Συμπληρώνονται φέτος 14 χρόνια από την τραγωδία της 11ης Ιουλίου 2011, η οποία συγκλόνισε ολόκληρη την Κύπρο.

Τα κόμματα εξέδωσαν σχετικές ανακοινώσεις.

Διαβάστε ακόμη: 14 χρόνια από την τραγωδία στο Μαρί – Ανεπούλωτες πληγές

ΔΗΣΥ

Η 11η Ιουλίου 2011 θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όλων μας για το που μπορεί να οδηγήσει η εγκληματική αμέλεια και η αλληλουχία ιδεολογικών αγκυλώσεων, πολιτικών αυτοσχεδιασμών και σοβαρών παραλείψεων.

Η φονική έκρηξη στη ναυτική βάση «Ευάγγελος Φλωράκης» ήταν μια καταστροφή άνευ προηγουμένου που άφησε πίσω της 13 αθώους νεκρούς, δεκάδες τραυματίες και μια χώρα βυθισμένη στο σκοτάδι — κυριολεκτικά και συμβολικά.

Η έκρηξη στο Μαρί δεν συγκλόνισε μόνο την κοινωνία· επέφερε και ένα βαρύ πλήγμα στην αξιοπιστία των πολιτειακών θεσμών.

Σήμερα, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, τίποτα δεν μπορεί να αποκαταστήσει την απώλεια των 13 Ηρώων που έδωσαν τη ζωή τους στο βωμό του καθήκοντος, ούτε τη σωματική και ψυχική οδύνη των τραυματιών που θα τους συνοδεύει για πάντα. Τους τιμούμε με σεβασμό, ευγνωμοσύνη και υπόσχεση: να μην ξεχαστούν.

Αποτελεί καθήκον όλων μας, και ιδιαίτερα των πολιτικών δυνάμεων, να διασφαλίσουμε υπεύθυνη, διαφανή και ασφαλή διακυβέρνηση. Να χαράσσουμε εξωτερική πολιτική με σοβαρότητα και πρόνοια, ώστε να μη βιώσουμε ποτέ ξανά παρόμοια εθνική τραγωδία.

Το Μαρί δεν ήταν απλώς ένα ατύχημα. Ήταν μια εθνική πληγή και οφείλουμε να τη θυμόμαστε, για να μην την επαναλάβουμε ποτέ.

ΕΛΑΜ

Το Εθνικό Λαϊκό Μέτωπο τιμά σήμερα τη μνήμη των ηρώων που θυσιάστηκαν εν ώρα καθήκοντος στη φονική έκρηξη της 11ης Ιουλίου 2011, στη Ναυτική Βάση «Αντιστράτηγος Ευάγγελος Φλωράκης» στο Μαρί.

Δεκατρία παλικάρια έπεσαν άδικα, εξαιτίας εγκληματικών λαθών και παραλείψεων της καταστροφικής διακυβέρνησης του ΑΚΕΛ. Ένα κράτος που όφειλε να τους προστατεύει, τους δολοφόνησε.

Καθήκον όλων μας είναι να μην αφήσουμε τον χρόνο, να σβήσει την αλήθεια. Οι ήρωες του Μαρί δεν πρέπει να ξεχαστούν, ούτε τα τραγικά συνεπακόλουθα της ανευθυνότητας να επαναληφθούν.

ΕΔΕΚ

Κλίνουμε με σεβασμό το γόνυ ενώπιον της μνήμης των δεκατριών παλληκαριών του Πολεμικού Ναυτικού και της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, οι οποίοι έμειναν πιστοί στο καθήκον μέχρι την ύστατη στιγμή, παλεύοντας με τον ύπουλο «εχθρό», τα θανατηφόρα εμπορευματοκιβώτια, για να σώσουν την ναυτική βάση και τις ζωές άλλων δεκάδων, που βρίσκονταν στη βάση και στις γύρω εγκαταστάσεις.

Οι 13 ήρωες του Μαρί δεν νικήθηκαν μόνο από το εκρηκτικό μίγμα των στοιβαγμένων εμπορευματοκιβωτίων, αλλά και από τους πρόχειρους και άσκεφτους χειρισμούς, μιας κυβέρνησης που καθοδηγείτο από παρωχημένες ιδεοληψίες.

Αυτές οι ιδεοληψίες, που καμία σχέση είχαν με το συμφέρον της Κύπρου, στέρησαν, το πρωί της 11ης Ιουλίου 2011, τη ζωή από τους δεκατρείς άντρες του Πολεμικού Ναυτικού και της Πυροσβεστικής, θρυμμάτισαν τα όνειρα δώδεκα οικογενειών, βύθισαν την Κύπρο στο πένθος και προκάλεσαν σοβαρές ζημιές σε στρατιωτικές και ενεργειακές υποδομές.

