβολική, αλλά και λανθασμένη λόγω της παραβάσεως των αρχών που διέπουν την ποινική μεταχείριση καταδικασθέντων προσώπων (wrong in principle).

ΛΟΓΟΣ ΕΦΕΣΗΣ ΑΡ. 2
Η επιβολή ποινής πενταετούς φυλακίσεως εις τον εφεσείοντα με άμεση εκτέλεση σε σχέση με το βαθμό της υπαιτιότητας του και της άνισης μεταχείρισης που έχει τύχει εις την παρούσα υπόθεση, αποτελεί ποινή εκδήλως υπερβολική  και καταφόρως λανθασμένης για λόγους αρχής.

Β.Γ.Ε: "Εκδήλως επιεικείς οι ποινές"

Όπως δήλωσε ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας Ρίκκος Ερωτοκρίτου με την καταχώρηση της έφεσης η Εισαγγελία διατυπώνει τη θέση της πως οι ποινές που επεβλήθησαν είναι εκδήλως επιεικείς. Από εκεί και πέραν, πρόσθεσε, το Ανώτατο Δικαστήριο θα αποφασίσει.

Εξάλλου την περασμένη Παρασκευή κατέθεσε έφεση για την καταδίκη και την ποινή που επιβλήθηκε στον τέως Διοικητή της ΕΜΑΚ Ανδρέα Λοϊζίδη ο συνήγορος υπεράσπισής του Θανάσης Κορφιώτης.
Την περασμένη εβδομάδα η Γενική Εισαγγελία προχώρησε στην καταχώρηση έφεσης κατά των ποινών που επέβαλε το Μόνιμο Κακουργιοδικείο.

Υπενθυμίζεται ότι το Μόνιμο Κακουργιοδικείο είχε επιβάλει στις 2 Αυγούστου ποινή φυλάκισης πέντε χρόνων στον κ. Παπακώστα, ενώ οι κύριοι Νικολάου, Χαραλάμπους και Λοϊζίδης καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης δυο χρόνων ο καθένας. Ο κ. Παπακώστας συνεχίζει να νοσηλεύεται λόγω προβλημάτων υγείας στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας.