Οι θάνατοι σε κοινότητες της Κίνας, κοντά σε χημικούς, φαρμακευτικούς ή ηλεκτροπαραγωγικούς σταθμούς, είναι πολύ περισσότεροι από τον εθνικό μέσο όρο. Παρόλα αυτά οι κάτοικοι είναι αντιμέτωποι με ένα τείχος άρνησης και εκφοβισμού. 

Οι κάτοικοι της Yanglingang θεωρούν τον τόπο τους ως ένα από τα «χωριά του καρκίνου». Έτσι ονομάζουν τις κοινότητες που βρίσκονται κοντά σε περιοχές με βαριά ρύπανση από εργοστάσια. Σε αυτές, ο καρκίνος θερίζει. Τα ΜΜΕ της χώρας, πολλοί ακαδημαϊκοί και Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί υπολογίζουν ότι υπάρχουν 459 τέτοιες κοινότητες, σκορπισμένες σε όλη τη χώρα εκτός από το Θιβέτ και το Κινγκάι. Νέα κρούσματα εμφανίζονται κάθε μήνα. Από τους 100 περίπου κατοίκους της Yanglingang, 11 έχουν πεθάνει από καρκίνο, από το 2003.  

Τον περασμένο Φεβρουάριο, το υπουργείο Περιβάλλοντος ανέφερε τα «χωριά του καρκίνου» στο νέο του πενταετές πρόγραμμα. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται αναφορά από το 1998, όταν είχε τεθεί αυτό το θέμα. Η αναφορά χαιρετίστηκε από τους ΜΚΟ και άλλους ακτιβιστές, αλλά στα χωριά το θέμα αντιμετωπίζεται από τις τοπικές Αρχές με την άρνηση, τον εκφοβισμό και τη σιωπή.Τα ποσοστά θανάτων από καρκίνο στην Κίνα σύμφωνα με δημοσίευμα της Guardian, έχουν αυξηθεί στο 80% τα τελευταία 30 χρόνια. Για τις πόλεις, οι τοξικές ουσίες θεωρούνται ως η μεγαλύτερη απειλή, ενώ στα χωριά φταίνε το νερό. Το 70% των ποταμών και λιμνών της χώρας είναι μολυσμένο, λένε οι αναφορές της κυβέρνησης. Σχεδόν τα μισά έχουν νερά που είναι ακατάλληλα για χρήση από τον άνθρωπο.

Η Yanglingang δεν τροφοδοτείται με νερό από τις κοινοτικές Αρχές και πριν κατασκευάσει η κυβέρνηση τη βιομηχανική ζώνη, το 2000, οι κάτοικοι δεν έκαναν παράπονα. Το ποτάμι ήταν καθαρό και τα ψάρια του άφθονα. Εδώ και οκτώ χρόνια όμως, η κοινότητα είναι πνιγμένη στην μολυσμένη ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τις καμινάδες και τα απόβλητα των εργοστάσιων. Ωστόσο δεν μπορούν εύκολα να αποδείξουν τι συμβαίνει, παρόλο που είναι καλά γνωστή η σχέση ρύπανσης και υγείας. Θα πρέπει να αποδείξουν ότι πως το κάθε χημικό συστατικό είναι βλαβερό και τι επηρεάζει.

Στο χωριό Wuli με τους 2000 κατοίκους, η βιομηχανική ζώνη λειτούργησε το 1992. Από το 1992 μέχρι το 2004, 60 κάτοικοι πέθαναν από καρκίνο. Πέρσι, πέθαναν έξι άτομα. Έγιναν διαμαρτυρίες, γράφτηκαν επιστολές, αλλά μάταια. Το ίδιο συμβαίνει και με άλλα χωριά. Σε μερικά από αυτά, οι κάτοικοι κοιμούνται με βρεγμένες πετσέτες γύρω από το στόμα και τη μύτη τους, για να μην εισπνέουν τοξικά αέρια. Έστω και αν κάνουν έρευνες οι Αρχές, δεν δημοσιοποιούν τα αποτελέσματα και δεν δίνουν απαντήσεις. Οι κάτοικοι, σε μερικές περιπτώσεις, προσπαθούν να καταφύγουν στα δικαστήρια, αλλά και αυτό έχει αποδειχθεί μη αποτελεσματικό.