Το Eurobasket μετά και τον αγώνα Ελλάδα – Ισπανία στο «Σπύρος Κυπριανού», φεύγει από την Κύπρο και μεταφέρετε στις υπόλοιπες διοργανώτριες χώρες. Με αφορμή το «τέλος» των αγώνων στη Λεμεσό, ο υπεύθυνος ασφάλειας της διοργάνωσης Αλέξανδρος Παπαδόπουλος μίλησε στο ράδιο Πρώτο για την διεξαγωγή της διοργάνωσης και τις προεκτάσεις της στα ζητήματα ασφαλείας. 

Αρχικά ο κ. Παπαδόπουλος έκανε αναφορά σε όλη τη διαδικασία, στους αγώνες και την πίεση που είχαν οι διοργανωτές κατά την διάρκεια τους «Ήταν πάρα πολλοί αγώνες, ήταν αγώνες back-to-back ημέρες, δηλαδή Σάββατο και Κυριακή. Είχαμε έξι αγώνες σε δύο μέρες. Είχαμε πολύ λίγο χρόνο να προετοιμαστούμε για το πώς θα βγάλουμε τον κόσμο έξω και πώς θα το αναβάλουμε μέσα. Μιλάμε τώρα για ένα χρόνο περίπου 45 λεπτών. Υπήρχε όμως μια τεράστια όρεξη από όλους. Οι αρχές βοήθησαν πάρα πολύ. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω την αστυνομία, την πυροσβεστική, τους νοσοκόμους, σίγουρα όλες τις αρχές του γηπέδου και σίγουρα όλους όσους άλλους ενεπλάκησαν, γιατί στην ασφάλεια δεν ήμασταν μόνο εμείς. Ακόμα και τους εθελοντές, ακόμα και ένας άνθρωπος ο οποίος μπορεί να είναι απλός φίλαθλος και να δει κάτι, να προσπαθήσει να βοηθήσει, να ειδοποιήσει. Νομίζω ότι πέτυχε, γιατί είχαμε πραγματικά μεγάλη θέληση να αποδείξουμε ότι μπορούμε.»

Συμπλήρωσε λέγοντας ότι «Δεν είναι κάτι το οποίο υπήρχε αμφισβήτηση. Απλά καταλαβαίνετε ότι σε ένα τέτοιο μεγάλο γεγονός, για να πάνε όλα ρολόι,  πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα, όλοι οι φορείς να δουλεύουν στα 100% και νομίζω ότι στην τελική το πετύχαμε. Ο κόσμος έμεινε πολύ ευχαριστημένος. Ευτύχησα από ό,τι έχω καταλάβει και από ό,τι βλέπω και τη γράφεται. Μάλιστα και με τα ξένα μέσα που βλέπαμε και διαβάζαμε».

Σε ερώτηση για το πιο είναι μυστικό σε τέτοιου είδους διοργάνωσης ο κ. Παπαδόπουλος είπε ότι «Οι παραγόντες είναι πάρα πολλοί που μπορεί κάτι να πάει στραβά ή πάρα πολύ λίγοι. Θέλεις έναν άτομο να καταστρέψει τα πάντα καμιά φορά. Αλλά όταν δουλεύεις για το 100% θεωρώ ότι είναι δύσκολο κάτι να πάει έτσι πολύ στραβά.Μικρό προβλήματα είχαμε. Πάντα κοιτάς την μεγάλη εικόνα. Υπήρχε και κόσμος που ο καθένας για τη δική του πλευρά μπορεί να πει το οτιδήποτε. Παράδειγμα, εγώ θυμάμαι ότι όταν κάναμε τα test games για να βρούμε τα λάθη και να τα διορθώσουμε, υπήρχε πάρα πολλής κόσμος ο οποίος έλεγε ότι περπατάμε δέκα λεπτά να φτάσουμε στο γήπεδο με αυτή τη ζέστη. Είχαμε πάρει μια απόφαση να έρχονται τα λεωφορεία από το Τσίρειο για να μην ταλαιπωρηθεί ο κόσμος για τα πάρκινγκ. Γιατί τα πάρκινγκ δεν υπήρχαν, ήταν πάρα πολύ λίγα στο γήπεδο.

Τόνισε ακόμη ότι «Καταλαβαίνετε ότι είναι μικρός ο δρόμος για να έρθεις στο γήπεδο. Αν γινόταν ένα ατύχημα και σε μπλοκάρει μια ομάδα παράδειγμα, δεν θα έπρεπε ποτέ για να γίνει ο αγώνας.  Καταλαβαίνετε ότι αυτό θα ήταν μια καταστροφή. Οπότε εκεί ρισκάραμε, ξέραμε ότι μπορεί να ταλαιπωρηθεί κάποιος κόσμος.  Γιατί έτσι δεν χωράει κάνοντας τα πάρκινγκ. Αλλά εγώ έκανα μια ερώτηση τότε. Τι θα μας μείνει;Τα δέκα λεπτά το περπάτημα ή τελικά ότι πήγαμε στη διοργάνωση. Τι θα λέμε σε λίγα χρόνια. Μετά από ένα-δύο χρόνια ξέρω εγώ, τι θα διηγούμαστε; Σίγουρα δεν θα διηγούμαστε τα δέκα λεπτά που περπατήσαμε μέσα στον ήλιο. Οπότε η προσπάθεια πρέπει να είναι συνολική από όλους. Το ότι δεν πήγε κάτι στραβά, θεωρώ ότι σίγουρα ήταν η όρεξη. Η όρεξη που ήμασταν όλοι στο γεγονός και θέλαμε να πάει καλά. Όπως σας είπα και πριν πρέπει να δουλεύουμε για το 100%». 

