Μεγάλη συζήτηση ξέσπασε τις τελευταίες ημέρες, κατά τη διάρκεια της μεγάλης πυρκαγιάς στην ορεινή Λεμεσό της Λεμεσού, εξαιτίας της αυξημένης κινητικότητας κυβερνητικών αξιωματούχων στο πύρινο μέτωπο. Υπουργοί, βουλευτές και ακόμη και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εμφανίστηκαν στο κέντρο διαχείρισης κρίσεων, κοντά στις εστίες της φωτιάς, συνοδευόμενοι από κάμερες, φρουρούς και επιτελεία. Το ΑΚΕΛ ξενάγησε μέχρι και τον Ερχιουρμάν για να δείξει παρόν…

Όσο και αν οι προθέσεις τους βαφτίζονται "υποστηρικτικές" ή "συμβολικές", το ερώτημα παραμένει: ποια είναι η ουσιαστική αξία της φυσικής τους παρουσίας σε ένα χώρο όπου το κάθε δευτερόλεπτο μετράει για την ανθρώπινη ζωή, την περιουσία και το φυσικό περιβάλλον;  Υπάρχει φυσικά και η άποψη που λέει ότι αν δεν πήγαιναν όλοι θα ήταν εξίσου επικριτικοί για την απουσία τους και θα ζητούσαν εξηγήσεις.

Επί της ουσίας η  διαχείριση μιας κρίσης τέτοιου μεγέθους όπως ήταν η πυρκαγιά στην ορεινή Λεμεσό απαιτεί συντονισμό, απόλυτη συγκέντρωση και απουσία εξωτερικών περισπασμών. Η παρουσία πολιτικών, όσο καλοπροαίρετη κι αν είναι, συχνά λειτουργεί ως εμπόδιο – όχι μόνο πρακτικά, αλλά και ψυχολογικά: οι πυροσβέστες, οι διασώστες, οι αξιωματικοί πολιτικής άμυνας καλούνται να συνεχίσουν το έργο τους υπό το βάρος της δημόσιας επίβλεψης και της ανάγκης να "απαντούν" επικοινωνιακά αντί να επιχειρούν απερίσπαστοι. Ακόμα και όλοι οι συνάδελφοι δημοσιογράφοι εστιάζουν, αναγκαστικά,  στις δηλώσεις των αξιωματούχων παρά στο ρεπορτάζ επί του πεδίου. 

Είναι επίσης αμφίβολο το αν οι πολιτικοί λαμβάνουν ουσιαστική ενημέρωση επιτόπου, που δεν θα μπορούσε να τους δοθεί με ασφάλεια και ταχύτητα από απόσταση, μέσω των αρμόδιων επιτελείων. Αντί για χρήσιμη εποπτεία, η επιτόπια παρουσία μοιάζει συχνά περισσότερο με σκηνικό για φωτογραφίες, δηλώσεις και "μηνύματα στήριξης" που ακούγονται κενά την ώρα που ο καπνός πνίγει την ύπαιθρο και η φωτιά καταστρέφει σπίτια και απειλεί ζωές..

Για το θέμα τοποθετήθηκε και ο πρώην διευθυντής της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας Κλεάνθης Νικολαΐδης στην έτκακτη εκπομπή του Σίγμα

«Ποιο σκοπό εξυπηρετούσε η η στρατιά των πολιτευτών και των βουλευτών στο κέντρο συντονισμού; ;Ήταν εκεί ο δασοπυροσβέστης και χειριζόταν τις θέσεις των μηχανημάτων και  πήγαιναν εκεί οι βουλευτές και ρωτούσαν τι κάνουν. Πήγαν για εθελοντές, να διακόψουν ή για να πάρουν like; »



Σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος των πολιτικών θα πρέπει να είναι προληπτικός μέσω νομοθετημάτων και αποφάσεων. Όχι να δίνουν το παρών σε κρίσιμες στιγμές για το θεαθήναι, αλλά να φροντίζουν ώστε οι πυροσβεστικές δυνάμεις να έχουν τους πόρους, την εκπαίδευση και τον σχεδιασμό από πρίν. Είναι εκείνοι που καθορίζουν τις προτεραιότητες χρηματοδότησης, την οργάνωση των μηχανισμών και τη θεσμική ετοιμότητα της Πολιτείας. Αν πραγματικά ενδιαφέρονται για την αποτελεσματικότητα των επιχειρήσεων, ας παραμείνουν πίσω από τις γραμμές και ας δώσουν χώρο σε αυτούς που γνωρίζουν το επιχειρησιακό πεδίο.

Σε περιόδους κρίσης, η σιωπηλή στήριξη είναι πολύτιμη. Η επίδειξη παρουσίας, όμως, αν δεν συνοδεύεται από διαχρονική πολιτική ευθύνη και σοβαρότητα, γίνεται απλώς ένας ακόμη καπνός που θολώνει την εικόνα της πραγματικότητας.