Ανακοίνωση εξέδωσε ο γνωστός Κύπριος καλλιτέχνης Χρίστος Κακουλλής (CRS) σχετικά με την εγκύκλιο για το σβήσιμο συνθημάτων από τοίχους στην Κύπρο. 

Στην ανακοίνωση αναφέρει ότι «η τέχνη του δρόμου υπάρχει για να φωνάζει εκεί που οι άλλοι σωπαίνουν.Όταν το κράτος στέλνει τέτοιες επιστολές, νιώθω πως επιχειρείται να ντυθεί με «καλό σκοπό» η προσπάθεια ελέγχου της φωνής μας. Μιλούν για καταπολέμηση μίσους, αλλά ποτέ δεν μιλούν για την καταπολέμηση της αδικίας που γεννά το μίσος.

Το μίσος δεν γεννιέται στους τοίχους∙ γεννιέται από πολιτικές αποφάσεις, από πολέμους, από τείχη που υψώνονται και από ανθρώπους που εκτοπίζονται. Εμείς οι καλλιτέχνες δεν το καλλιεργούμε∙ το ξεσκεπάζουμε. Οι τοίχοι μιλούν γιατί τα στόματα φιμώνονται.

Δεν δεχόμαστε μαθήματα δημοκρατίας από όσους χτίζουν τείχη καταπίεσης και ζητούν μετά από άλλους να σβήνουν τα σημάδια της αντίστασης. Η Κύπρος ξέρει από προσφυγιά, ξέρει από κατοχή, ξέρει τι θα πει να σου στερούν πατρίδα. Δεν θα μας πείτε εσείς πώς να μιλάμε και τι να ζωγραφίζουμε.

Η τέχνη μου, και κάθε μορφή ελεύθερης τέχνης, είναι μια πράξη αντίστασης. Δεν είναι μίσος∙ είναι κραυγή για δικαιοσύνη. Και αν αυτό ενοχλεί, τότε σημαίνει ότι κάνει ακριβώς τη δουλειά της.

Οι δρόμοι, οι τοίχοι, οι γειτονιές ανήκουν στον λαό. Εκεί θα συνεχίσουμε να μιλάμε. Όσο υπάρχει αδικία, θα υπάρχει και τέχνη που δεν σιωπά.

Αν και για κάποιο διάστημα παραμένω αποστασιοποιημένος από την τέχνη του δρόμου, δεν μπορώ να μην εκφράσω τον θαυμασμό και τα συγχαρητήριά μου σε όσους συνεχίζουν να κρατούν ζωντανή αυτή τη φωνή. Οι τοίχοι μιλούν μέσα από εσάς και αυτό είναι η μεγαλύτερη νίκη της τέχνης∙ να επιμένει, ακόμη κι όταν κάποιοι προσπαθούν να την σιωπήσουν.

Το γκράφιτι για την παλαιστίνια μάνα

Σε έναν τοίχο της πόλης, το νέο γκράφιτι του καλλιτέχνη CRS φέρνει στο φως δύο πληγές που παραμένουν ανοιχτές: την Κύπρο του 1974 και την Παλαιστίνη του σήμερα.

Με έντονα συμβολικά χρώματα – το πορτοκαλί και το πράσινο για την Κύπρο, το κόκκινο και το πράσινο για την Παλαιστίνη – η εικόνα αποτυπώνει τον κοινό πόνο της προσφυγιάς, της απώλειας και της μάνας που θρηνεί το παιδί της.Το έργο δεν είναι απλώς μια τοιχογραφία. Είναι μια κραυγή μνήμης και αλληλεγγύης, που υπενθυμίζει πως η ιστορία επαναλαμβάνεται με διαφορετικά πρόσωπα αλλά την ίδια ανθρώπινη τραγωδία.

Όπως δηλώνει ο ίδιος ο CRS: «Οι λαοί μας συνδέονται μέσα από τον πόνο, την αδικία αλλά και την ελπίδα για ελευθερία και ειρήνη. Αυτό το γκράφιτι είναι αφιερωμένο σε όλες τις μάνες που κρατούν μέσα τους τον κόσμο ολόκληρο».

"Οι Μάνες" του CRS κοσμούν πλέον την είσοδο της Εκκλησίας του Αγίου Μαμά στην Λακαταμεια, ο δρόμος που βλέπει στον κύριο δρόμο της Λακαταμειας.

Διαβάστε επίσης: Συγκινητικό γκράφιτι στην παλιά Λευκωσία: «Μην ψάχνετε την ειρήνη, σκοτώθηκε»