Η έκρηξη στη Ναυτική Βάση «Ευάγγελος Φλωράκης», δεν σκότωσε μόνο τους ναύτες και τους πυροσβέστες. «Σκότωσε» τη σοβαρότητα ενός κράτος και την αξιοπιστία των θεσμών.

Οι μνήμες είναι ακόμα νωπές. Ο ανείπωτος πόνος των οικογενειών των 13 ηρώων δεν απαλύνεται.

Τουλάχιστον, ας καταφέρουμε να διασφαλίσουμε πως ποτέ ξανά η πολιτεία δεν θα επιτρέψει στον εαυτό της να λειτουργήσει με τον απαράδεκτο τρόπο που λειτούργησε τότε. Ποτέ ξανά «Μαρί».

Άλμα

Η έκρηξη στο Μαρί, στις 11 Ιουλίου 2011, ήταν η σημαντικότερη ανθρωπογενής φονική καταστροφή που συνέβη σε Κυπριακό έδαφος, μετά το 1974. Δεκατρία πρόσωπα έχασαν τη ζωή τους, εξήντα-δύο τραυματίστηκαν, ενώ προκλήθηκαν τεράστιες μεγάλες ζημιές σε κρίσιμες υποδομές και στην οικονομία. Οικογένειες έχασαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, άνθρωποι υπέφεραν και συνεχίζουν να υποφέρουν. Η κοινωνική μνήμη μπορεί να ξεθωριάζει με το πέρασμα του χρόνου, αλλά η μνήμη των οικογενειών όχι. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε τέτοια συμβάντα να ξεχαστούν. Πρέπει να θυμόμαστε τη συλλογική ευθύνη μας.

Μέρος της τραγωδίας είναι ότι το φονικό δυστύχημα ήταν αποφεύξιμο: αποκάλυψε την ανεπάρκεια του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος ουδέποτε ανέλαβε τις προσωπικές και θεσμικές ευθύνες που επισήμως του αποδόθηκαν από το πόρισμα της επιτροπής διερεύνησης του δυστυχήματος που ο ίδιος διόρισε (Πόρισμα Πολυβίου), και κατέδειξε τη γύμνια του κράτους συνολικά.

Το Πόρισμα Πολυβίου ήταν μελαγχολικά σαφές: «Οι ευθύνες για την απογοητευτική κατάσταση πραγμάτων που έχει δημιουργηθεί και είναι πλέον αντιληπτή από όλους είναι διαχρονικές και συσσωρευμένες. Η τραγωδία στη Ναυτική Βάση στο Μαρί αντικατοπτρίζει όχι μόνο κολοσσιαία ανεπάρκεια στη συγκεκριμένη περίπτωση, αλλά και την αποτυχία του πολιτικού συστήματος εν γένει. Στην υπό εξέταση περίπτωση, ουδέν λειτούργησε». Το Πόρισμα στηλιτεύει ρητώς την ολιγωρία, την αναβλητικότητα, την αναποτελεσματικότητα, την έλλειψη συντονισμού, την αδιαφορία, και την ανευθυνοϋπευθυνότητα που χαρακτήρισαν την τότε κυβερνητική και κρατική αντίδραση. «Η τραγωδία στο Μαρί», αναφέρει το Πόρισμα, «θα πρέπει τουλάχιστο να αποτελέσει την αφετηρία όχι μόνο για απόδοση ευθυνών αλλά και για ευρύτερο προβληματισμό, αυτοκριτική και αυτογνωσία». Δυστυχώς υστερούμε δραματικά στην αυτογνωσία. Δύο χρόνια μετά, ακολούθησε το «κούρεμα» και λίγα χρόνια αργότερα η κατάρρευση του Συνεργατισμού.

Θα μνημονεύσουμε και φέτος του νεκρούς μας στο Μαρί με τον προσήκοντα σεβασμό. Θα τους τιμήσουμε, όμως, ακόμα περισσότερο αν χαλυβδώσουμε τη θέλησή μας να μην ξανασυμβεί ένα παρόμοιο δυστύχημα. Να φροντίσουμε να αποκτήσουμε ένα πολιτικό σύστημα που νοιάζεται για τον άνθρωπο κι ένα κράτος σοβαρό, έντιμο και αποτελεσματικό. Τότε θα έχουμε δικαιώσει τη μνήμη των νεκρών του Μαρί.