Ο κ. Παπαδόπουλος ρωτήθηκε πόσος κόσμος περίπου εξυπηρετήθηκε αυτές τις μέρες και είπε ότι  «Ακόμα τους αριθμούς δεν τους έχω δει. Αλλά θα σας πω ότι πάνω κάτω χτες είχε στο σύνολο δεκαπέντε χιλιάδες. Είχαμε περίπου επτά χιλιάδες. Κάναμε πριν μια αναφορά για το Ισραήλ και αναπόφευκτα πολλοί, όταν συγκρίνουν ζητήματα ασφάλειας, πάνε και συγκρίνουν αυτή την κουλτούρα ασφάλειας που έχουν οι Ισραηλινοί σε σχέση με εμάς. Ποιες είναι οι διαφορές μας. Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που λένε ότι δεν θέλουμε να ζούμε με αυτό του είδους τον φόβο ή το εξαντλητικό έλεγχο το οποίο γίνεται από τους Ισραηλινούς και ως νοοτροπία δεν συμβαδίζουμε εμείς με αυτό.

Συνέχισε λέγοντας ότι γνωρίζει πολύ καλά την κατάσταση στο Ισραήλ. «Λοιπόν, επειδή πηγαίνω συχνά στο Ισραήλ, έχω σπουδάσει εκεί, έχω διάφορα έτσι, έχω πολύ καλές σχέσεις, οι Ισραηλινοί είναι σε θέμα γηπέδων, να ξέρετε, ότι είναι σε πάρα πολύ κακή κατάσταση. Έχουν και κακή νοοτροπία σαν οπαδοί γενικότερα, αλλά δεν είναι καθόλου επαγγελματίες. Σας το λέω με όλη μου τη σιγουριά. Αν πας στα αεροδρόμια, ναι βεβαίως, γιατί τα αεροδρόμια είναι τα σύνορα της χώρας και το Ισραήλ είναι ουσιαστικά πάντα σε μια εμπόλεμη κατάσταση, οπότε εκεί τα μέτρα είναι πάρα πολύ αυξημένα. Οι Ισραηλινοί βεβαίως δεν μπορούν να τους αμφισβητήσει κανένας για την ασφάλεια, γιατί είναι κάτι που πρέπει να ζήσουν με αυτό, άρα συνέχεια πρέπει να βελτιώνονται, αλλά όλοι μπορούν να κάνουν πολύ καλή ασφάλεια, μπορούμε να κάνουμε κι εμείς πολύ καλή ασφάλεια, οποιοσδήποτε τέλος πάντων δουλεύει γι' αυτό. Φυσικά είναι και θέμα κουλτούρας. Όταν μιλάμε για ασφάλεια σε έναν αγώνα,  γιατί αυτό είχαμε χθες, το πρώτο πρόγραμμα που έπρεπε να σκεφτούμε ήταν οι υπηρεσίες του κόσμου και μετά οι βασικές ανάγκες. Παράδειγμα, αν θα λιποθυμήσει κάποιος, όπως είχαμε λιποθυμίες.

Επισήμανε τις υπηρεσίες και τη διαδικασία που ακολουθείται, αν συμβεί κάτι στο γήπεδο «Οι ιατρικές υπηρεσίες που πρέπει να έχεις σε ένα γήπεδο, σε περίπτωση που γίνει κάτι, να έχεις τις εξόδους κινδύνου καθαρές, να μπορούμε να διώξουμε τον κόσμο προς τα πάρκινγκ όπως είχαμε σχεδιάσει,  το πώς θα «ρολάρουμε» το γήπεδο πώς θα μπορούσαμε κάθε φορά που τελειώνει ένας αγώνας να διώξουμε τον κόσμο που ήταν πάρα πολύ δύσκολο εγχείρημα για το γήπεδο κι αυτό δουλεύοντας και σκεπτόμενοι το τι πλέον θα ακολουθήσει. Πήγε πραγματικά πάρα πολύ καλά.  Άρα όταν μιλάμε για την ασφάλεια, δεν πρέπει να το συγκρίνουμε σαν χώρα με χώρα,  γιατί εξαρτάται πού ζεις, έχει διαφορετικές ανάγκες. 

Καταλήγοντας είπε τη γνώμη του σχετικά με το αν μπορεί να φιλοξενηθεί κι άλλη διοργάνωση στην Κύπρο. «Αυτό είναι το κάτι που ευχόμαστε και εμείς πρέπει νομίζω να το πάρουμε πιο σοβαρά και για να τελειώσω από την δική μου πλευρά. Μπορούμε και παραμπορούμε».