Ο Τούρκος αρθρογράφος Yusuf Kanlı εξετάζει τον κρίσιμο χαρακτήρα της επικείμενης λεγόμενης «προεδρικής εκλογής» στο ψευδοκράτος στις 19 Οκτωβρίου 2025. Η εκλογή αυτή, σύμφωνα με τον συγγραφέα, ξεπερνά μια απλή πολιτική αναμέτρηση — λειτουργεί ως δημοψήφισμα για την πορεία των Τουρκοκυπρίων: αν θα εντείνουν την επιδίωξη της «ισότιμης κυριαρχίας» και δύο κρατών ή αν θα επιστρέψουν σε έναν διάλογο υπό τα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών και της λύσης δύο κοινοτήτων.
 

Δύο είναι οι κύριοι υποψήφιοι και οι διαφορετικές προσεγγίσεις τους:

Ο νυν ηγέτης Ersin Tatar, υποστηριζόμενος από το «κυβερνητικό» μπλοκ (UBP, YDP, DP), υπερασπίζεται την πολιτική ότι χωρίς αναγνώριση της ισότιμης κυριαρχίας ή τουλάχιστον διευρυμένα μέτρα όπως άμεσα ταξίδια, άμεσο εμπόριο και άμεσες επαφές, δεν μπορούν να επανεκκινηθούν διαπραγματεύσεις.
Ο Tufan Erhürman, υποψήφιος από το κόμμα CTP, προτείνει επανέναρξη διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο των παραμέτρων των Ηνωμένων Εθνών με ρεαλιστική, στοχευμένη προσέγγιση: χωρίς να αμφισβητεί την πολιτική ισότητα, με χρονοδιάγραμμα και χωρίς επαναφορά σε παλιές συμφωνίες.
Πέντε ημέρες πριν από τις εκλογές, η Βουλή του ψευδοκράτους επανέλαβε δεσμευτικά την πολιτική λύση των δύο κρατών, μια κίνηση που υπηρετούσε περισσότερο συμβολικό παρά νομικό σκοπό: να θέσει φραγμό σε ενδεχόμενη στροφή προς πιο διαπραγματευτικές πολιτικές.

Ο Kanlı εξετάζει τα δύο πιθανά σενάρια:

Αν κερδίσει ο Erhürman, θα επιχειρήσει άνοιγμα διαλόγου, ενίσχυση τεχνικών επιτροπών και μέτρα εμπιστοσύνης, με την ανάγκη συντονισμού από την Τουρκία να παραμένει καθοριστική.
Αν επανεκλεγεί ο Tatar, θα εμβαθύνει την τρέχουσα πολιτική, επιμένοντας στη «πρακτική αναγνώριση μέσω πράξεων», ενώ παράλληλα θα αυξηθεί η εξάρτηση του ψευδοκράτους από την Άγκυρα και ο κίνδυνος διεθνούς απομόνωσης.

Η επιλογή που θα κάνει ο λαός του ψευδοκράτους, σύμφωνα με τον συγγραφέα, δεν πρόκειται να επιλύσει το Κυπριακό από μόνη της, αλλά θα καθορίσει τη γλώσσα με την οποία θα εκφράσουν την επιδίωξή τους: μέσω της διεθνούς νομιμότητας και των Ηνωμένων Εθνών ή μέσω της στρατηγικής της κυριαρχίας και της επιμονής στο πεδίο.