Την ανάγκη να προηγηθεί η δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος ανακουφιστικής φροντίδας πριν ανοίξει ουσιαστικά η συζήτηση για τη νομιμοποίηση της ευθανασίας, υπογράμμισε ο Αρτέμης Αρτεμίου, Συνιδρυτής του Ιδρύματος «Αλκίνοος Αρτεμίου», φιλοξενούμενος στην εκπομπή Ήρθε κι Έδεσε.
Ο κ. Αρτεμίου τόνισε ότι βλέπει την ευθανασία ως ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά υπό αυστηρές προϋποθέσεις. «Η ευθανασία στα μάτια μου είναι δικαίωμα. Ένα δικαίωμα όμως που πρέπει να ασκείται εάν ο ασθενής ή ο γονιός του ασθενή – αν μιλούμε για ένα ανήλικο – έχει ελεύθερη, ενημερωμένη, ρητή, αδιαμφισβήτητη συναίνεση. Δεν είναι ελεύθερη η συναίνεση εάν είναι μια διέξοδος σε μια κατάσταση απελπισίας».
Σύμφωνα με τον ίδιο, η ανακουφιστική φροντίδα δεν είναι «συμπληρωματική υπηρεσία», αλλά ουσιώδης ανθρώπινη ανάγκη, συχνά το τελευταίο ανάχωμα απέναντι στον πόνο και την απώλεια της αξιοπρέπειας. «Η ανακουφιστική φροντίδα είναι πολλές φορές το τελευταίο εμπόδιο απέναντι στον πόνο, στην εγκατάλειψη, στην απώλεια της αξιοπρέπειας, όταν απέναντί σου έχεις έναν άνθρωπο ο οποίος δυστυχώς είναι στο τελικό στάδιο. Και είναι δικαίωμα του κάθε ασθενή να μην υποφέρει, ακόμα κι αν η θεραπεία δεν είναι πλέον δυνατή».
Ωστόσο, όπως σημείωσε, στην Κύπρο δεν υπάρχει οργανωμένο και προσβάσιμο σύστημα ανακουφιστικής φροντίδας. «Στην Κύπρο δυστυχώς δεν υπάρχει δίχτυο ουσιαστικής, επιστημονικά τεκμηριωμένης, ισότιμα προσβάσιμης ανακουφιστικής φροντίδας σε νοσοκομεία, στα σπίτια, στην κοινότητα. Ουσιαστικά είναι μόνο το Ίδρυμα Αροδαφνούσα. Βασικά αυτού του αντικαρκινικού συνδέσμου έχουν δημιουργήσει δομές. Εξαρτόμαστε από φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες και μεμονωμένους λειτουργούς υγείας».
Ο κ. Αρτεμίου κάλεσε την Πολιτεία να δημιουργήσει ένα σταθερό και δομημένο πλαίσιο φροντίδας για τους ασθενείς. «Πρέπει να δημιουργηθεί ένα δίχτυο που να παρέχει ουσιαστική φροντίδα. Πολλές φορές, δυστυχώς, κινδυνεύουμε να θεωρήσουμε την ευθανασία ως λύση, εκεί που βλέπουμε ότι η φροντίδα η οποία παρέχεται αντικειμενικά δεν είναι αρκετή. Ενώ θα έπρεπε να είναι, ενώ υπάρχουν τα μέσα να είναι αρκετή».
Αναφέρθηκε και στην πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, τονίζοντας τη σημασία της ειδικότητας των γιατρών του πόνου. «Πλέον υπάρχουν ειδικότητες, οι γιατροί του πόνου, οι οποίοι βλέπουν το συγκεκριμένο ασθενή, το ιστορικό του, τι πέρασε, και προσπαθούν να του δώσουν μία ποιότητα ζωής. Αν έχει αυτή την ποιότητα, τότε είναι πραγματικά ελεύθερος να ασκήσει το δικαίωμά του στην ευθανασία».
Ο κ. Αρτεμίου χαρακτήρισε τη συζήτηση που επιχειρείται σήμερα στο Κυπριακό Κοινοβούλιο ως «πάρα πολύ πρόωρη». «Θεωρώ ότι είναι πάρα πολύ πρόωρο. Πρέπει να μπει μπροστά το ζήτημα της ανακουφιστικής φροντίδας. Τότε θα είναι ελεύθερη η συναίνεση του ασθενή. Δεν θα είναι μια διέξοδος για τον πατέρα, μονόδρομος ουσιαστικά. Θα υπάρχουν οι επιλογές. Και έτσι πρέπει να είναι».
Τέλος, σχολίασε τις κοινωνικές και πολιτισμικές παραμέτρους που επηρεάζουν τη συζήτηση στην Κύπρο. «Πρέπει να δούμε και το διαφορετικό πλαίσιο στο οποίο γίνεται αυτή η συζήτηση στην Κύπρο, σε ένα νησί με αυξημένους ηθικούς και θρησκευτικούς φραγμούς. Δεν βλέπω το δικαίωμα της ευθανασίας και δεν πρέπει να τίθεται υπό ιδεολογικές, κοινωνικές, θρησκευτικές πεποιθήσεις. Είναι ατομικό δικαίωμα. Από τη στιγμή που είναι ατομικό δικαίωμα, πρέπει να κατοχυρώσουμε εμείς οι υπόλοιποι ότι θα ασκείται υπό συγκεκριμένες διαδικασίες, να ασκείται ελεύθερα, προσεκτικά, για να μην φτάσουμε στο άλλο άκρο».
Καταλήγοντας, ανέφερε ότι «υπάρχουν γονείς αυτή τη στιγμή οι οποίοι λένε «μακάρι να πεθάνει ο γιος μου, η κόρη μου, να γλιτώσει». Υπάρχουν παιδιά που λυπούνται γιατί ο πατέρας τους, η μητέρα τους, λιώνει κυριολεκτικά τις τελευταίες του μέρες στο κρεβάτι. Δεν πρέπει να γίνεται αυτό».
Διαβάστε επίσης: ΔΗΣΥ: Τάσσεται εναντίον της πρότασης νόμου για την ευθανασία
